Müminin süsü, edebi ve takvasıdır. Dünyada ve ahirette geçerli tek süs , asıl şeref ve yok olmayan servet bunlardır. Allah katında zengininde fakirinde değeri edebi kadardır. Yüce Allah kimsenin yüzüne, süsüne, malına, nesebine, milletine bakıpta değer vermez. O sadece kalplere ve ihlasla yapılan salih amellere nazar eder, kıymet verir. İnsan mal ile harama düştüğü gibi sıhhatle de azıp haddi aşabilir. Çünkü insanı azdıran şeylerin başında mal ve sıhhat gelir. İnsan aslında hayvanlara bile muhtaç yaratılmıştır. Malına ve sıhhatine bakıp kendini kimseye muhtaç hissetmezse, bu durum çok defa onun nefsini azdırır., kalbini nimeti verenden gaflete düşürür. Bu da onun için gizli bir imtihan ve tuzak olur. Çünkü gaflet onu isyana , isyan ise ateşe sevk eder "Allah Korusun" insan gülerek ateşe gider. Bu halden "Allah'a sığınırız".
Hz. Peygamberimiz (s.a.v.) buyurur ki ;
"İki nimet vardır ki , insanların çoğu onlarda aldanır. Bunlar : Sağlık ve Boş Zamandır.