Son zamanlarda acýyorum halimize.
Bizler en üstün varlýklar olarak yaratýlmýþtýk, yeryüzüne halife olarak gönderilmiþtik hani.
Ancak yaptýklarýmýz bunu pek de göstermiyor. Ýnsanoðlu olarak ne oldu bizlere böyle? Nankörlüklerimiz, deðmeyecek uðurlar üzerine kavgalarýmýz, yalanýmýz, dolanýmýz vs.
Halife olarak geldik yeryüzüne ancak yeryüzüne en çok zararý da biz verdik. Doðayý, yaratýlaný sevemedik. Tahrip ettik, yok ettik. Yararýmýza kullanmak dururken zararýmýza çevirdik her þeyi. Havamýzý kirlettik, suyumuzu pislettik. Bizlere her türlü nebatatý veren aðaçlarý, bitkileri yok ettik.
Otomobil kullanmak için yollar yaptýk, evet; ancak yollar yaparken topraðý da katlettik. Oturmak için kontular diktik evet; ancak yeþili de maviyi de harap ettik. Nefes alacak bir alan dahi býrakmadýk kendimize.
Bize emanet edilen cana hiç sahip çýkamadýk. Çok yedik, zarar ettik; az yedik, zarar ettik. Ortasýný bulamadýk bir türlü. Vücuda yasak olan zararlý her þeyi kullanarak vücudumuzu harap ettik.
Bu salgýnlar, depremler, yangýnlar ve daha nice sayamadýðýmýz felaketler boþuna deðil. Uyarýlýyoruz!
Kendine gel diyor yaþadýklarýmýz…
Kendine gel insanoðlu…
Yaþadýklarýmýzýn bir an önce bizi uyandýrmasý gerekiyor.
Bir an önce uyanmak temennisiyle…

Bir Yudum Kahve | M. Salih ÜNAL