Konu: Keþke.....

Keþke ben de arkadaþlarýmda o daðlarda ölseydim de..
Bu günleri görmeseydim...

Yamandý o daðlar..künde künde üstümüze gelirlerdi. Bir Gabar bir Cudi deðillerdi belki ama, daha da dehþetliydiler..

Bugün kütüphanemde eski bir kitabýma bakmak için cilt kapaðýný açtýðýmda þehit arkadaþým Altan’ýn resmiyle karþýlaþtým. Elinde bir el bombasýyla poz vermiþ, yosun yeþili gözleriyle gülümsüyordu. Ne hayalleri vardý.. ne hayallerimiz vardý..

Þimdiki düþtüðüm duruma bakýyorum da, yanýyor ha.. yanýyorum…
Bilseler ben böyleyim, eminim mezarlarýndan kalkarlar..;

”Çavuþ, yapýlýr mý bu sana be?!.. Ha!..yapýlýr mý?!!..
14 Haziran 1994 Kýsýklý Karakoluna zalimler saldýrdýðýnda. Nasýl da dumura uðratmýþtýk..doðduklarýna piþman etmiþtik..
Ya.. ya.. o karlý gün demeyip pusu yediðimiz.. de bir de çýð tepemize çöktüðünde, nasýlda ellerin donmasý pahasýna karlar altýndan yiðitleri kurtarmýþ 3 gün komalýk hasta gibi ciðerlerin su topladýðýndan; hareketsiz öylece kalmýþ yine de ‘Kurtardýk di mi aslanlarý’ demiþtin.
Hele senin ‘gazi’ ,bizim de, ‘þehadet’ þerbetiyle þereflendiðimiz kuzgun çatýþmasý yok mu.. akýllara zarar..ne yürek dayanýr ve ne de insan olan bu kýyým karþýsýnda sesiz kalýr.. tam tamýna 14 civan..
Ahh.. yiðidim ah!..
Þimdi ne hallerdesin?.. Þu düþtüðün umarsýz hayata bak.. Ne güzel memuriyetin vardý, askeriye malum; Armudun sapýna, üzümün çöpüne bakar. Anladýk ta gönül verdiðin insanlar, neden sana sahip çýkmýyorlar onu anlamadýk..??!!.
Zorumuza gidiyor biliyor musun?..Hem de çook.
Biz bunun için ölmedik.
Bu gazilik payesi sana bu zul hayat reva olsun diye verilmedi?..”

Evet can þehidim..þehid arkadaþlarým..ben de diyorum ki;
Anlamadýlar beni..derdimi anlatmak için 5 yýldýr çalmadýðým makam kapýsý kalmadý. Sözler.. hep sözler verildi ama, geride koskoca yas dolu yýllardan baþka toz duman yok..
En son derdimi anlatmak için Ankara’ya gittiðimde Baþbakanýn korumasýndan yediðim dayakla kaldým..
Halbuki .. halbu kiii… neyse.. Sadece diyeceðim o ki;
Keþke..
Keþke.. sizlerle o daðlarda ben de öleydim.. de ;Þu anda canlý bedenime duyulmayan saygý, o cansýz bedenime duyulurdu da, ben de kahr içinde, vecar içinde kalmazdým… keþke..keþke....

Hido sabýr acýdýr meyvesi tatlýdýr, bekle belkide doðacaktýr sana va'dettiði günler Hakk'ýn.

Sevgili kardeþim zaten ülkeyi ayakta tutan bu isimsiz kahramalar degilmi.Selamlar

Ah benim can kardeþim , can arkadaþým, sizlerin sayesinde yataklarýmýzda rahat uyuyoruz, haklarýnýz nasýl ödenir bilmiyorum, günü geldiðinde allahýn huzurunda bunlardan hesap soracaksýn sen merak etme.

Mutlaka her iniþin bir çýkýþý, her güneþ batýþýnýn bir doðuþu, her tünelin bir sonu vardýr, Mahmutun dediði gibi sabýr, Cenabý Allah sabýrý her þeye vermiþ hiçbirþey dayanamamýþ en son daðlara taþlara vermiþ onlarda çatlamýþ dayanamamýþ bir tek insan dayanabilmiþ o yüzden allah sabýrý bize vermiþ, sabredersen inanýyorum bir þeyler olacaktýr.

Yüreði kör olanlar anlamaz abillerim..ablalarým..kardeþlerim.
Bu ülke vafa bilmez bir ülke.. bunu çok yakýndan tahlil ettim.
Yýllar önce bir Antep gazisiyle tanýþmýþtým. Sabah kahvehanenin bir köþesine büzülür.. kahvehane kapanana kadar, orda öylece otururdu. Evde gelinin rahat vermediðinden dem vurur aðlardý.
En azýndan devlet sahip çýkmalýydý bu gazimize diye düþünerekten, O dönemde sýký iliþkilerim olan, duyarlýlýklarýndan þüphe duymayacaðým. 'Türkiye Gazetesi'nden abilerime durumu ilettim onlar da resmi kurumlara durumu iletmiþlerdi ki..haberi alan akrabalarý ,Huzurevi görevlileriyle; 'Para' konusunda tartýþmaya girdiler ve tabi adamcaðýz biçare þekilde, öldü gitti...
Ne bi katafalk..ne bir çelenk... öylece gömdüler garibi.