Sarsýntýlý günlerden uzakta, toza-çamura bulanmadan *dostalara merhaba demek vardý. Tahta pencereden bakarken, bir teneke soba baþýnda ýsýnýrken gönlünüzdekine merhaba demek vardý. Ankara kütüphanesinde kitap ararken, Hacettepe otobüslerinde yan yan oturduðunuz dostlarýnýza defalarca merhaba… Okumaya devam et →
Kaynak...

Sarsýntýlý günlerden uzakta, toza-çamura bulanmadan *dostalara merhaba demek vardý.

Tahta pencereden bakarken, bir teneke soba baþýnda ýsýnýrken gönlünüzdekine merhaba demek vardý.

Ankara kütüphanesinde kitap ararken, Hacettepe otobüslerinde yan yan oturduðunuz dostlarýnýza defalarca merhaba demek ne güzeldi.

Bunun gerisinde bir marangoz ustasýna korka korka merhabalar demenin zorluðuyla iþe baþlamak.

Þeydan Deresi’nden gece karanlýðýnda içinizdeki korkuya merhabalar demek.

Bir köy odasýnda babanýzýn yanýnda merhabalarý dinlemek, merhabalar içinde boðulmak ne tuhaftý.

Gençliðinizde eve geç gelmelerinizde ananýzýn soru iþaretli bakýþýna, babanýzýn çatýk kaþlarýna sessiz ve kesik merhaba demek.

Felçli dedenizin kaldýðý odadaki -diðer- sekiz özürlü hastaya da *hüzünlü merhaba demenin zorluðuyla sancýlanmak.

Ey unutulmuþ merhabalar!

Merhabamý duymazlýktan gelen ey Halimenin kýzý Müzeyyen!

Biz þimdi hüzünlü ayrýlýklarýn merhabasýzlýklarý içimizde dolanýp duruyoruz. Nedeni belli olan merhabalarýmýz ise *bizi alýp götürüyor bir yerlere.

Yeni merhabalar diyeceðimiz genç marangoz ustasýný ziyaret etmenin soðuk ihtimali ve ümidi ile bekliyoruz.