O iyi insanlar

[Kemal Cengiz]

Yaþar Kemal ‘’Demirciler Çarþýsý *******i’’ adlý romanýnda ‘’O iyi insanlar, o güzel atlara bindiler, gittiler’’ der.
Ýyi olmak; iyi þeyler yapmak, çoðunluðun istifadesine sunmak...
Kötü olmayan, kötülükte bulunmayan...
Genel manada:
Ýyi insan ‘dört baþý mamur’ güzel, temiz, yararlý; hatýr- gönül bilen, fedakâr, cefakâr, hoþgörü sahibi, yardýmlaþma ve dayanýþma mefhumu üst düzeyde, duyarlý insandýr...
Ýyi insan, görmüþ-geçirmiþ, çile çekmiþ; kendisinin ve çevresindekilerin sorunsal kaynaklarýný görmüþ ve ona göre çözümler üretmiþ, acizlikten ve cehaletten beslenen dert bataklýðýný kurutmuþ insandýr...
Ýyi insan, tecrübe ve deneyimlerinden yararlanýlan; yardýmlaþmayý ve dayanýþmayý seven, kollayan ve gözeten; ‘’ben’’ deðil, ‘’biz’’ diyen insandýr...
Onlar, dürüst ve doðrudurlar; yalan söylemezler, kendilerine ait olmayan herhangi birþeye el sürmezler; çalýp-çýrpmazlar; haram lokma yemezler...
Ellerine, dillerine, bellerine sahip insanlardýr...
Konuþma ve tartýþma adabýný bilirler...
Küçüklerini sever-sayar ve kollarlar; büyüklerini sayarlar ve hürmette kusur iþlemezler...
Onlarýn meclislerine denk düþtüðünüzde, yaþam pratiði ve gerçeklerine dair ‘illa ki illa’ birþeyler öðrenir, ibretlenirsiniz... Nüktedandýrlar; þakanýn dozajýný ayarlayabilirler; onlar, havadan-sudan sohbetlerken dahi, gülerken düþünür ve bilgi hazinenizi geliþtirirsiniz...

*************

O, güzel atlara binip giden iyi insanlardan Nizip’te de çok vardý; benim gençliðimde ve þu gün de varlar.
Her biri ‘kadýn, erkek ayýrýmý yapmasýz’ baþlý baþýna olumlu bir kiþilik örneklenmesi (abidesi) gibiydi...
Kimi mahallemizdendi, kimi çarþý esnafýndan; kimi hýsým-akrabaydý, kimi babamýn iþ ve yarenlik arkadaþlarýydý, kimi öðretmenlerimdi...
Çok þeyler öðrendim ben onlardan; kiminden akýl-fikir, kiminden yol-yordam, kiminden bilgi-görgü; kiminden sebat etmeyi, kiminden iþ ve görev azmi edinmeyi, kiminden beceri ve yeteneklerimi geliþtirmeyi, kiminden sabýrlý ve metin olmayý...
O iyi insanlar, kimimizin dedesi-ninesi, kimimizin babasý-annesi, kimimizin amcasý, dayýsý; halasý ya da teyzesiydi...
Peki, o iyi insanlarýn ‘bazý konularda, bazýlarýna karþý’ hiç mi hatalarý, kusurlarý, yanlýþlýklarý, eksiklikleri, noksanlýklarý ve hatta kötülükleri olmamýþ mýydý?.. Tabi ki olmuþtu(r)... Ama onlar, hatalarýný anlayýp çabucak düzeltme yoluna giderlerdi; birbirlerinin kusurlarýný örter, tekrarýný önlerlerdi. Birine bir haksýzlýk ettiklerinde onu telâfi etmesini de, özür dilemesini de bilirlerdi...
Bundandýr ki, iyilik ve kötülük terazisinin kefelerine konduklarýnda iyilikleri, kat kat aðýr basardý: Terazi baþýndaki halkýn gözüyle...

*************

Yaþar Kemal’in özlü bir söze dönüþen bu deyiþi, Çukurova’daki aðalarýn, beylerin iskânýndan, göçünden sonraki durum deðerlendirmesi için söylenmiþtir. Ben bu yazýmda, bu sözün açýlýmýný, bu dünyadan göçüp giden saygýn Niziplilere uyarlamak istedim. O (Nizipli) iyi insanlara dair hafýzamda yüzlerce anektod var; istedim ki bir kitaba dönüþtürmezden önce birkaçýný sizlerle paylaþayým. Ancak, bir iki örnek fazla yazabilmek için, diyaloglarý ve detaylarý kýrptým. Anlayýþ göstereceðinizi umarým!..

-(Silo) Ali Alkan: ‘’... Sanayicilik yapma isteðine sevindim. Sana bir tek þu hususu unutma derim; ‘Ýþinin iþçisi olmazsan, iþinin efendisi olamazsýn’...’’

-Hacý Yahya Ukap: ‘’...Þartlar ve koþullar eþit deðilse, rekabette adalet olmaz...’’ Yað ve hammadde simsarlýðý yaptýðý dönemlerde Nizip’te hiçbir sabunhane atýl durmamýþtý.

-(Hacý Ahmet) Hüseyin Sayýn: ‘’... Ýstanbul gibi büyük bir þehirde çýkmaz bir dehlizin içinde bir iþ yerin olsa, orayý sokak sanýp yanlýþlýkla yüzlerce insan girer; ‘yahu, bu adam burada ne satýyor’ diye merak edenlerin bir çoðu içeri girer. Diyelim ki içeri 50 kiþi girdi. 25’i alýþ-veriþ yapsa, çýkmaz dehlizdeki iþyeri sahibi yevmiyeyi doðrultur. Geliþmemiþ bir ilçeye dünyanýn en lüks maðazasýný açsan ‘önünden’ sabahtan akþama kadar 15, 20 kiþi geçer, biri de alýþ-veriþ için içeri girse, kafaný ütüler çýkar...’’ 1970’li yýllarda yapýlmýþ bir büyük þehir, büyük nimet örneklemesi.

-(Fýstýkçý) Seyit Cantürk: ‘’... Ýnsan ‘baþýný selametlemek istiyorsa’ ya saðcý olmalý, ya solcu; ya zengin olmalý, ya fakir; ya þehirde oturmalý, ya köyde.’’ Ýlk ikisini anladým da bu þehir ile köy þartý ne oluyor, deyince; ‘’... Köylük yerde oturunca haným senden birþeyler ister ‘Þehire gidince alýrým’ dersin, kurtulursun. Þehirde oturuyorsan, hanýmýn isteklerini muhakkak bulur, alýr getirir, kurtulursun. Ýkisinin arasýndaki bir yerde oturuyorsan, ararsýn-dararsýn bulamazsýn. Yorgunluðunu geç, eve gidince ‘neden, eve gerek olan istediklerimi almadýn’ diye, bir de üstüne hanýmdan azar iþitirsin...’’

-(Pamuk) Mehmet Cengiz: ‘’... Bir insan önce kafasýnýn içini giydirmemiþse, üstüne-baþýna ne giyerse giysin yakýþtýramaz...’’

-Hacý Abdullah Özkaya: ‘’... Ev alanlardan ziyade iþ yeri kuranlara kefil olurum. Çünkü, iþyeri ekmek kapýsýdýr; seni ev sahibi de eder, araba sahibi de...’’

Evet. O iyi insanlarý saymakla, iyilikleri ve yararlarý anlatýlmakla bitmez. Hele de Nizip’in o iyi insanlarý var ya, inanýnýz ‘belki ve de hâlâ’ onlarýn yüzü suyu hürmetine birlik-dirlik ve dayanýþma-yardýmlaþma mefhumunu idame ettirebiliyoruz.
Onlar, o güzel atlarýna binip gitmiþ olsalar da...

[mehmet karakaþ]

Kemal bey yazýlarýnýzý buraya taþýmanýzý büyük bir heyecanla her hafta bekliyorum.Bir yazarýn ölmekten deðilde,yazmak istediklerini kaleme dökmeden gitmesinden korkacagýný tahmin edebiliyorum.Lütfen hayata keþkeler ile veda etmesin yazarlar.Yazmak istediklerini ertelemesinler.Sevgi ve saygýlarýmla.

[müslüm akpek]

Kemal bey belkide o iyi Nizipliler tekrar demir atlarýyla dönerler kimbilir, güzel bir deðerlendirme, gerçekten Nizip bazý deðerli insanlarýný malesef göç yüzünden kaybetti, bu göç aslýnda zorunlu bir göçtü, dedem Yetim Halil, Nizipte Lise olmadýðýndan Gaziantep'e oradanda Üniversite olmadýðýndan Ýstanbula eðitimin peþinden gitmiþtir, bu deðerli insan bir daha asla Nizip'e dönemedi ve Ýstanbulda vefat etti, mezarýda Ýstanbulda kaldý, ama bizler onun torunlarý ve çocuklarý Nizip özlemiyle, yeniden dönmenin çarelerini arýyoruz.

[Mustafa Bilici]

Çok güzel kaleme alýnmýþ bir yazý insan hem seviniyor hem üzülüyor bu yazýlarý okuyunca
sevinmek iyi insanlarýn býraktýklarý izler..
Üzülmek o iyi insanlarýn þimdi olmamasý..
inþAllah o iyi insanlar yeni nesillerde geliþir ve büyür...
Teþekkürederiz Kemal bey...

[Gökhan Dokuyucu]

Kemal abi yine döktürmüþsün ellerine saðlýk.
Nizipli iyi insanlarýn çoðunu tanýmaya yaþým yetmedi ama sizin bu güzel yazýlarýnýz sayesinde öðrenme fýrsatý buluyorum(z).
Kitabýnýzý merakla bekliyorum abi inþallah çýkarda bizde Nizip'i biraz daha yakýndan tanýmýþ oluruz..
Sizde o Nizip'in deðerli beyefendi insanlarýndansýnýz.
Selamlar.

[müslüm akpek]

Gökhan sende Nizip'in deðerli insanlarýndan birisin unutma.

[secretgarden]

yazýlarýnýz cok güzel bende begenerek okuyorum ama maalesefki artýk ''biz''ci dönem kapanmaya basladý yavas yavas, artýk ''ben''ci modasý almaya basladý yerini bunun önünede gecmek bi hayli zor görünüyor baskalarýný mutlu etmekten alýcagýmýz hazzýn tadýný da kendi egolarýmýzý tatmin etmek için harcadýgýmýz degerler almaya basladý...velhasýl degisen cok sey oldu hayatta o iyi insanlardan bize kalan o cok degerli miras kýrýntýlarýnýda tüketmemek için cepleri sýkýca kapamalýyýz belkide...

[nizipli_mehmet]

Kemal abinin bütün yazýlarýný büyük bi beðeniyle okuyorum devamlarýný okumak dileðiyle...

[Ramazan Tarhan]

Eskiden hayat yavaþ ilerlerdi.Yavaþ yavaþ piþen çayýn demi güzel olur.Hele közün üzerinde bir baþka olur.Ayný þekide yavaþ piþen yemegin de lezetti güzel olur.Son 50 yýlý bir kenara koyun hýz açýsýndan baþ döndüren bir 500 seneye bedeldir.Hayat hýzlanýnca deger yarðýlarýmýz da hýzlandý.Komþuluk ahpaplýk dostluk rutin insan iliþkiklerine dönüþtü.Yani özelden tüzele geçiþ süreci son 50 yýldýr hýzla ilerliyor.Müslüm Akpek boþuna beklemesin o insanlarý..Ne bir daha geri gelirler ne de onlar gibi yeni bir nesil çýkar.Þunu da Unutmayýn..Kemal Cengiz gibi ayaklý bir kütüphane olan þahsiyetleri de malesef yetiþtiremiyoruz..

[nizip27700]

Kemal abi elleriniz dert görmesin. Her zaman sizin yazýnýzý burada okumak istiyoruz. Hele yazýlarýnýzda aramýzdan ayrýlmýþ olan büyüklerimizden, anekdotlarda eklerseniz çok memnun oluruz.
Siz bir büyüðümüz olarak, aramýzdan ayrýlmýþ olan o deðerli insanlarla birebir sohbet hasbihal etme fýrsatýnýz olduðundan, onlarla yaþamýþ olduðunuz anýlara yer verirseniz çok seviniriz. Yeni yazýlarýnýzda sizleri tekrar görmek umuduyla esen kalýnýz...

[Kasým Böler]

Aslýnda O iyi insanlardan elbetteki günümüzde de var... belki de biz O iyi insanlarý göremiyoruz. Önce kendimize sormalýyýz biz O iyi insanlara ne kadar yakýnýz ve O insanlara ne kadar kýymet veriyoruz, kendimizi bilmeden O insanlarý nasýl bileceðiz.

Çok deðil 15 sene önce günde en az 3 defa görüþmenin tatmin etmediði Ýnsanlar bu gün ayda bir görüþebilirse þükrediyor. Ne zamanki dost ve akraba iliþkileri inceldi iþte o zaman O iyi insanlar da tanýnmaz bilinmez oldu ama bu demek deðil ki yok oldular...

Asla yok olmadýlar asil atlarý olmasa bile hala O iyi ve güzel insanlar aramýzdalar muhakkak ki her dönemin iyi insanlarý bir sonraki dönem için daima bir özlemle anýlýr aranýr olmuþlardýr, belki onlarýn yeri doldurulamaz ama bugün az yada çok aramýzda olan O iyi insanlarý bir sonraki nesil de duyduðu ve bildiði kadarýyla arayacak ve hasretle anacaktýr.

[þükrü çiftçi]

kemal abi gerçekten eserlerini duygu ve düþüncelerinizi sunmanýz çok güzel tomurcuklar ortaya çýkarýo tebrikler