HÜRRÝYETÝMDÝR ÞÝÝR

Bu gece rüyamda þiir okudum
Sesimi ta gökler duyana kadar
Özgürlük nakþýný kalbe dokudum
Acýkmýþtý ruhum doyana kadar

Yumruk gibi sýký göðsümdü çarpan
Evhamlý ürkekti nabzýmdan korkan
Üþüþen baþýma üç beþ çalaðan
Hür irade hakkým çalana kadar

Bazen Ziya Gökalp bazen kafadan
Gün olur ki Arif Nihat Asya'dan
Necip Fazýl gibi bir an susmadan
Hakký mecraýna koyana kadar

Kim tutacak onu coþarsa yürek
Hür doðmuþsan sana susmamak gerek
Zulümden baskýdan yýlmak ne demek
Ateþ-i Nemrut'tan bu yana kadar

Her harfi bir hece yaptým okurken
Yankýlansýn Anadolu'm hür ülkem
Benim sevdam güle, ne yapar diken
Onun cehri ancak derene kadar


Okurum yazarým þiir severim
Açýk alným göðsüm dimdik gezerim
Bir dalým kesilse bin dal uzarým
Yaradýlýþ gayem bulana kadar

Bu sabah erken de þiir okudum
Kim sustura beni bu benim yurdum
Hür ifade özgür yaþam maksudum
Son nefesim alýp verene kadar