Hüznün mevsimi sonbahar yaklaþtý ya, peþi sýra diziliyor ayrýlýklar... Aþký sevmiyor sonbahar, insaný kendine döndürüyor, iki kiþiyi taþýyamýyor, birini illa ki yarý yolda býrakýyor.
Yapraklarýný döküyor ya aðaçlar, insanlar da öyle sararýp soluyor.
Yine de seviyorum güzü...
Düþen yapraklarýndan biri olmama raðmen...
***
Oysa geldiði gibi sessiz gitmiyor ki... Sizi bilmem de kadýna benzetiyorum ben aþký. Cinsiyeti olsa kesin kadýn olurdu.
Kadýn gibi yakýcý, baþýna buyruk, ne zaman ne yapacaðý kestirelemeyen... Kaypak, riyakâr, sahte... Ve kýskanç tabii ki...
Kendisinden baþka hiçbir güzelliðe tahammül edemiyor aþk. "Ya iþ, ya ben" diyor. Kazandýkça fazlasýný istiyor. Hep alýyor ama hiç vermiyor.
Tükeniyor... Tüketiyor...
Ýlla ki bitiyor. Belki de güzelliði bitmesinden kaynaklanýyor.
***
Hepimiz böyle düþünürüz. Ýlk tanýþmalarýn heyecanýyla aldanýrýz ama... Zamanla, en baþta tanýdýðýmýz(ý sandýðýmýz) kiþinin o an birlikte yaþadýðýmýz kiþi olmadýðýný görünce de hayalkýrýklýðýna uðrarýz. Ve baþlarýz suçlamalara; "Sen ilk tanýdýðýmda böyle deðildin. Bilseydim..."
Tek baþýmýzayken baþka, iliþkideyken baþkayýz biz. Kiþiliðimizi deðiþtiren, bizi 'olmadýðýmýz biri'ne dönüþtüren sevgili deðil aslýnda, 'dizginleri kimseye kaptýrmayan iliþki'nin ta kendisi.
Kýskançlýk deseniz birçok aþkýn katili.
Sevgiden doðuyor olsa da her zaman sevgiyle karþýlanmýyor gördük ki. Her þüpheli yaklaþým, aþýk olduðumuz insaný bizden çooook uzaklara savurabiliyor.
Ýnsanoðlu tahammül edemiyor (mu) inançsýzlýða. -Aldatsa da aldatmasa da- karþýsýndaki kendisine güvensin istiyor.
Yapmadýðý þeylerle suçlanýp itham edildiðinde de bunu kiþiliðine saldýn olarak görüyor. Ve bir gün en "bitmez" dediðimiz iliþkiler büe, 'hastalýklý seven'in kafasýnda yazdýðý 'suni aldatma' senaryolarý yüzünden bitebiliyor.
Baþrolde sevdiði oynasa da oynamasa da...
Kimse ne iliþkisinin ne de sevdiðinin bekçisi... Herkes vicdanýnýn kapýsýnda dursa yeter oysa...
ebru DREW