Konu: Alınacak Dersler

Kavak Ağacı ile Kabak
Ulu bir kavak ağacının yanında bir kabak filizi boy göstermiş. Bahar ilerledikçe bitki kavak ağacına sarılarak yükselmeye başlamış. Yağmurların ve güneşin etkisiyle müthiş bir hızla büyümüş ve neredeyse kavak ağacı ile aynı boya gelmiş. Bir gün dayanamayıp sormuş kavağa:
-Sen kaç ayda bu hale geldin ağaç?

-On yılda, demiş kavak.

-On yılda mı? Diye gülmüş ve çiçeklerini sallamış kabak.

-Ben neredeyse iki ayda seninle aynı boya geldim bak!

-Doğru, demiş kavak.

Günler günleri kovalamış ve sonbaharın ilk rüzgârları başladığında kabak üşümeye sonra yapraklarını düşürmeye, soğuklar arttıkça da aşağıya doğru inmeye başlamış. Sormuş endişeyle kavağa:

-Neler oluyor bana ağaç?

-Ölüyorsun, demiş kavak.

-Niçin?

-Benim on yılda geldiğim yere, iki! ayda gelmeye çalıştığın için.

1.Ders: Çalışmadan emek harcamadan gelinen nokta başarı sayılmaz. Kolay kazanılan, kolay kaybedilir. Her işte alın teri ve emek şarttır.

paylaşım için tşk ederim
kaybetmek kolay ama kazanmak çok zordur.bunun içinde sevgi emek ister.Allah her işte emeklerimizi boşa çıkarmasın inş.

güzel bir paylaşım teşekkürler...

En iyi Buğday

Her yıl yapılan 'en iyi buğday' yarışmasını yine aynı çiftçi kazanmıştı. Çiftçiye bu işin sırrı soruldu. Çiftçi:

-Benim sırrımın cevabı, kendi buğday tohumlarımı komşularımla paylaşmakta yatıyor, dedi.

-Elinizdeki kaliteli tohumları rakiplerinizle mi paylaşıyorsunuz? Ama neden böyle bir şeye ihtiyaç duyuyorsunuz? diye sorulduğunda,

-Neden olmasın, dedi çiftçi.

-Bilmediğiniz bir şey var; rüzgâr olgunlaşmakta olan buğdaydan poleni alır ve tarladan tarlaya taşır.

Bu nedenle, komşularımın kötü buğday yetiştirmesi demek, benim ürünümün kalitesinin de düşük olması demek! tir.

Eğer en iyi buğdayı yetiştirmek istiyorsam, komşularımın d a iyi buğdaylar yetiştirmesine yardımcı olmam gerekiyor.

2. Ders: Sevgi ve paylaşmak en yakınınızdan başlar. Sonra yayılarak devam eder. Kin, cimrilik, nefret kimsenin hoşlanacağı davranışlar değildir.

paylaşım için teşekürler

paylaşım için teşekkürler...
sevinçler paylaşıldıkça artar,üzüntüler paylaşıldıkça azalır.Her zaman bizlere taş atanlara biz ekmek vermeliyiz.gün gelir elbet hatalarını anlarlar.

Geleceğini biliyordum...

Savaşın en kanlı günlerinden biriydi. Asker, en iyi arkadaşının az ilerde kanlar içinde yere düştüğünü gördü.

İnsanın başını bir saniye bile siperin üzerinde tutamayacağı ateş yağmuru altındaydılar.

Tam siperden dışarı doğru bir hamle yapacağı sırada, başka bir arkadaşı onu omzundan tutarak tekrar içeri çekti,

-Delirdin mi sen? Gitmeye değer mi? Baksana delik deşik olmuş. Büyük bir ihtimalle ölmüştür.

Artık onun için yapabileceğin bir şey yok. Boşuna kendi hayatını tehlikeye atma.

Fakat asker onu dinlemedi ve kendisini siperden ! dışarıya attı. İnanılması güç bir mucize gerçekleşti, asker o korkunç ateş yağmuru altında arkadaşına ulaştı.

Onu sırtına aldı ve koşa koşa geri döndü. Birlikte siperin içine yuvarlandılar. Fakat cesur asker yaralı arkadaşını kurtaramamıştı.

Siperdeki diğer arkadaşı; -Sana değmez demiştim. Hayatını boşu boşuna tehlikeye attın.

-Değdi, dedi, gözleri dolarak, -değdi...

-Nasıl değdi? Bu adam ölmüş görmüyor musun?

-Yine de değdi. Çünkü yanına ulaştığımda henüz sağdı. Onun son sözlerini duymak, dünyalara bedeldi benim içim.

Ve hıçkırarak arkadaşının son sözlerini tekrarladı:

-Geleceğini biliyordum... Geleceğini biliyordum...


3. Ders: Güven vermek önemlidir. Güven duymak önemlidir. Duyulan güveni boşa çıkarmamak daha da önemlidir.

Her üyemizden bir tane ibretlik olaylar ve alınacak dersler olarak sitemiz üyelerine katkı bekliyoruz.Selamlar

Fsoyarik abim yine döktürmüş valla....Özlemişim buraları yaaaaaaaa....Tey tey tey...

fsoyarik Nickli Üyeden Alıntı

Geleceğini biliyordum...

Savaşın en kanlı günlerinden biriydi. Asker, en iyi arkadaşının az ilerde kanlar içinde yere düştüğünü gördü.

İnsanın başını bir saniye bile siperin üzerinde tutamayacağı ateş yağmuru altındaydılar.

Tam siperden dışarı doğru bir hamle yapacağı sırada, başka bir arkadaşı onu omzundan tutarak tekrar içeri çekti,

-Delirdin mi sen? Gitmeye değer mi? Baksana delik deşik olmuş. Büyük bir ihtimalle ölmüştür.

Artık onun için yapabileceğin bir şey yok. Boşuna kendi hayatını tehlikeye atma.

Fakat asker onu dinlemedi ve kendisini siperden ! dışarıya attı. İnanılması güç bir mucize gerçekleşti, asker o korkunç ateş yağmuru altında arkadaşına ulaştı.

Onu sırtına aldı ve koşa koşa geri döndü. Birlikte siperin içine yuvarlandılar. Fakat cesur asker yaralı arkadaşını kurtaramamıştı.

Siperdeki diğer arkadaşı; -Sana değmez demiştim. Hayatını boşu boşuna tehlikeye attın.

-Değdi, dedi, gözleri dolarak, -değdi...

-Nasıl değdi? Bu adam ölmüş görmüyor musun?

-Yine de değdi. Çünkü yanına ulaştığımda henüz sağdı. Onun son sözlerini duymak, dünyalara bedeldi benim içim.

Ve hıçkırarak arkadaşının son sözlerini tekrarladı:

-Geleceğini biliyordum... Geleceğini biliyordum...


3. Ders: Güven vermek önemlidir. Güven duymak önemlidir. Duyulan güveni boşa çıkarmamak daha da önemlidir.

Teşekkürler Fatih abi Çok Güzel Bir PayLaşım... SeLamLar...

Abi bu türden hayat derslerini tatlı dilinizden çoğu kez dinledik. Sitedeki diğer arkadaşların da bu şekilde istifade etmesi son derece güzel. Konuyu sabitliyorum. Teşekkürler...

Kardeşlerimin gönül güzelligi bizi hareketlendiriyor,tüm site üyelerinden katkılar beklemek dilegi ile hepinize ayrı ayrı teşekkür ederim.Selamlar

abi bize birşey olsa senin geleceğiniz biliyoruz iyi ki seni tanıdım iyi ki seni tanıdık abi...
bu güzel yazılarının devamını bekliyoruz...

Üç üzüm tanesi
İstanbul'un Topkapı semtinde, surların dışında Arakiyeci (Takkeci) İbrahim Ağa Camii diye bilinen mimari şaheseri bir cami vardır. Çevreyolunda seyahat edenler Topkapı mezarlıkları hizasından geçerken ahşap eyvanlarını ve zarif minaresini görebilirler. Hendesi mükemmelliği ve duvarlarındaki çinileriyle bize XVI. yüzyıl Türk mimarisinin pırlanta bir örneğini gösteren camiin yapılışıyla ilgili bir hikaye anlatılır.
Arakiyeci İbrahim Ağa, Kapalı Çarşı esnafından olup takke yapıp satmakla geçinen dürüst, gözü tok, mütevazı bir insan imiş. Fakirlikten Topkapı dışında eski bir Bizans evinde oturur, her gün ta çarşıya kadar o yolu yaya gider gelirmiş. Bir gece rüyasına bir pir-i fani girip ona demiş ki:
- Evladım, var Bağdad'a git. Köprünün karşısındaki hurma Ağacına sarılmış olan asmada 3 üzüm tanesi kısmetin vardır; onları al, afiyetle ye.
İbrahim Ağa rüyaların sadık olduğu zaman tahakkuk edeceğini bilmekle beraber fazla da önemsenmeyeceğini düşünenlerdendir. Hani peygamberlerin yahut evliyaullahın rüyası tamam da, kendisi gibi sıradan bir adamın rüya görmüş olması ona pek bir anlam ifade etmez. Üstelik üç üzüm tanesi için aylarca yol meşakkati çekmek de pek öyle kolayca verilebilecek kararlardan değildir. Ancak İbrahim Ağa aynı rüyayı ertesi gece de görmesin mi?
- Hayırdır inşallah!
O gün işine gitmiş; ama aklı hep rüya ile meşgul. Nihayet üçüncü gün de aynı rüyayı görünce kimseye bir şey söylemeden, omuzda heybe, ayakta çarık, elde asa, ver elini Bağdad.
İbrahim Efendi haftalarca yol alır ve nihayet Dicle'nin gürül gürül akıp yeşerttiği Darüsselam'ın merkezi köprüsünün yakınına varır. Yakındaki aşçı dükkanına girip karnını doyururken bir yandan da bakışlarıyla köprünün çevresini incelemeye, asmaya sarılmış bir hurma ağacı aramaya başlar.
Hayret! Tam da rüyasında tarif edildiği gibi bir hurma fidanı köprünün karşı yakasında durmaktadır. Karnını doyurduktan sonra tatlı niyetine, rızkı olan üç üzüm tanesini yemek üzere asmanın yanına gelir. Ancak hangi salkımdan koparacağını bilemez. Sonra asmanın yanındaki peykeye oturup üzümleri incelemeye koyulur. Yaprakların arasında, yalnızca üç üzüm tanesi bulunan bir salkım gözüne ilişir. Ama biraz yüksekçe yerdedir. Yaklaşıp bir iki zıplarsa da eli yetişmez. O sırada yanına yaşlı bir adam gelir:
- Selamun aleykum Ağa, üzüm yiyeceksen işte salkımlar önünde. Böyle niye zıplıyorsun?
Takkeci İbrahim şaşırır. Öyle ya, buna ne cevap versin? Nihayet başından geçenleri bir bir anlatır. Adam dinledikçe gülmeye başlar ve nihayet,
- Be hey herif !... der, ne kadar da safmışsın. Ben de üç seneden beri buna benzer bir rüya görürüm, bana da İstanbul diyarında Topkapı dışında Topçular'da bir takkecinin kömürlüğünün altında üç küp altın var; git al derler de yine yerimden kıpırdamam. Sen ise üç üzüm tanesi için gelmişsin, ahmaklığın bu kadarına bravo doğrusu!
Bu sözleri duyan İbrahim Ağa bayılmamak için kendini zor tutar.
Çünkü adamın tarif ettiği yer İstanbul'da oturduğu ev; kömürlük de kendi kömürlüğüdür. Adama bir şey sezdirmemek için o üç üzüm tanesini yiyip derhal gerisin geri yola çıkar. İstanbul'a gelir ve kömürlüğünü kazar. Gerçekten de üç küp altın orada durmaktadır. Altınları alır ve pek çok hayır hasenattan gayri şimdi kendi adıyla anılan o şirin camiyi yaptırır.
***
ÞİMDİ ASIL SORU ÞU: Kanaatimce herkesin kısmetinde bir “üç üzüm tanesi” bulunmaktadır. Ya da üç küp altın mı demeliyim…. Yıllardır belki de üzerinde oturuyoruz da farkında değiliz….
Önce kendime soruyorum….
Benim hayatımdaki üç üzüm tanesi nedir; ya da üç küp altın ?....
Kanaatimce şunlardır:
1. ın beni müslüman bir anne ve babadan yaratması
2. Peygamber Aleyhisselama ümmet kılması
3. Sadatın kapısını nasip etmesi….
Ancak, yıllardır bu üç üzüm tanesinin ya da üç küp altının üzerinde oturmakla birlikte kıymetini tam olarak bilemediğimi ve nimetin şükrünü hakkıyla eda edemediğimi itiraf etmeliyim….
Peki sizin hayatınızdaki üç üzüm tanesi ya da üç küp altın nedir?...
Kıymetini bilme ve şükrünü eda etme noktasında ne durumdasınız ?….
Kendinizi bu konuda hiç yokladınız mı ?....
Ramazan ayında olmamız dolayısıyla tam da kendimize sormamız gereken bir soru olduğunu düşünüyorum….
Ne dersiniz ?....
AÞKINIZ CEMAL, CEMALİNİZ NUR, NURUNUZ AYN OLSUN!...


alıntı.