Zifiri karanlýðýn kör noktasýndan sesleniyorum sana
Yalnýzlýðým ve sensizliðim bir tokat gibi çarpýp duvarlara geri dönüyor
Sessizliði yaþarken sarhoþçasýna isyan ediyorum ayrýlýklara
Ve sensizliðe koþuyorum kader oyununun son perdesinde
Ölüme koþar gibi kor ateþlerde yanar gibi
Eylül;kaybetmeden seni anlayamamýþým ismindeki *****ý
Meðer bütün ayrýlýklarý toplayarak hayattan
Acýdan bir duvar örmüþüm kendime
Sensiz sessiz ve çaresiz eylül
Sana olan duygularýmý anlatmak o kadar zor ki
Buna ne karmaþýk duygularým izin verir
Nede boðazýmda düðümlenen hýçkýrýklar
Eylül;öylesine sevmiþtim ki seni
Sen yollarýmýn biricik ödülü
Belki ilk armaðanýydýn
Gecelerin sessiz ve ürkütücü karanlýðýnda
Varlýðýna sýðýndým kaç kez
Doðan her güneþin pýrýltýsýnda
Sevgini süzdüm yüreðime
Esen yelin serinliði götürdü beni
Senli mutlu umutlu yarýnlara
Þimdiyse eylül
Hep ayrýlýk motifleriyle süsledik ýlýk duygularýmýzý
Zaman en be an sensizliðe koþarken
Ben yenik,yýlgýn ve çaresizdim bu oyunda
Zamansýz doðan güneþim
Benliðimi alýkoyan sebebimdin…