Konu: Hüzün...mutluluk...

HÜZÜN…MUTLULUK…

Yokmuþ hüzünlenmek için sebep aramak, daða bak, taþa bak hüzünlen. Yeter ki sen iste her þeyde bulursun bir þeyler,bakarsýn Topkapý’dan Adalara, Galata’dan uçan Ahmet Paþayý düþünürsün, martýlara, boðazda yüzen vapurlara, kýz kulesine bakarsýn aþýklarý ayýrmak için yapýlmýþ yapýtlara. Ýstanbul’a bak bakta aðla, ne aþýklar ne sevdalar yaþanmýþ bu topraklarda. Ne þiirler ne romanlar yazýlmýþ adýna,hep aðlamýþ Ýstanbul hep kucak açmýþ aþýklara…
Çamlýca’sýnda süzülürmüþ güneþ kandilliden salacaða…Çamlýca çamlýcaymýþ bir zamanlar
Buluþtururmuþ aþýklarý býrakýrmýþ mendillerini Ýstanbul ‘un utangaç kýzlarý, mendilin kokusuna aþýk olurmuþ Osmanlýnýn cihan delikanlýlarý, yokmuþ ki o zamanlar cep telefonu, internet, aþklar yaþanýrmýþ iki satýr mektup arasýnda, konuþamazlarmýþ karþýlaþýncada, her þeyi bütün duygularý gözler anlatýrmýþ, dil susar gözler konuþurmuþ ve þahit gösterilirmiþ kuþlar aðaçlar bu aþka Çamlýcada…Düþün eski aþýklarý, düþün otur bir banka Kalamýþ ta, seyret mehtabý, gece sefasýnda boðazýn usulca karanlýða çöküþünde ve hüzünlen batan güneþ ardýndan Ýstanbul la…
Ey Ýstanbul sevdalarýn þehri…sevdamýzýn þehri…gördükçe aðlayasým geliyor senin bu halini…
Sadece Ýstanbul mu þarkýlar ah o þarkýlar…hüznün en sadýk dostlarý, her þarkýda o gelince aklýna anlasanda anlamasanda hüzün doluyor yürek ah diyor…ah olsaydýn ya yanýmda…uzatsaydýn ya elini…sarýlsaydým ya sana doyasýya…üþüyor yüreðim ýsýtsaydýn ya bakýþlarýnla…olsun hayaliyle yaþamakta güzel diyor içinden bir ses…ve bir korku kaplýyor içini o anda…ya hiç olmazsan ya koparsa koparýrsan uðuna yetiþtirdiðim gülleri…ya…ya…
Derken iki damla yaþ akar gözlerinden ve hüzünlenirsin…iþte bu kadar kolaydýr hüzünlenmek…

Ya mutluluk o da çok kolay mý bu kadar bir anda mutlu olabilir mi insan, müebbet beklerken özgürlüðüne kavuþabilir mi bu kalp, elbette kolaydýr, hüzünlenmek bu kadar basitse mutlulukta basittir elbet…
Bak insanlara, cývýl cývýl öten kuþlara, bahara, kýþa,yaþama,nefes almana, bunlar hepsi bir sebeptir mutlu olmaya, þükret seni yaradana ve en büyük mutluluktur þükretmek Allah-u Tealaya, milyonlarca sperm arasýndan seni seçip gönderdiði için dünyaya…sana o hakký tanýdýðý için, Müslüman olarak dünyaya geldiðin için, þükret ve mutlu ol hayatta…
Sevmekte mutluluktur elbet, yüreðinin atmasý mecnun gibi Leyla ya…seviyorsun ya aþýksýn ya hele birde seviliyorsan ohh bee nede güzelmiþ yaþamak, mutluluk ne güzelmiþ dersin hayatta…
Olmasa da yanýnda seviyorsun ya bazen bir mesaj bazen bir çaðrý bile yetiyor mutlu olmak için insana…En küçük þeylerden bir þeyler çýkarýyorsun mutlu olmak için, ve insanlarý sevmek en büyük mutluluklardan biridir bu hayatta…
Hani daðlarýn yücesinden sular gelir ya kaynaktan, ve yazýn sýcaðýnda serinler içtikçe insanlar ve mutlu olurlar ya, ne güzelmiþ yaþamak derler ya…
Ýþte sende benim mutluluk kaynaðýmsýn bu dünya da…
Hani bekler ya analar dönecek çocuðunu askerden ve davullar zurnalar çalar ya dönüyor diye asker, ana öyle mutlu olur ki kavuþacaðý için yavrusuna…
Ýþte benim mutluluðum da gizlidir sana kavuþtuðum anlarda…
Hani çiftçiler ekerler ya mahsulü ve beklerler ya hasadý, yaðmurlar yaðar buðdaylar yeþerir ve sonra sararýr ya altýn gibi baþaklar ve çiftçi gülümser kazana bildiði için üç beþ kuruþ, ailesinin karný doyacaktýr ya, gitmemiþtir ya emekleri boþuna…
Ýþte bende öyle mutlu oluyorum görünce altýn sarý saçlarýný karþýmda…


Mutluluk çok basitmiþ aslýnda
Her þey kendi elindeymiþ insanýn
Hüzünde mutlulukta
Yeter ki kalbin istesin
Yeter ki olumlu baksýn gözlerin
En mutlusu sen olursun bu alemin
Ve belki baþkalarýna da ilham olur
Yüzünde oluþan sevimli gamzeciklerin...

AÞK ÜSTÜNE...

Sönüyor þehrin ýþýklarý bir bir
Gözlerimde uykudan eser yok
Aklýmda bir tek þey sen
Beynimi meþgul eden baþka bir þey yok
Aklýmda bir tek sen

Nasýl bir duygu acaba aþýk olmak…
Mecnun misali çöllere düþmek veya Ferhat gibi daðlarý delmek mi…gece 3-5 nöbetinde sevgiliye duyulan özlemimi pekiþtirmek…
nasýl bir duygu acaba aþýk olmak…
umut etmek mi, hayattan beklentilerini arttýrmak,elbet bir gün kavuþacaðýz diye…
gelin baþý olmayý mý beklemek kýr çiçekleri gibi, yada her þeyi boþ verip sadece hayatýnda ondan baþkasýnýn olmamasýný mý dilemek…
nedir aþýk olmak…
aþýk olmak delilik mi , yoksa dünyanýn en akýllý iþimi…
hayatýmýzýn vazgeçilmezleri arasýnda birinci sýraya koyduðumuz aptallýk mý?
Söyle bana ey sevgili…
Ruhumu bedenimden ayýran dünyanýn en güzel çiçeði, sürekli beynimi kurcalayan güzdüzümün yýldýzý gecemin güneþi, aydýnlýk yarýnlara kendini adamýþ sevgi çiçeði…
Söyle bana nedir aþk…
Yoksa içimde ki beni ben eden sen mi?
Sadece dilde aþkým seni seviyorum demek mi, yoksa kalpten gelen bir sesle, vücudun titreyip, dünyanýn en güzel lafzýný hiç ürkmeden hiç korkmadan bir çýrpýda usulca kulaðýna süzülüp sana söylemek mi…SENÝ SEVÝYORUM diye…
Sordum bir güzele aþk nerede diye
Aþký attým dedi ben denizin d*****
Gittim atladým boðaz köprüsünden
Belki aþký bulurum diye…
Çýktý karþýma bir balýk ne arýyorsun dedi bre alýk
Aþký arýyorum dedim atmýþlar denizin d*****
Üstümü bile soymadým atladým ulaþmak için sevgiliye
Git dedi arama aþký
Aþk imkansýzlar içinde
Ölümden kurtulmak gibi, aðlamamak gibi, muhtaç olmamak gibi
Git dedi ara aþký imkansýzlar içinde eðer imkanýn varsa tabi…
Arýyorum hala, bir umut var yüreðimde belki bulurum aþký…
Belki hani olur ya


Hava soðuk , rüzgar ordan oraya esiyor
Güneþ tam tepemde ama ýþýk vermiyor
Otlar bile durmuyor yerinde
Saða sola savruluyor
Üþüyormu içim hayýr üþütmüyor
Senin yokluðun kalbimi donduruyor
Ah bir duysam sesini konuþsam saatlerce
Dursam karþýnda baksam gözlerine öylece
Ah bir görsem yeþil gözlerini
Dalsam rüyalara kalkmasam hiç
Ah keþke…Ah keþke…