Konu: Sen Yanýyorsun da, Sanki Ben?.

“Resimdeki zatýn, uzun ve çetrefilli hayat hikayesinden bir bölüm.”



Yani sen aðlýyorsun da ben aðlamýyor muyum? Sen rüzgarýn peþinde giderken sanki ben rüzgarýn önünde mi gidiyorum?
Hayatýn kendisini yarým yammalak yaþýyorken, kaldýrýmlarý, binalarý, yollarý resmi olan o þehrin bana hediyesi olan, bir hüzünlü sevdanýn mecburi hammalýðý altýnda ezile ezile gidiyorum iþte. Artýk eskisi gibi kývranýp, bir yerleri özleyemiyorum ve hatta taþ köprüleri kendi içimde yýkýp yeniden inþa edemiyorum.

Sen orada yaþlanýrken ben burada yýkýlmýyor muyum? Senden önce ve sonralý duygum, fikrim, yazým, resmim olmadý. Çünkü seni çoktan adýný daðýmýn taþlarýna silinmeyecek derecede kazýmýþtým. Senin adýna aðaçlar dikmiþ, senin adýna çeþmeler yaptýrmamýþ olsam da en azýndan niyetlenmiþim. Senin adýna külliyeler, camiler yaptýrmak istemiþim lâkin Mimar Sinan’ým zamansýz gitmiþ. Neyleyim.

Sen orada, kendi sokaðýnda, mahallende, geçtiðin bað bahçe yollarýnda, harman yerinde, çeþme baþýnda, dere boyunda, gece oturmalarýnda derin of çekiþini bütün alem duymuþ da sanki benim ahým yarým mý kalmýþ?

Çýkalým Barak elinden düþelim gurbet yoluna, denildiði günden beri, her dem beni korlu ateþ kuyusuna atan sen iken þimdilerde bu inkâr nedendir?

Beni yüzüstü býrakýp gittiðin güne, kýrgýnlýðýmý yalansýz dolansýz hergün söylüyorum.

Bu gel-gitlerden yorgunum gayri. Feryadým içimde þimdilerde. Ümidim þu ki, sesimi duyan bir O olacak ve bana gel artýk, bu feryat yeter diyecek. Belki içecek bir tas suyum olacak, belki de bir oturumluk söðüt aðacým.

Not: Senin kim olduðunu kimse bilmeyecek. Orada, yani hergün birþeyler bulup evirip çevirip yaptýðým yuvada sen kalacaksýn.


foto/yazý: magpak-


Kaynak...

Etkileyici bir yazý, insanýn bir gün öleceðini bilerek yaþamasý aslýnda zor, ama tabiatýn dengesi buna göre kurulmuþ, önemli olan o hayatý nasýl yaþadýðýmýz, hocam kalemine saðlýk.

Hocam ellerinize saglýk.Selamlar