Konu: Hayata Bakýþ Açýlarýmýzý Paylaþalým...

Hayat, onun sana ne vereceðini ve verdiðini beklemek deðildir;senin ona ne kazandýrðýný sorgulayabilmektir.Bu sorgudaki yanýtlarýn hayatýn ta kendisidir.Hayat, an'dýr...Ne dünün geçmiþ anýlarý, ne yarýnýn kaygýlý bakýþlarý...Hayat aný yaþadýðýn þimdide gizlidir ve her yaþadýðýn þimdi'ler geçecek dünlerle bütünleþerek hayatýný þekilllendirir.Hayatým roman, dersin vakti gelince...öyle ki hayat var oluþtur, var olmayan için ölü denmez mi ya da yok...hayatýn içinden, söz uçar yazý kalýr misali, hiç bir gerçeklik dayanaðýný ispat edemeyeceðim ama sezgisel kanaatimle dile getirdim hayat üzerine düþünüþleri...

Arkadaþlar Hayat Hakkýnda Siznde Tanýmlarýnýzý Bekliyorum þimdiden saðolun

Gökhan'cýgým zaten üstte hayatýn Tanýmýný Gayet Güzel Yapmýþsýn... Benim ekleyeceðim tek þey var( þu anki yaþadýðýmýz Hayat TamamýyLa Yalancýdýr)...

Ýþte Cumali bunu bir kaç kelime ile açarsan sevinirim

Gökhan, actigin konu cok hos olmus, tesekkürler, gönül bahcesi ölmedi, yasiyor hala.

ok yaþýyorda bari sende bir hayata bakýþ açýný yaz, kaç dereceden bakýyorsun

ben hayatý çok seviyorum ama malesef bu hayatý yaþanmaz hale getiren bizleriz biz insanlar.bence insanlar birbirlerini sevip sevildikten sonra her þey çok daha güzel olur.insanlarýn gözlerindeki nefreti görünce býkýyorum býrakmak gitmek istiyorum bu hayattan.bu nefret bana karþý olan nefret deðil herhengi birine yada birilerine duyulan nefret beni üzüyor

SEVGÝLÝ GÖKHANIM.ÝMAMI ÐAZALÝ ÞÖYLE DER;
-DÜNYANIN ÖMRÜ ÜÇ GÜNDÜR.
DÜN GEÇTÝ
,BU GÜNÜ YAÞIYORUZ,
YARINADA ÇIKARMIYIZ ALLAH BÝLÝR DER.SELAMALAR

Hayata Bakýþ Açýsý

Bu yazýyý okumanýz kýsa bir zamanýnýzý alacak, ve sonunda
hayata ve iliþkilere ait bakýþ açýnýz deðiþebilecek....

Ýleri derecede hasta iki adam ayný hastane odasýndaydýlar.
Adamlardan birinin her öðleden sonra 1 saatliðine oturmasýna izin veriliyordu, ciðerlerindeki suyun süzülmesi için.
Bu hastanýn yataðý odadaki tek pencerenin tam yanýndaydý. Diðer hasta ise hep
sýrtüstü yatmak zorundaydý.
Bu iki hasta saatlerce birbiriyle konuþur, eþlerini, ailelerini,
evlerini, iþlerini, askerlik anýlarýný, tatilde gittikleri yerleri
anlatýrlardý birbirlerine.

Pencerenin yanýndaki hasta, her öðleden sonra oturmasýna izin
verdikleri saati diðer hastaya pencereden görebildiklerini
anlatarak geçiriyordu. Diðer hasta hep bir sonraki günü iple
çekmeye baþladý, dýþarýdaki renkli ve hareketli dünyayý
dinlemek için.

Pencere, içinde çok güzel bir göl olan parka bakýyordu.
Ördekler ve kuðular gölde yüzerken çocuklar model bot’larýný
suda yüzdürüyorlardý. Genç aþýklar, gökkuþaðýnýn tüm
renklerindeki çiçeklerin arasýnda kol kola dolaþýyorlardý.
Ulu aðaçlar etrafý süslüyor,uzaktan þehrin silueti görünebiliyordu.

Pencere kenarýndaki adam bunlarý muhteþem bir detayla
anlatýrken, odanýn diðer ucunda yatan adam gözlerini kapar ve
bu muhteþem manzarayý hayalinde canlandýrýrdý.

Sýcak bir öðleden sonra, pencerenin yanýndaki adam geçmekte
olan bir þenlik alayýný tarif etti. Diðer adam bando seslerini
duyamasa bile hayalinde canlandýrabiliyordu, pencere kenarýndaki
adamýn tasviriyle.

Günler ve haftalar geçti. Bir sabah banyo yaptýrmak için
su getiren gündüzcü hemþire pencere kenarýnda yatan hastanýn
cansýz bedeniyle karþýlaþtý: uykusunda, huzur içinde ölmüþtü.
Hüzünlendi, hastane görevlilerini cesedi dýþarý taþýmalarý için
çaðýrdý.

Uygun zaman geçtiðine kanaat getirir getirmez, diðer hasta
pencerenin kenarýndaki yataða taþýnmasýnýn mümkün olup
olamayacaðýný sordu.
Hemþire memnuniyetle isteðini yerine getirdi, hastanýn rahat
olduðundan emin olduktan sonra onu yalnýz býraktý.
Hasta yavaþça, duyduðu acýya aldýrmadan, bir dirseðine
yaslanarak dýþarýdaki dünyaya bakmak üzere yataðýndan
doðruldu.

Sonunda, dýþarýyý kendi gözleriyle görme zevkini
yaþayabilecekti. Pencereden dýþarý bakabilmek için yavaþça
dönmeye zorladý kendisini.
Pencere, boþ bir duvara bakýyordu.

Adam hemþireye, vefat eden oda arkadaþýnýn pencerenin dýþýnda
görünen harika þeylerden bahsetmesine sebep olan þeyin ne
olabileceðini sordu.
Hemþirenin cevabý, ölen adamýn kör olduðu ve pencerenin önündeki
duvarý görmediðiydi. “Sanýrým seni cesaretlendirmek istedi” dedi.

Epilog: Diðer insanlarý mutlu etmek çok büyük mutluluk getirir,
kendi durumunuz ne olursa olsun. Paylaþýlan dertler yarýsý kadar
üzüntü verir, paylaþýlan mutluluklar ise iki katý artar.

Kendinizi zengin hissetmek istiyorsanýz, sahip olduðunuz ve
paranýn satýn alamayacaðý her þeyi sayýn.

Yaþadýðýmýz her bir gün bize bir hediyedir.

Hayata iyi bakýn.

kaynak:.yagmurdamlasý

bu hikayeyi daha önce de okumuþtum kardeþ gerçekten çok güzel ellerine saðlýk teþekürler...

hayat denilince gülüp geçmek lazým bence çunku ben öyle yapýyorum ve oyle yapmayada devam edecðim

Hayata bakýþ açýsý kiþiye göre deðiþir arkadaþlar diðer arkadaþlarýnda bakýþ açýlarýný da bekliyorum...

Hayata Bakiþ Aciniz Nedir Diye Sormuþ Gökhan Kardeþimiz...ben Galiba Hayata Hep 360 Dereceden Bakiyorum çünkü Ne Zaman Tamam Herþey Degiþti Derken Bi Bakiyorum Eski Yerime Gelmiþim..tam Mutlu Oluyorum Derken Tekrar Bi Hüznün Ortasinda Buluyorum Kendimi....neyse Iþte Böyle Daha çok Yazmak Istedigim þey Var Ama Kalsin....