Konu: Bitmeyenlerden: 1 Mayýs

Tam 1978 yýlý ve öncesinden beri Taksim savaþý devam eder. Yani neredeyse 45 yýl.
Her 1 Mayýs’ta paralar, enerjiler harcanýr, canlar hýrpalanýr.
Tutuklamalar, tehditler.
Ölenler, sakat kalanlar.
Adam gibi adamlar çýkýpta bir masada oturup konuþmazlar.
“Kardaþým sizin talebiniz bu ise bizim de talebimiz bu: Sizin bütün masraflarýnýzý biz karþýlayacaðýz. Yani konser masrafýnýzý, katýlanlarýn yemeklerini biz vereceðiz. Buyurun kutlayýn. Ama bir aðaca, bir çiçeðe ve hatta karýncaya zarar vermek yok. Talepleriniz olursa bir daha konuþuruz.”
Neden masraflarý karþýlamak: Zaten atýlan bombalar, harcanan benzinler, güvenlik güçlerine verilen masraflar ve onlarca kalem bunun ancak yarýsý eder.
Yo yo biz adam olmayýz diyor ya adam.
Haklý.
Adam oluruz lakin epey zaman ister.
Nerede bizim kibarlýðýmýz, nerede bir masa etrafýnda konuþup anlaþmalar.
“Ben bilirim” adamlarý her yanda.
O yaralanan çocuklar, hýrpalanmýþ kadýnlar.
Hak verirsen ne olur.
Konuþun. Dikkatleri çekin. Provakosyan falana gelmeyin deyin. Sendikanýzý, derneðinizi iyi örgütleyin. Seminer verin.
Tahminim 45 yýldan beri bu böyle sürer.
Yazýk sizin idareciliðinize, anlayýþýnýza!