Konu: Darbe

Bazen baþýnýz cidden beladadýr.
Öfkeli bakýþlar, kaçamak duruþlar, kaypak ifadeler sizi ezme yarýþýndadýr.
Belanýz bununla da bitmez. Yaptýðýnýz iþe balyoz vuruþlu cümleler gelir; öznesi, yüklemi bozuk bu ifadelere epey zaman kafayý takarsýnýz. Terk-i diyar edesiniz gelir. Ölçüp-biçmek aklýnýza gelmez.
Beladan kurtulma fikriniz tamamen hissidir.
“Onlara, oturanlarla beraber oturun! denildi (9/46)” ifadesini okursunuz. Sizin için ulvi bir mesajdýr.
Alacaðýnýz kararlara mani olur.

Zaten yüreðinizdeki ateþin külleri dahi yanýp durmaktadýr, hedefiniz kocaman ifalere sýðacak cinstendir.
Rotanýz, yönünüz þüphesiz O’nadýr. "Lakin þu halimiz yok mu?" þeklinde inlemeleriniz de eksik olmaz.

Gel! Gönüle vurulan bu darbelere aldýrmadan yola düþelim.
Gelmeyenlere düþlerimizle, bedenimizle, gidelim.
Uzak memleketlerin kuþluk vakti soðuklarýna aldýrmayalým.
Ankara sokaklarýnda, Erbil’in tozlu ufuklarýnda ve hatta Glasgow’un mart sabahýnda yaþadýðýmýz unutulmaz anlara selam durarak gidelim. G]