Konu: Babamsýn

“Benim de babam var. Onun da bütün babalar gibi olup olmadýðýný bilemiyorum ama gözümü açtýðýmda ilk tanýdýðým adam o adamdýr. Özentili çocukluk duygularýmla gelecekte onun gibi olmayý düþündüðüm; konuþmasý güzel, yürümesi farklý, her þeyden anlayan bir kahramandýr. Aslýnda benim babam, içindeki yalnýzlýðý bir türlü paylaþmayan, kendine has deðerleri, hasretleri, fikirleri olan gençliðinde bir çiftçi, bir fabrika iþçisi, emekliliðinde ise odun ticareti yapan ve çoðu zaman da dünyanýn en güzel kokulu zahter ve naneyi etraf köylülerden alýp pazarlayan, dünyasý temiz, sattýðý temiz bir esnaftýr. Son yýllarda ise zeytinciliði yanýnda sumak ticaretini iþ edinmiþ, sadece bulunduðu þehrin deðil neredeyse bütün yörede tanýnýp bilinen, iþini bilen, kârýný zararýný iyi hesaplayan, adam gibi bir adamdýr. Borcunu bildiði gibi, kimseyi boþ çevirmeyen; en kara günlerinde birçok insanýn yanýnda olmuþ, eniþtemin ifadesi ile "Ali Ammi" dir. Oðlum Emin'e göre de o þakacý, motoruna binip gezmeyi hayal ettiði bir sakallý dededir o.



Hayatýn bin bir türlü çarkýndan dönmüþ erimiþ, bazen iniþlerini yaþamýþ; en huzur duyacaðý günlerde evlatlarýndan zaman zaman vefasýzlýk görmüþ ve sonrasýnda sabýr etmiþ; her þeye raðmen ezikliðini asla belli etmemiþ; duruþu kuvvetli adam gibi bir adamdýr. Bu adam bazýlarý için "Ali Ammi", kimi için "Sakallý Dede" olsa da o adam benim can babamdýr; benim bel belleme arkadaþýmdýr. Herkesin babasý kendine kalsýn. Ben içimde taþýdýðým babamla mutluyum. Geçte olsa benim kara gün dostum babama ve baba hasreti çekenleredir bu yazý."

Akþamýn kýzýllýðý buralarda çoktan kayboldu. Büyüklü küçüklü arabalarýnda yol almaya çalýþan neredeyse herkes gözünü simsiyah asfalta dikmiþ yolu ikiye bazen de üçe bölen çizgiler içinde yol alýrken, yüz ifadelerinde, tereddütler, korkular apaçýk belli oluyordu. Bu insanlarýn çoðu yaþadýklarý þehrin kayýp listelerinde olduklarýndan habersiz, radyolarýnda akþam ve sabah yayýnlanan þamatalarý, çoðu zaman hedefini bulmayan ifadeleri DJ dedikleri adamlarýn ya da hanýmlarýn tuhaf üsluplarý arasýnda kaybolup yollarýna devam ediyorlardý. Ömürlerinin bir kýsmýný bu kapkara yollarda harcayanlar acaba hayatýn onlarý hangi duraða götürdüðünü, nerede göz kýrpacaðýný bilebiliyorlar mýydý?

Ýþte baba ben bu þehrin yarý ýþýklandýrýlmýþ yolunda yüzlerce araba arasýnda bu düþüncelerle yol alýrken, at üstünde sýrtýna ellerimi kenetleyip, terini hissederek gittiðim o tozlu yollarýn yokuþlarýnýn ne kadar düz, tozsuz ve taþsýz gelir bir bilebilsen. Bu günlerde Eagles'in "Hotel California" sýný defalarca öðrencilerime birkaç Ýngilizce kelime öðretmek için dinler ve dinletirken senin o at üzerinde dilinden düþürmediðin "Baðdat'ýn Basra'nýn telli turnasý" diye baþlayýp söylediðin uzun havan beynimden asla silinmedi. Can babam sadece bu türkün deðil, her söylediðin türkünün sözleri kulaðýmda çýnlayýp duruyor. Zihnimin bir köþesine kazýnmýþ doru atýmýzýn ahenkli yürüyüþü yanýnda, gitarý konuþturan adamlarýn notalý çalýþlarý benim için mecburi dinleyiþten öteye gitmiyor.

Alt günlük fabrika iþçiliðin sonrasý, Pazar günleri ikimizin omzunda iki bel küreði ile kilometrelerce yolu yürüyüp þu fýstýklýk senin, bu bað benim diyerek üç beþ kuruþ daha kazanmak için zahter kokularý arasýnda büyüklü küçüklü aðaçlarý bellerken dinlediðimiz bülbül ve keklik seslerini þimdilerde hangi kulaklar dinlediðini, bilemiyorum ama dinleyen varsa da onlarý onlardan uzakta kýskanýyorum.

Bu ne hal ki, ben hormonsuz kokulardan ve envai kuþ seslerinden uzaktayým. Bu tuhaf þehrin isimsiz ve çaresiz mahkumlarýndan biri olmuþum gurbeti yaþýyorum. O daðlara, bayýrlara yolumun düþmesi hayalde kalmýþ. Can babam, sen hala oralardasýn, o günlerde öðle yemeði niyetine yediðimiz kuru üzüm ile anamýn deðirmen unuyla yaptýðý ekmegin kokusu hala o daðlarda kalýp kalmadýðýný zaman zaman bir yoklasan. Bu yýllarda yediklerimizi anlatmaya gerek yok. O günlerde yediðimiz ekmek arasý cevizin, bulgur pilavýmýzýn tadýný ve bereketini hiç bir þey vermiyor.

Babam, ben her gece bu þehrin beton yýðýný bir binasýnda o günlerin ateþiyle yanýyorum. Terinin kokusunu, bakýþýndaki þefkati özlüyorum. Þafak vakitlerinde evden çýkýþýndaki sessizliðindeki sesi duymak istiyorum.

Buram buram sýla kokan nefesimle, satýrlarýmla ulaþamýyorum o zamanlara; her tarafým gurbet olmuþ, nasýrlý ellerin nerede bulamýyorum.

Neyleyim hayat parçalý bulutlu geçiyor iþte. Zaman zaman göðsüme öfkelerimle vuruyorum; içimden derinden çatýrtýlar gelse de aldýrmýyorum. Bu þehre olan isyanýmý avuçlarýmýn içinde buruþturup, derin denizlere atýyorum. Sonra da sana ait ne kadar yaþanýlanlar varsa omuzlayýp götürebildiðim en son noktaya götüreyim diyorum. Çocuklarýna baðladýðýn ve ne çare ki zamansýz bir zamanda soldurduðun ümitlerinin ýstýrabýna merhem olmamamýn sancýsýn çekiyorum.

Babam, iþin gerçeði ben bu ofis denilen çalýþmalardan yorulunca o günleri ve seninle geçirdiðimiz zamanlarýn renkli dünyasý içinde dinleniyorum. O yýllara ait ne varsa hafýza raflarýmdan bir bir indirdikten sonra, tek tük kalmýþ tozlarý ipekten bezlerle temizliyorum. Sonrasýnda en güzel kokularý sürüp her birini öpüp yine özenle dosyalýyorum. Yaþadýðýmýz o günler adýna bütün bunlarý nasýl yapmam babam?.

Babamsýn.

Fabrikada sana verilen ama yemediðin tatlýlarý yiyen bizdik. Senelerce bir çift pantolonla her bir iþe koþturan ve onlarla bayramlarý geçiren ama her bayram bizi Terzi Ýsmail'e ya bir pantolon ya da bir gömlek diktiren sen olmuþtun. Ayakkabýcý Bilal Amca'nýn dükkanýna gidip bayramlýk ayakkabý alýp giymenin neþesini kardeþlerimle ne güzel yaþardýk. O gömlekler, o ayakkabýlar çoktan heder olup gittiler.

Aradan geçen yýllar sonra senin yaþatmaya çalýþtýrdýðýn fedakarlýðýn karþýlýðýný verememenin yýkýntýsý içindeyim. Biz sana yýllar boyunca ýstýraplar içinde býraktýk. Yaptýðýmýz satýlýk ihanetleri anlatmaya dilim, yazmaya parmaklarým yok. Yapýlacak tek þey var o yýkmalarýmýz ve ihanetlerimizin ardýndan, çift sürdüðün atlardan birinin sabanýný boynuma vursan ve günlerce o daðlarý, tepeleri, ovalarý bana sürdürsen hiç aldýrmayacaðým. Ben bizden kestiðin ümitleri altýnda kalmýþ bir halde, zeytin dalý sarmasý yaptýðýn eþeklerin halindeyim.

Biz vefasýzlardan hala vazgeçmiyorsun. Mevsimlik meyve, yiyecek ne varsa gönderiyorsun. Sen bizden vazgeç baba. Var sen Bozbað'ýna git. Kaf Daðý ardýna giden hayallerini özenle diktiðin, belini bellediðin ve budamasýný asla ihmal etmediðin aðaçlarýna anlat. Sen bu bahar, anamýn sevdiði kiraz ve viþne aðaçlarýný dikiver. Ümitlerini onlarýn filizlerinde aramaya çalýþ.



Hayat bazen böyle iþte baba. Bizler baþka yollarýn þehirlerin insanlarý olmuþuz. Baðlarýna dayanak diye verdiðin serpeneler kadar önem taþýmadýðýmýzý anlamýþým. Ama ne olur yüreðini hepten üzerimizden çekme can babam. Son defa olsa da bel küreðini al ve bizim niyetimize en sert kayalarý kýrýlmayan kavgacý nefsimiz adýna belle ne olursun.

Vakit gece yarýsýný çoktan geçti. Bazý þeyler var ki söylenmiyor iþte. Kývranmalarým bana kalsýn þimdilik. Seni ve anamý seviyor ve özlüyorum. Senin terini ve anamýn ana kokusuna olan hasretimle, gönüller dolusu, Gençliðimi tükettiðim Karabað'ýn rüzgarlarý kadar temiz hislerimi size gönderiyorum. Nasýrlý ellerinizi ellerimin içine koyup, içten içe yanar daðlarý gibi yanan kalbimin üzerine koyup serinlemek istiyorum.

Son deyiþim þu ola ki, siz benim bitmeyen hayallerimin belalý sevdalýlarýsýnýz.

Bu kadar.

yazý/foto: magpak

17. Nisan 2004/5 Cumartesi





Kaynak...

Kardeþim ellerine saglýk inan insan tek tek satýrlarý okur kelimelerin verdigi ifadeler arasýndaki hissiyatý yaþarken gözümüzden inci tanesi gibi damlalar geliyor.
Teþekkürler kardeþim teþekürler 5 yaþýnda babamý kaybetmenin acýsý ile selamalr