Divan edebiyatýndan altýn gibi eserler...

[Orhan Çelik]

Sevgili’ye gönül vereli ben candan usandým
Derdime düþtükten (beri) dermandan usandým.

Sularý bozulmuþ, içtikleri kalp; Hazreti Hakk’a
Bir an dahi ettiðim isyandan usandým.

Yönelmem baþkasýna tevbeler olsun
Bu ana kadar ettiðim isyandan usandým.

Deli gönül pervane gibi yanmayý ister
Sabah ve akþam ah ile inlemeden usandým.

Ayrýlýk gözyaþý dökmeye mecalim kalmadý
Yârime kavuþma dilerim; iç acýsýndan usandým.

Gönül âþk ile tutkun oldu; gayrisinden geçti
Ben insan sohbetinden dost görüþmesinden usandým.

Çünkü zamane insanlarýndan zerre vefa bulamadým
Yüzleri dost, özleri (içleri) düþmandan usandým.

Kudretine hayret kaldýðým Hakk’ýn ismini anayým
Çokluk ile insanlarla görüþmekten usandým.

Kuddû»sî’ye (Hak’tan) gayrisi vahþet görünür
Kuddû»sî der ki: ‘Her ne var ise ondan usandým.

[Orhan Çelik]

Bugün gam tekkegâhýnda fedâ bir cânýmýz vardýr
Gönül abdal-ý aþk olmuþ, gelin kurbânýmýz vardýr

Çimende bülbülü gördüm yaman efgan ile söyler
Dil-i kahhar ile herdem gül-i handânýmýz vardýr

Gerçi ol per-i peyker bize âdem demez amma
Dem olur ki meleklerle bizim seyrânýmýz vardýr

Hatâ benden atâ senden inâyet kýl bâri cânâ
Kerem kýl cürmüme bakma biraz noksânýmýz vardýr

Vasl-i bezm edip saki þarabýn fil kuba olsun
Derûn-ý sinede piþmiþ ciger büryânýmýz vardýr

Evveli bir, ahýrý bir, zahiri batýný birdir
Ki birlik babýna erdik þükür imânýmýz vardýr

Hatâyî bendesin anmýþ kerem ü lütfü var olsun
Demiþ ki ol gedâ gelsin ana ihsânýmýz vardýr.

[Orhan Çelik]

Cana bizim ýmýz imlalara sýðmaz
Yazýlsada binde biri inþalara sýðmaz
Aþýkta olan derdi meþakkat gamý mihnet
Neþrolsa eðer kuy ile sahralara sýðmaz
Hasretle ta gecelerde akar dide-i aþkým
Bir katredir amma yedi deryalara sýðmaz
Bu hikmeti bilmezmisin ey sufiyi salus
Bir kalbe sýðan var olan eþyalara sýðmaz
Allah için olsun bizi dur etme kapýndan
Abdi seni sevdi deyu dünyalara sýðmaz

[Orhan Çelik]

Fýrkatin nariyle gönlüm, yan olur, püryan olur,
Varlýðýn zevk-u sefadýr, yokluðun giryan olur,
Ay yüzün gören gözlerim, mest olur hayran olur,
Yakma ey can, yakma kalbim, ateþ-i suzan olur.

Bað-ý aþka düþen gönül, bülbül-i nalan olur,
Can-ý bülbül ol gülþende, aþk ile devran olur,
Gülyüzün gören gözlerim mest olur hayran olur,
Yakma ey can, yakma kalbim, ah ile efgan olur.

Vuslatýn aþkýyla gönlüm, þad olur þadan olur,
Derd-i aþkýn neyleyim ki, derdime derman olur,
Nur yüzün gören gözlerim, mest olur hayran olur,
Yakma ey can, yakma kalbim, ateþ-i niran olur.

[mustafasahin]

Beni candan usandýrdý cefâdan yâr usanmaz mý?
Felekler yandý âhýmdan murâdým þem’i yanmaz mý?

Kamu bîmârýna cânan devâ-yý derd eder ihsan,
Niçin kýlmaz bana derman beni bîmâr sanmaz mý?

Þeb-i hicran yanar câným töker kan çeþm-i giryâným,
Uyarýr halký efgaaným kara bahtým uyanmaz mý?

Gül-i ruhsârýna karþu gözümden kanlý akar su,
Habîbim fasl-ý güldür bu akar sular bulanmaz mý?

Gamým pinhan dutardým ben dediler yâre kýl rûþen
Disem ol bi-vefâ bilmem inanýr mý inanmaz mý?

Deðilim ben sana mâil sen ettin aklýmý zâil.
Bana ta’neyleyen gaafil seni görgeç utanmaz mý?

Fuzûlî rind-i þeydâdýr hemiþe halka rüsvâdýr,
Sorun kim bu ne sevdâdýr bu sevdâdan usanmaz mý?

[felsefefe]

CAN VERMEYE DERMANIM MI VAR

Üryan geldim gene üryan giderim
Ölmemeye elde fermaným mý var
Azrail gelmiþ de can talep eder
Benim can vermeye dermaným mý var

Dirilirler dirilirler gelirler
Huzur-u mahþerde divan dururlar
Harami var diye korku verirler
Benim ipek yuklu kervaným mý var

Er isen erliðin meydana getir
Kadir Mevlam noksanýmý sen yetir
Bana derler gam yükünü sen götür
Benim yük götürür dermaným mý var

Karac'oðlan der ki, ismim öðerler
Aðý oldu yediðimiz þekerler
Güzel sever diye isnad ederler
Benim Hakk'tan özge sevdiðim mi var

Karacaoðlan

[fsoyarik]

Kimsesiz Hiç Kimse Yok
Hiç kimse yok kimsesiz
Herkesin var bir kimsesi
Ben bugün kimsesiz kaldým
Ey kimsesizler kimsesi
*******
Kimse aradýðým yollarda
Kimsesizlik kimsem oldu
Dinsin artýk hicranýn cana
Kimse aradýðým yollar
Kimsesiz kimselerle doldu

Avnî (Fatih Sultan Mehmet

[müslüm akpek]

Hepsi birbirinden güzel insaný duygulandýrýyor, emekleriniz için saðolun.

[fsoyarik]

Halk içinde mu'teber bir nesne yok devlet gibi
Olmaya devlet cihânda bir nefes sihhat gibi

Ko bu ays u isreti çünkim fenâdur âkibet
Yâr-i baaki ister isen olmaya tâat gibi

Olsa kumlar sagisinca ömrüne hadd ü aded
Gelmeye bu sise-i çarh içre bir sâat gibi

Saltanat didükleri ancak cihân gavgaasidur
Olmaya baht u saâdet âlem-i vahdet gibi

Ger huzûr itmek dilesen ey Muhibbî fârig ol
Var midur vahdet makaami gûse-i uzlet gibi

Kanuni sultan süleyman

[fsoyarik]

Herkesi sen dost mu sandýn belki ol aðyâr olur
Sâdýkâne belki ol bu âlemde dildâr olur
Yâr olur aðyâr olur dildâr olur serdâr olur
"Yavuz Sultan Selim Han"

Þiirin güzelliðinin yanýnda bir de þöyle dâhiyane inceliði varmýþ:
Sanma þâhým / herkesi sen / sâdýkâne / yâr olur
Herkesi sen / dost mu sandýn / belki ol / aðyâr olur
Sâdýkâne / belki ol / bu âlemde / dildâr olur
Yâr olur / aðyâr olur / dildâr olur / serdâr olur

Ýþte Yavuz Sultan Selim in Þah Ýsmail ' e yazdýðý bu çok ince manalý þiirin Günümüz Türkçesiyle yazýlýþý. ( Hikayeyi okuduktan sonra ne anlatmak istediðini daha iyi kavrayacaksýnýzdýr.)

Þahým sen herkesi kendine sadýk dost sanma
Sen herkesi dost sanma belki o düþmanýn olur
Belki o kiþi alemlerde sözü geçen olur
Dost olur düþman olur sözü geçen olur hükümdar olur." )






Yavuz Sultan Selim Han bu beyiti Þah Ýsmail'e yazmýþtýr. Gelelim Hikayesine ;

Yavuz þiire, edebiyata ve satranç oynamaya meraklý biridir. Ayný þekilde Þah Ýsmail'de de bu özellikler vardýr. Sarayýnda ünlü þairleri barýndýrýr ve çok iyi satranç oynar. Bunu bilen Yavuz Þahýn þahýn bu özelliðinden yararlanmak ister. Tebdili kýyafetle (gezgin bir abdal kýlýðýnda) þahýn ülkesine gider. Hanlarda , Kervansaraylarda satranç oynayarak önüne geleni yener. Haber þaha ulaþýr. Þah der ki çaðýrýn birde benimle oynasýn. Yavuz Þah'ý da yener. Þah sinirlenir ve Yavuz'a der ki: " sen edep nedir bilmez misin? Hiç þahlar mat edilir mi?" Elinin tersiyle Yavuza bir tokat atar. Þahýn kýzdýðýný anlayan Yavuz onu yücelten þiirler okumaya baþlar. Ýþte þahýn huzurundan ayrýlýrkende bu þiiri okur. Ancak Þah Ýsmail hala onun Yavuz Sultan Selim olduðunu anlamamýþtýr.

Yavuz yediði tokatýn acýsýný unutmaz. Birkaç sene sonra Çaldýran'da Þah Ýsmail'i yener ve ona bir mektup gönderir. Mektupta o günkü tokadýn acýsýný aldýðýný söyler ve ilave eder: " atacaksan tokadý böyle atacaksýn. "

Aslýnda Yavuz bütün olanlarý þiirinde Þaha anlatmýþ ancak Þah anlamamýþtýr. Herkesin dost olmayacaðýný bir gün böyle kiþilerin karþýsýna serdar olarakta çýkabileceðini söylemiþtir

[fsoyarik]

2.Bayezid, dinî muhtevalý þiirlerinde oldukça coþkulu ve samimidir:

Hudâyâ Hudâlýk sana yaraþýr
Nitekim gedâlýk bana yaraþýr

Çü sensin penâhý cihân halkýnýn
Kamudan sana ilticâ yaraþýr

Þeh oldur ki kulluðun etti senin
Kulun olmayan þeh gedâ yaraþýr

Þu dil kim marîz-i gamýndýr senin
Ana zikrin ile þifâ yaraþýr

Þu kim dürr-i gufrânýn almak diler
der-i gamýn bahrine âþnâ yaraþýr

Eðerçi ki isyânýmýz çok durur
Sözümüz yine Rabbenâ yaraþýr

Ne ümmîd ü ne bîmdür iþimiz
Hemân bize havf ü recâ yaraþýr

Eðer adl ile sorarsan Adlî'yi
Ukûbettir ana sezâ yaraþýr

Ben ettim aný ki bana yaraþýr
Sen eyle aný kim sana yaraþýr

Þu günde ki hiç çâresi kalmaya
Ana çâre-res Mustafâ yaraþýr
2. beyazýd han

[fsoyarik]

Bu gurbet câna gâyet kâr kýldý
Ki âlemden beni bî-zâr kýldý
Ne kýlam gerdið-i eyyâm beni
Belâ vü derd ile bîmâr kýldý
Ne nahs olur aceb bu tâli'im kim
Beni âlem içinde zâr kýldý
Gülistân yerine ni'me'l-bedeldir
Felek yerimi ðimdi hâr kýldý
Görün gerdûn-ý dûnun himmetini
Bu gurbetde Cem'i bîmâr kýldý
cem sultan

[M.KÜÇÜK]

merdum-u dideme bilmem ne füsun etti felek,

giryemi etti füzun aþkýmý hun etti felek,

þirler pençe-i kahrýmdan olurken lerzan,

beni bir gözleri ahuya zebun etti felek.



Meali:

Gönül dideme bilmem ne büyü yaptý felek.

Gözyaþýmý çok etti aþkýmý rezil etti felek.

Aslanlar pençemin kahrýndan paramparça olurken

Beni bir gözleri ahuya esir etti felek
Yavuz Sultan Selim


Ben buna ve bunun hikayesine bayýlýyorum...

[fsoyarik]

II. Mahmud'un kýzý Âdile Sultan, Osmanlý hânedanýnda Divan tertip etmiþ yegâne kadýn þairdir. Hece vezniyle de þiirler yazmýþ olan Âdile Sultan'ýn þiirlerinde, Yunus Emre, Fuzûlî ve Þeyh Gâlip gibi þairlerin etkisi görülür:

Bu gün meydân-ý aþk içre salâdýr isteyen gelsin
Geçip cân le hem baþdan bu devrâný bilen gelsin

Eðer kim cânýna kýyan olur cânânýnâ vâsýl
Anýnçün meclis-i tevhîde hep câna kýyan gelsin

Visâl-i yâra tâlib zümre-i merdâna mhtâcdýr
Bu sözü fark eden insân-ý kâmil her zamân gelsin

Bu gün al ders-i aþký Âdile meydân-ý himmetde
Zamândýr ma'rifet tahsîline tâlib olan gelsin

[coskun]

Bugün gam tekkegâhýnda fedâ bir cânýmýz vardýr
Gönül abdal-ý aþk olmuþ, gelin kurbânýmýz vardýr

Çimende bülbülü gördüm yaman efgan ile söyler
Dil-i kahhar ile herdem gül-i handânýmýz vardýr

Gerçi ol per-i peyker bize âdem demez amma
Dem olur ki meleklerle bizim seyrânýmýz vardýr

Hatâ benden atâ senden inâyet kýl bâri cânâ
Kerem kýl cürmüme bakma biraz noksânýmýz vardýr

Vasl-i bezm edip saki þarabýn fil kuba olsun
Derûn-ý sinede piþmiþ ciger büryânýmýz vardýr

Evveli bir, ahýrý bir, zahiri batýný birdir
Ki birlik babýna erdik þükür imânýmýz vardýr

Hatâyî bendesin anmýþ kerem ü lütfü var olsun
Demiþ ki ol gedâ gelsin ana ihsânýmýz vardýr.

Sözleri ile birlikte videosunuda izlemenizi de tavsiye ederim.
http://www.vuutv.org/7d62946cd0:BAI2C1T2xYM.html