Seher vakti esen rüzigarýn serinliðini bilemeyen..
Bir avuntuyla cafe köþelerinde ömür çürüten, gönül huzurunu ne bilir?!.
Çýplak ayaklarýný ýslak otlar üzerine seremeyen.. Bir hüt hüt kuþunun canlý ötüþünü duyamayan.. Ve dahi bir bebeðin avucunu, ellerine almadan yaþayan;
Akýldan, mantýktan ne bahseder bilmem ki?!..
çok güzel hareketler bunlar,teşerkkürler
Buna bittim, yıllar önce uzun yola otobüs çalıştırırken, bagajları çok fazla olan bir aile koltuklara bagajlarını koyup kendileri Fatsa dan İstanbul'a ayakta gelmişlerdi bu resmi görünce o geldi aklıma.
T.C VATANDAÞI, NE MUTLU TÜRKÜM DÝYENE