Konu: Sen, Zalimler, Bekçi Hanefi ve hatta Çoban Sadýk?

Sen mutlu ol diye saçma sapan insanlarla yaþamaya katlandým. Bu da yetmedi çeþit çeþit varlýklarýn kaprislerini çektim. Yo yo hemen öyle yanlýþ anlama. Allah'ýn yarattýðý her kulu ne sözüm olabilir? Ama gel gör ki, biz Ademin çocuklarý yani çoðu zaman birbirini öldüren, acýmasýzca tuzak kuran, ayak kaydýrmak için olmadýk plan yapan garip, acayip, sefil varlýklar deðil miyiz? Bir türlü hatasýný kabullenmeyen, illa ben diyen, hiç bir hayvanda bulunmayan hisler taþýyan biz insanoðlu; yani sen, ben, bizler ve onlar. Kin, öfke, intikam, gýybet, þehvet, yok etme gibi onlarca hususiyetlere sahip olan biz miyiz yoksa dalýnda öten kuþlar mý?

Öyle hemen 'kimseyi beðenmez' yaftasýný bana yapýþtýrma. Meseleye tersinden bakalým mesela. Dünyalar güzeli Yusufun kardeþelerini hatýrla bakalým. Yüce ruh, sabýr insaný Nuhun çoluk çocuðuna ve hatta hanýmýnýn vefasýzlýðýný, isyanýný inceden ince bir düþün. Kendini göz göre göre uçuruma atanlar kim? Ötelere gitmeye ne gerek var? Ýnsanlarý birbirine düþürenler, kendi menfaati için yüzbinlerce insanýn ölmesini normal görenlerin yanýnda, ayný çalýþtýðý ofisteki arkadaþýný gözden düþürmek için planlar yapanlar etrafýmýzda gezmiyor mu? Sana katillerden, gaddarlardan, hasta ruhlardan onlarca misal verebilirim, hatta sen de verebilirsin. Þöyle haberleri bir seyret ve þahit ol.

Ben yazýma baþlarken bunlardan bahsetmeyecektim. Sana sitem edecektim. Beni terk eden, buruþturup atan sana hitabým çok sert olacaktý. Yapamadým. Ben de zalimlerden olamazdým. Hainler listesinin en tepesinde senin ismin yazarken, bana düþen sabýrdý.

Neyse bu lakýrtýlarý bir kenara atayým. Geçen bizim Tepeköyün Bekçisi Hanefi ile karþýlaþtýk. Keþke karþýlaþmamýþ olsaydýk. Bana demediði lafý býrakmadý. Tam onun sitemlerin dinlerken, Çoban Sadýk geldi. Çobanlýðýna bakmadan o da bana epeyce laf vurdu. Neymiþ ne diye insanlarla uðraþýp duruyormuþum. Gurbet elde, þurada burada sürtmeyi býrakmalýymýþým. Çoban moban ama Sadýk amca aynen bu kelimeyi söyledi. Ne diyeyim saygýmdan; dinledim.

Beni yuvaya davet ettiler. Bana atadan kalan baðýn ortasýna bir de kulübe yapmayý bile söz verdiler. Deniz de yaný baþýmda yani.

Bekçi Hanefiyi sonra anlatýrým size. Lakin söyledikleri çok manidardý: Abi alem çok bozuldu. Helal ekmek yemek zorlaþtý. Dava adamlarý hainlikler peþinde. Kimseye güven kalmadý. Yeni gençlik vesaire tamamda, onlarýn olgunlaþmasýna kadar….

Bekçi Hanefini derdi bunlar deðil. Allah razý olsun beni sever. Muhabbet edeceði birisini arar. Çoban Sadýk da öyle. Onlar da biliyorlar ki ben ayrýlmam.

Bu yazýda böyle bitsin, sen ile baþlayýp, Bekçi Hanefi ile bitsin. Zaten uykuda öyle bir bastýrdý ki. Ben yine de þu baðdaki kulübeyi düþünsem iyi olacak.

Seni çok seviyorum Çoban Sadýk Amca. Koyunlara, keçilere ve sadýk köpeðin Hýmbýþ'a selamlar.


foto/yazý: magpak




Kaynak...

Mehmet hocam anlatýmýna bayýlýyorum inan yazdýklarýný bir çýrpýda okuyorum, siteyi her açtýðýmda acaba yeni bir yazýn var mý diye bakýyorum.

Teþekkür ederim kardeþim eeeeeee Köþker sevdigi köseleyi yerden yere çalarmýþ.Selamlar