Konu: GÖNÜL BAHÇESÝ

"postbody" "color: brown;" "font-weight: bold;" Buraya ilk geldiðim zaman kendimi çok yalnýz hissettim. Çok kederliydim ve bana ilgi ve anlayýþ gösterilmesini bekliyordum.Bu olmadý. Sadece, vücutlarý en az benim ki kadar kötü berelenmiþ binlerce baþka insan gördüm. Bana bir numara verildi ve "trafik kazasýndan ölümler" bölümüne gönderildim.Öldüðüm gün, okulda sýradan bir gündü. Otobüse binmiþ olmayý ne kadar isterdim! Ama otobüsü küçümsüyordum. Annemden arabayý nasýl zorla aldýðýmý hatýrlýyorum. "Lütfen" demiþtim. "Bütün çocuklar okula arabayla geliyorlar." Saat 2:50’de zil çaldýðý zaman, kitaplarimý dolabýma attým. Ertesi sabaha kadar özgürdüm. Park yerine koþtum. Arabayý kullanacak ve kendi kendimin patronu olacak olmam bana çok heyecan veriyordu.Kazanýn nasýl olduðu önemli deðil. Avarelik ediyor, hýzlý gidiyor, çýlgýn hareketler yapýyordum. Ama özgürlüðün tadýný çýkarýyor ve eðleniyordum. Hatýrladýðým en son þey çok yavaþ ilerleyen yaþlý bir kadýnýn önüne geçtiðimdi. Sonra bir çarpýþma sesi duydum ve müthiþ bir sarsýntý hissettim. Her yer cam ve çelik parçalan ile dolmuþtu. Bedenimin sanki içi dýþýna çýkmýþtý. Birisi haykýrýyordu. Bu galiba bendim.Sonra, birden uyandým. Etraf çok sessizdi. Bir polis memuru baþýmda duruyordu. Derken bir de doktor gördüm. Bedenim paramparçaydý. Her tarafým kan içindeydi.Bir sürü yerime cam parçalan saplanmýþtý. Çok tuhaftý, çünkü hiçbir þey hissetmiyordum. Ayy, durun neden o çarþafý yüzüme örtüyorsunuz? Ölmem mümkün deðil. Daha henüz 17 yaþýndayým. Bu gece bir kýzla randevum var. Önümde upuzun bir hayat var. Daha ben ne yaþadým ki? Hayýr, ölmüþ olamam.Sonra, beni bir çekmeceye yerleþtirdiler. Ailem beni teþhis etmeye geldi. Neden beni böyle görmek zorunda kaldýlar? Neden, annem hayatýnda baþýna gelen en korkunç þeyi yaþarken onun gözlerine bakmak zorundaydým? Babam birdenbire ihtiyarlamýþ gibiydi. Sorumlu kiþiye, "Evet, bizim oðlumuz" dedi.Cenaze töreni çok garipti. Bütün akrabalarým ve arkadaþlarým tabutumun yanýna geldiler ve bana hiç görmediðim kadar üzgün gözlerle baktýlar. Arkadaþlarýmýn bazýlarý, aðlýyordu. Bazý kýz arkadaþlarým ise elime dokundular ve hýçkýrarak uzaklaþtýlar.Lütfen, birisi beni uyandýrsýn. Beni buradan çýkarýn. Annemi ve babamý bu kadar üzgün görmeye dayanamýyorum. Büyükannem ve büyükbabam o kadar bitkinler ki yürüyemiyorlar. Kýz ve erkek kardeþlerim hayalet gibi dolaþýyorlar. Herkes bir þaþkýnlýk içinde. Robot gibi hareket ediyorlar. Herkes beni dinlesin. Kimse buna inanamýyor. Ben de inanamýyorum.Lütfen beni gömmeyin! Ben ölmedim! Benim daha yapacak çok þeyim var. Tekrar gülmek ve koþmak istiyorum. Þarký söylemek ve dans etmek istiyorum. Lütfen beni topraða vermeyin. Tanrým, sana söz veriyorum, bana bir þans daha verirsen, dünyanýn en dikkatli sürücüsü ben olacaðým. Tek istediðim bir þans daha verilmesi. Lütfen Tanrým, daha 17 yaþýndayým.

ne oldu yav bu gün siteye herkes de bir sitem arkadaþlar durun size an kýsa zamanda bi forum açimda kendinize gelin ama biraz bekleyeceksiniz çünkü bilgi toplamam gerekiyor ...yumak ve zuhal kardeþ kafa kafa vermiþ sitem yapýyorlar hocalar kendinize gelin hayat herþeye raðmen güzel .

bakýn komik resimler var gidin biraz bakýnda gülün gaffura .

ok nwww.Nizip.com seviyorum

"postbody" "font-weight: bold;" "color: blue;" "font-size: 12px; line-height: normal;" Ýçene kapanýk bir delikanlý vardýr.Hergün iþten çýkýnca parka arkadaþlarýnýn yanýna uðrar.Birgün gittiði parkta çok güzel bir kýz görür,ve yanýnda gidip oturmaya karar verir.Cesaretini toplayýp dediðini yapar.Kýza merhaba oturabilirmiyim der.Kýz gülen bir yüzle tabiki der.Ve orda konu ilerler delikanlý kýzýn yanýndan ayrýlýrken telefon numarasýný ve bir daha buraya gelip gelmeceðine sorar.Kýz ben hep burdayým,ayrýlýrlar.Delikanlý iþ çýkýþlarýnda artýk hep kýzla buluþur arkadaþlarýda artýk sitem etmeye baþlar.Birgün eve arkadaþlarý ile gider.Annesi kapýyý açar.Anne arkadaþlarým geldi yemek yiyip dýþarý çýkýcaz der.Annesi aðlayarak odayý terkeder.Delikanlý bu olay karþýsýnda þaþýrýr.Arkadaþlarý ile yemek yer sohbet eder ama aklý hep annesindedir.Neden böle yaptýðýna anlam veremez.Aradan uzun zaman geçer.Parktaki kýz arkadaþý ile artýk evlenmeye karar verirler.Bu olayý annesine anlatmak için koþa koþa eve gider.Kapýyý açýp içeri girdiðinde annesinin aðlama sesini duyar.Sizin oðlunuz þizofren diye bir ses duyar ve sessizce mutfaða girip dinlemeye devam eder.Annesi doktor bey bir çaresi yok mu diyerek doktoru uðurlarken çocuðunu yerde aðlarken görür.O sýrada çocuðun aklýndan evleneceði kýz geçer ya oda hayalse der..
Annesin sesiyle irkilidir delikanlý.Sen der, delikanlý evet anne bütün konuþmalarýnýzý duydum deyerek kendini dýþarý atar.Aklýnda heð evlenceði kýz vardýr.Allah’ým ne olursun o hayal olmasýn der ne olursun olmasýn..Sakinleþince eve gider ve annesi çocuða herþeyi anlatýr.Eve getirip gülüp konuþtuðu yemek yediði arkadaþlarýnýn bir hayal olduðunu söyler.Delikanlý þaþkýn bir halde oda hayal evet biliyorum der. Aradan iki gün geçtikten sonra kýz arkadaþýný arayýp evine yemeðe davet eder.Kýz bu nazik olay karþýsýnda teklifi kabul eder.Delikanlý annesine herþeyi anlatýr.Bana doðru söyliceðine dair annesine yemin ettirir.Oda hayal mi deðil mi diye sadece annesine güvenmektedir.Akþam olup çatar.Kýzý iþ yerinden alýp eve gotürür.Ama hep dua eder ALLAH’IM inþallah hayal deðildir diye.Evin kapýsýný heyecanlý bir þekilde çalar.Kýz çocuðun bu hareketlerine anlam veremez.Vee annesi kapýyý açar yüzünde bir gülümse merhaba KIZIM der.Delikanlý bu olay karþýsýnda þok içindedir.SADECE EVET EVET HAYAL DEÐÝLSÝN DÝYE BAÐIRIR... Delikanlýnýn bugün hayal olmayan 2 tane çocuðu vardýr Melis ve Hakan adýnda..

ilginç hikaye bu ’’ akýl oyunlarý flimde ’’’ vardý yanýlmýyosam buna benzer hýkaye oda kendýsýný ajan zannedýyordu... eline saðlýk zuhall hocamm

evet doðruu