Seher vakti esen rüzigarın serinliğini bilemeyen..
Bir avuntuyla cafe köşelerinde ömür çürüten, gönül huzurunu ne bilir?!.
Çıplak ayaklarını ıslak otlar üzerine seremeyen.. Bir hüt hüt kuşunun canlı ötüşünü duyamayan.. Ve dahi bir bebeğin avucunu, ellerine almadan yaşayan;
Akıldan, mantıktan ne bahseder bilmem ki?!..
çok güzel hareketler bunlar,teşerkkürler
Buna bittim, yıllar önce uzun yola otobüs çalıştırırken, bagajları çok fazla olan bir aile koltuklara bagajlarını koyup kendileri Fatsa dan İstanbul'a ayakta gelmişlerdi bu resmi görünce o geldi aklıma.
T.C VATANDAŞI, NE MUTLU TÜRKÜM DİYENE