Nizip'te bundan 12 yýl önce bulundum. O ne güzel þehirdi. Ýlk göz aðrýmdý benim. Ve Nizip'i çok özledim. Çok iyi dostluklarým oldu(tabi zamanla eskidi ve bitti hayat þartlarý malum) ama biliyorum ki bugün Nizip'e gitsem evinde kalacaðým pek çok arkadaþým dostum ve yakýným hala var. En çok sýcaðýný ve kebaplarýný özledim. Ha bulunduðum yer sýcak deðil mi ewet sýcak kebap yok mu o da var. Ama Nizip'te kebap yemek bir ayrýcalýktýr arkadaþlar. Hükümet konaðýnýn karþýsýnda o yýllarda park vardý bilmeme þimdi duruyormu yoksa orayada apartmanlar mý diktiler. O parkýn içinde çok güzel lahmacun yapýlardý. Valla dört arkadaþ giderdik oraya inanýn abartmýyorum yaklaþýk 70 -75 tane lagmacun yerdik. Þimdi bende inanmakta zorluk çekiyorum ama doðru. Fýrýndan çýkardý ve biz daha sýcaklýðý üstünde olan lahmacunu hemen mideye indirirdik. Bence onun sýrrý orada lahmacunun sarmýsaklý yapýlmasý. Sarmýsak zaten antep yemeklerinin hemen hepsinde var. Ve onun için rahatsýz olmazdýk. Ah Nizip ah. Posta caddesinde az turlamadýk. Az dolanmadýk o dar sokaklarda. Çok güzel günlerde gerçekten. Ama o güzel günler biteli çooook uzun yýllar oldu. Bir daha da gelemedim o güzel yer. Ben þanslýyým geldim gördüm ve gittim. Bence insan ayaðýna gelen þansý iyi kullanmalý. Bazen insan ömrü ikinci þansa yetmiyor çünkü. Nizip'i görmüþ olmak bir ayrýcalýktýç ve ben o ayrýcalýklý insanlardan biriyim. Þehrinize sahip çýkýn. Çünkü her bakýmdan çok özel ve çok güzel bir þehirde yaþýyorsunuz. Saygýlarýmla.