Çocukluk ve gençliğimde evimizin tek ekmeği açma ekmekti. Şimdi adını lavaş koymuşlar. “Google” amcaya sordum “Nedir bu lavaş?” Cevap çoktan hazırdı:
Arap ülkeleri ve pek çok uzak doğu ülkelerinde yapılan bazlama tipi ekmeğe benzeyen içi boş ince duvarlı yuvarlak bir ekmektir. Pek çok ülkede sandviç ekmeği gibi içinde çeşitli malzemeler konulup satılır. Arap ülkelerinde lavaş içine konulan en yaygın besin felafildir.
İster lavaş denilsin isterse açma ekmek; kendine göre bir lezzeti var. Yıllar öncesinde evimizde bir aylık olarak hazırlanan bu ekmek, epeyce eziyetliydi. Koca hamur leğeninde hamur hazırlanır, sonra hamurlar avuç dolusu koparılıp topak halinde dizilir. Sonra geniş ekmek tahtası üzerinde açılır ve önceden hazırlanmış ocak üzerinde saçta pişirilir. Anama çoğu zaman pişirme hususunda yardımcı olmuşumdur. Öğleye doğru ancak biter ve
sonunda katmer türü börekler pişirilirdi. Detay var yani. Şimdi detayla uğraşma günümde değilim.
Bir arkadaş bu ekmeği (Erbil’de) yaptırıyormuş. Bize de teklif etti. Kabul etmemek mümkün mü? Hazır ekmek. Biraz ıslat, üzerine temiz bir bezle ört. Yedi-sekiz dakika sonra dürüm yapabilirsin. Neden dürüm? Bu ekmeğe en iyi yakışanı domates dürümü de onun için. Siz isterseniz dolma dürümü de yapabilirsiniz. Hatta haşlanmış yumurta, patates-patlıcan ve elbette biber kızartması bu ekmekle yapacağınız dürüm için çok iyi gider. Şayet canınız hiç birşey yemek istemiyorsa, bu ekmek üzerine süreceğiniz acı biber salçası ve onun üstüne sıraladınız iki ince taze soğan iştahınız açacak, moralinizi düzeltecektir. Deneyin.
Bu ekmeği yapma sırasında anamızdan yediğimiz “dönderecek” dayakların lezzeti ise kardeşlerim ve bende kalsın.
