![]()
Bir beyaz havara taþý vardý kapýmýzýn önünde,yýllara meydan okumuþ,tarihe bir çok yönde tanýklýk etmiþ ve havara taþý olma özelliðini kaybetmiþ parlak bir mermer taþýna benzemiþti. Çocukluðumdan beri bilirim o taþý….Kendimi bildim bileli… Sürekli dýþ kapýda durur,rüzgarýn etkisiyle kapanmamasý için takoz görevi görürdü. Yalnýz bizim kapýnýn deðil,tüm komþularýmýzýn kapýlarýnda bulunurdu ayný taþtan… Sabahýn erken saatlerinde baþlardý mahallenin kadýnlarý evlerinin önünü süpürmeye ve sabah haberlerini konuþmaya… Bir taraftan ellerinde çöpten yapýlmýþ süpürge ,sokaðý süpürürler diðer taraftan nefes almadan dedikodularýna devam ederlerdi. Nihayet temizlik maratonu biter ve mahalle kadýnlarý evlerinde sakladýklarý gözleri gibi baktýklarý o takoz gibi taþlarý çýkarýr ve sonuna kadar açtýklarý kapýlarýna dayarlardý. Sokakta bulunan bütün evlerin kapýsý açýk ve rüzgarýn etkisi ile çarpmamasý için dayadýklarý ,kaya gibi sert havara taþlarý mevcuttu… Asýl amaç kapýnýn çarpmamasý deðildi tabiî ki… Verilmek istenen mesaj: ‘’Gönlümüzle beraber kapýlarýmýzda sonuna kadar açýktýr.’’
Mahalle sakinleri biribirlerinin evine izin almaksýzýn girer, gerek iyi günde ve gerekse kötü günde hep bir dayanýþma içerisinde kardeþlik duygularýnýn had safhalarda olduðu bir aile ortamýný andýrýrdý. Herkesin kapýsý sonuna kadar açýk olduðu için,biz çocuklarýn o dönemde oynadýðý saklambaç oyununu oynamanýnda ayrý bir güzelliði vardý,dilediðin eve girip saklabiliyordun. Bayramlarda þeker toplamak için komþu evlerini gezerken kapýlarýn zilini çalma gereði duymuyorduk,zaten hepsi ardýna kadar açýk,yanlýþlýkla veya rüzgarýn etkisiyle kapanmamasý için de görevini hakkýyla yerine getiren havara taþý disiplinli bir asker gibi nöbetinin baþýnda dururdu…
Yakýn zamanda yani geçenlerde,yukarýda bahsi geçen Ýstiklal mahallesi öksüz sokaðýna yolum düþtü,annemin evine girerken dikkatimi çeken biþey oldu; Bizim havara taþý yerinde yoktu… Önce önemsemedim fakat o taþýn oraya niçin ve hangi nedenlerle konulduðunu düþününce biraz duraksadým,düþüncelerim beni uzaklara çok uzaklara götürdü. Hiçbir kýymeti olmayan,sokakta görseniz dönüp bakmayacaðýnýz bir taþ parçasýydý ama yokluðu beni niye bu kadar üzmüþtü ?
Çünkü;
Kapýlar artýk kapanmýþ,o taþlara ihitiyac kalmamýþtý. Fakat kapýlarýn kapanmasý ile beraber gönüllerin kapýsýda kapanmýþtý. Ýþin üzücü yönü buydu.
Tekrar sokaða çýktým ; Maalesef korktuðum baþýma gelmiþti,herkesin kapýsý kapalýydý.