Alamut kalesi kitabýnýn yazarý da Wlademir Bartol olmalý
mavi buzu bilemem ama ben okumadým okucam fakat, tesekkürler servet bey![]()
Gözlerimdeki yansýman Senden öte bir Sen, Sana verecegim o can Benden öte bir Ben...
Gözüm, kör deðilsen, bunca mezarý gör;
Dünyayý saran yalan dolanlarý gör;
Krallar, padiþahlar çürüyüp gitmiþ:
Ela gözlerine kurt dolanlarý gör!
Bu ucsuz bucaksýz dünya içinde, bil ki,
Mutlu yaþamak iki türlü insana vergi:
Biri iyinin kötünün aslýný bilir,
Öteki ne dünyayý bilir ne kendini.
Önce kendine gel, sonra meyhaneye;
Kalender ol da gir kalenderhaneye.
Bu yol kendini yenmiþlerin yoludur:
Çiðsen baþka bir yere git eðlenmeye![]()
Bizim þarap içmemiz ne keyfimizden,
Ne dine, edebe aykýrý gitmemizden;
Bir an geçmek istiyoruz kendimizden:
Ýçip içip sarhoþ olmamýz bu yüzden.
Elimde olsa dünyayý küçümserdim;
Ýyisine de kötüsüne de yuh çekerdim;
Daha doðrusu bu acayip yere
Ne gelirdim, ne yaþardým, ne ölürdüm.
Kader defterimi yeniden yazabilseydim
Kendime gönlümce bir hayat seçerdim;
Bütün dertleri siler atardým dünyamýzdan
Sevinçten göklere uçardý düþüncelerim.
Gönül dedi: Ben neyim ki, bir damla sadece;
Ben nerde, görmediðim koca deniz nerde!
Böyle diyen gönül denize kavuþunca
Baktý kendinden baþka þey yok görünürde.
Ýki günde bir somun geçiyorsa eline
Soðuk suyu da olursa bir kýrýk testide
Niçin kendinden kötüsüne kul olur insan,
Ne diye girer kendi gibisinin hizmetine?
Bu dünyaya kendi isteðimle gelmedim ben;
Þaþkýnlýktan baþka þeyim artmadý yaþarken.
Kendi isteðimle de gidiyor deðilim þimdi,
Niye geldik kaldýk, niye gidiyoruz bilmeden.
Bir öküz varmýþ altýnda yerin
Bir öküzde üstünde göklerin
Ýki öküz arasýnda
Tepiniþine bakýn þu eþeklerin
Uðrunda dertlere düþtüðüm sevgili
Bir baþkasýna tutulmuþ, o da dertli;
Derdimin dermaný kendi derdinde:
Hekim hasta olunca kime gitmeli?