Konu: Nizip'te Kadın Olmak

KILIÇ27 Nickli Üyeden Alıntı

sorun yanlıca kadın olarak gözüksede asılda değil konuyu yazan arkadaşımız biraz feminist davranmış, aslında buna genel bakmam lazım insan demeliyiz kadın olsun, erkek olsun, yada çocuk olsun hepsinin eşit şartlarda olması mantıklı baktığımızda mümkün değil, ama şuna bende katılıyorum kadına insanca muamele bir haktır bu hakkı yerine teslim etmekte insanlığımızın bir değeridir. değerli kardeşime bir sorum olacak bunlara yazarken alternatiflerinide düşündün mü NİZİP te kadın ne yapmalı yada yapabileceği ne kadar şey var. cevabınızı bekliyorum saygılarımla

bir feminizm kavramıdır tuturulmus gidiyo.. kadın konusunu açmak bile bu damganın yapıstırılmasına yetebiliyo.. elbetteki kadınlardan bahsedicez sıkıntılarından yasadıkları çaresizliklerden hakettigi yerlerde olamamalarından kendilerine biçilen degerden...
ve elbettedogal olarak savunucaz hemcinslerimizi... insan diye cinsiyet ayrımını yapmamamız için önce siz erkeklerin bu ayrımı yapmaması gerekirki böyle konuların açılmasına gerek te kalmaz işte ozaman.. feministlik bambaska bi kavram konununda uzaktan yakından alakası yok bunla... hayalcim seni tekrar kutlarım bu denli önemli bi konu actıgın için... aynen devam

Yukarıda görüşlerini beyan eden arkadaşlarımızın ifadelerinden de anlaşıldığı üzere,kadına reva görülen muamele neredeyse her yerde aynı gibi paralellik gösteriyor bence.Nizip ya da başka bir yer,farketmez.Bu sorun evrenseldir,İslamdan önceki kadının içinde bulunduğu durum ve eski yunana gittiğinizde kadının insan sınıfından olup olmadığı tartışılır olmuş.Ama kadına hakettiği değeri takdir edersiniz ki,dinimiz vermiştir.Dilerseniz kısaca izah edeyim:
Kadın,İlk insan ve ilk peygamber Hz.Adem'den bu yana hayatın ağır yükünü erkekle beraber taşıyan fedakar bir varlıktır.Yüce dinimiz islamda ilk iman eden bir kadındır.(Hz.Hatice r.anha) ve ilk şehid olan yine bir kadındır.(Hz.Sümeyye r.anha) evet bu misalleri çoğaltmamız mümkündür.Bütün bunlar gösteriyor ki,yüce mevla bu müstesna örneklerle kadına apayrı bir değer vermiş ve onu şerefli kılmıştır.Zira islamdan önceki döneme baktığımızda,kadının hor görülen,diri diri toprağa gömülen,sözüne itibar edilmeyen,köle pazarlarında adeta bir meta' gibi alınıp satılan ve insan sınıfından bile sayılmayan bir varlık konumunda iken,sevgili peygamberimizin:"Cennet annelerin ayakları altındadır."Hadisi şerifleriyle kadını o menfi tablodan çekip alarak,onurlu bir konuma getirmiştir.Yani onu diri diri gömmekten alıp,saygı duyulan bir konuma getirmiştir.Sevgili peygamberimiz(s.a.v) veda hutbelerinde,"kadınların haklarını gözetmemizi,onları Allahın bir emaneti olarak aldığımızı hatırlatır.Dinimiz,kadın-erkek arasında ayırım yapmamıştır.Her iki varlık da Allahın emirlerine muhatap olma hususunda eşit tutulmuştur.Rabbimizin yapmadığı bu ayırımı yapanlar,kadına haksızlık etmektedirler.Nitekim Muhyeddin-i Arabi Kadın ve erkekle alakalı bir değerlendirmesinde şöyle der:"Erkek,yüce Allahın Celal sıfatının bir tecellisidir.Kadın ise,onun Cemal sıfatının bir tecellisi olarak yaratılmıştır.Dolaysıyla,Allahın bir sıfatı için diğerinden üstündür diyemiyorsak,Rahmanın iki farklı sıfatından yaratılan kadın ve erkek için de biri diğerinden üstündür diyemeyiz.Önemli olan iki cinsin üstünlüğü değil,ancak hak ve sorumlulukları söz kunusu olmalıdır.elbette bu husula alakalı olarak söylenecek çok söz var ama,ben Rabbimizin kur'an da eşitliği vurgulayan şu ayetiyle sözlerimi noktalamak istiyorum..":"Erkek olsun kadın olsun her kim,Mü'min olarak iyi işler yaparsa,işte onlar Cennete girerler ve zerre kadar haksızlığa uğramazlar(Nisa.124)

bir erkek beyefendi olduğunu ancak bir hanımefendi görünce hatırlarmış,,,,,kulağa ilk başta hoş geliyor..ama..hayır efendim.bi erkek her zaman beyefendiliğini her zeminde hatırlamak zorundadır.bu zorunluluk en başta eşine karşı zorunluluktur....NOT: yav maşallah ,bizim erkekler bayağı nazikmiş haa..böyle bir konuda herkesin centilmenlikte hem fikir olması gayet güzel,inşallah pratiktede de öyledir...

Kadınlar bilirim ülkeme ait
Yürekleri Akdeniz gibi geniş, soluğu Afrika gibi sıcak
Göğüsleri Çukurova gibi münbit
Dağ gibi otururlar evlerinde
Limanlar gemileri nasıl beklerse
Öyle beklerler erkeklerini
Yaslandın mı çınar gibidir onlar sardın mı umut gibi.

Ben Halam Rahmetli Sabriya Yalçın'ı hatırlıyorum, çocukluğumda ilk elini öptüğün zamanı hatırlıyorum, elleri sert ,nasırlı diken diken ve çatlamıştı, inanamadım bu eller nasıl bu hale gelir diye, ama kadının çilesi kaderi buymuş meğer, tarlada, bağda ,bahçede çalışmak, o nasırlı eller aslında çocuk da bakmış, aslında o eller kadife gibi yumuşak olmalıymış ama nerdeee burası Türkiye, burası Nizip, burası Akçakent.

Kadınlarımıza sahip çıkalım herkesi kadını, erkeği analar yetiştirip büyütmüştür unutmayalım.

zeki firat Nickli Üyeden Alıntı

slm hasan hoca sana katiliyorum ayrica ben hatice halanin torunu zeki en buyuk kizi adilenin ogluyum yani akrabayiz selam ve saygilar hocam

Eyvallah zekim.Adile teyzemin ellerinden öperim.Mevlam seni korusun...

Bir kadın ve erkek portresi....yorum sizin....

Bir sabah; erkendi daha. Henüz çocukları uyanmamıştı annenin. Kocasının ayakkabılarının kirli olduğunu gördü. Boyaları da yoktu ya evde. Eline aldı bezi ve önce ayakkabının üstündeki çamurları iyice sildi, sonra kocasının giyeceği şekilde kapının önüne koydu. Kahvaltıyı hazırladı ve kocasını uyandırdı. Kocası yemeğini yerken o öylece duruyordu ve kocası bir şey ister diye bekliyordu. Belki bir şey istememişti kocası ama o, beklerken hiç sıkılmamıştı. Çünkü karşısındaki kocası, çocuklarının babası, hayatının erkeğiydi. Her ne kadar kocası çok özel bir ilgi göstermese de ona bakarken gözlerinin içi parlıyordu. Yemek boyunca uzun uzun baktı kocasına. Bir ara kocası kafasını kaldırdı, kadın gözlerini indirdi. İçi haya doluydu. Kocasına karşı sadece sevgi beslemiyor, aynı zamanda saygı duyuyordu.Þair boşuna söylememişti:

Dağ gibi otururlar evlerinde
Limanlar gemileri nasıl beklerse
Öyle beklerler erkeklerini
Yaslandın mı çınar gibidir onlar sardın mı umut gibi.

Kadın kocasını işe gönderirken önce kocasına ceketini giydirdi, sonra düzgün ayakkabılarını bir daha düzeltti.Kocası tam kapıdan çıkarken ürkek bir sesle kocasına:
- Allah hayırlı işler nasip etsin.
Kocası:
-Sağol, demişti soğuk bir sesle.
Kocası sokağın köşesini dönene kadar ardından bakmıştı.

Yıl 1974 idi bu Pazartesi sabahı. Þimdi Harun Bey yaşamıyor belki ama hanımı Sunay hala onu hep andığında ondan sevgi ve saygı ile bahsediyor. Onun sevgisini sadece o varken değil; o yokken de yaşayabiliyor. Her sabah ayakkabılarını siliyor ve o işe gidecekmiş düzüyor kapının önüne. Belki eski usullerle evlenmişlerdi ama sevmek illaki günümüz ritüellerinin gerçekleşmesini gerektirmiyor. Aile kültürü apayrı bir iklimde yaşanıyor...