Konu: Eminin Ayakkabýsý

Vakti zamanýnda Amasya'dan bizim delikanlý Emin'e aldýðýmýz bir ayakkabý var ki, ayaðýndan çýkarmaz oldu. Okula, bakkala , cumalarý camiiye giderken varsa yoksa bu ayakkabý. Top oynarken tek giydiði bu ayakkabý. Ondan daha kaliteli bir ayakkabýsý var, yüzüne baktýðý yok. Üç ay böyle geçti.


Herþeyin bir ömrü gibi ayakkabýnýn da sonu gelmeye baþladý. Önce uçlarý ayrýldý. En kaliteli yapýþtýrýcýlar ile yapýþtýrdým; bir süre gitti. Sonra ayakkabý baþka yerlerden patlak vermeye baþladý; yapýþtýrma iþini býraktým. Hani caným Türkiyemde köþe baþlarýnda yer alan, biraz korsanvari ayakkabý tamircisine rastlasam hemen götüreceðim. Buralarda ne gezer.

El-âleme, uzak yakýn konu-komþuya, dosta-düþmana rezil olmaya doðru gidiyorduk. Altýmýzda araba varken, çocuðuna bir çift pabuç almayan aileye adýmýz çýkacaktý. Kendisinden habersiz gittik bir çift ayakkabý aldýk; beðenmedi. Birgün giydi; kayýyor diye bir daha da giymedi. Delikanlýnýn kalbini kýrmak olmaz diye üzerine varmadýk. Yýllar sonra karýþýmýza çýkýp: Siz zamanýnda þunu-bunu yaptýnýz demesini þimdiden göze almazdým, alamazdýk.

Bu arada esas ayakkabýnýn ucu, kenarý arkasý yavaþ yavaþ açýlmaya baþladý. Emin'in þikayeti yok. Zaten kimsenin laf ettiði de yok. Öðretmenlerinden soran eden de yok. Hani beklerdik: Öðretmenler aralarýnda para toplayýp bizim delikanlýya yakýþýr bir ayakkabý alsýnlar. O da olmadý. Okul idariciler her sabah genel kontrol yaparken bizim delikanlýyý bir kenara çekip: Oðlum þu ayakkabýyý deðiþtir desinler. Bu da olmadý. Rehberlik saatinde, sýnýf hocasý farketmesini bekledik. Hiç bir ses yok. 'Dost baþa, düþman ayaða bakarmýþ' diye bir atasözü var. Demekki hiç düþmanýmýz yok. Mutluyum-mutluyuz.

Bu hal, bu görüntü geçen perþembeye kadar devam etti. Emin okuldan gelmiþ karþýmda oturuyor: Gördüðüm karþýsýnda þok oldum. Ayakkabýnýn birisinin önü timsah aðzý gibi açýlmýþ. Artýk müdahale zamaný gelmiþti. Emin'in hala umrunda deðil. Bilâkis memnun. Ertesi gün bir ayakkabý maðazasýnda soluðu aldýk. Eminin giyebileceði, yedi sekiz ayakkabý çeþidi var. Hiçbirini beðenmez. Hepsine dar der. Dar gelen hiç bir tarafýnýn olmadýðýný el kontrolü ile anlaþýlýyor. Emin artýk mecbur kaldý birisini beðenmeye. 'Amasya'ya yazýn gidince benim eski ayakkabýnýn yenisini alýncaya kadar idare ederim' dedi. Peki aynýsýný bulamazsak ne olacak? Eminin cevabý hazýr, 'Olsun tamir ettiririz.' Etme be Emin. Bir de bizi tamirci tamirci dolaþtýrma… Bu nasýl tutkudur?

Sahi sizin hayat boþluklarýnýzda böyle baðlanmalarýnýz oldu mu? Nasýl olsa eskidi atayým mý dediniz? Tutkularýn sýnýrý olmalý mý yoksa?

Not: Ayakkabý üzerindeki markayý silme imkâným olmadý. Þirket için iyi mi yoksa kötü mü bilmiyorum ama bir ayakkabý bir çocuðun ayaðýna 6 ay dayanabiliyorsa iyi olmalý. Üreten firmaya teþekkürler. Aldýklarý para kuruþuna kadar helâl olsun.

foto/yazý: magpak




Kaynak...