Konu: Diyemiyorum iþte. Diyemedim.

Sosyal Bilgiler imtihanýnda çömelik vaziyette yere oturmuþum. Sýnavý dizim üstünde yapýyorum. Bu uzun boylu ve gri takým elbiseli ve hatta memleketini bilmediðim ders öðretmeni neden beni kapý kenarýna oturttu? Nedenini soramýyordum. Tamam, bu yýl köyden gelmiþiz; üstüm baþým öylesine iþte. Kravatým yamuk baðlý, gömleðim sert yastýk üstünde ütülenmiþ, Almanya’dan gelen amcamýn verdiði kravat da gömleðimin yakasýna bir tuhaf gitmiþ olsa da ben sorularý diz üstünde yapamýyorum.
Ýmtihan baþýnda bir ara polis Erhanýn kýzý Nalan’a göz ucuyla bakmýþtým. Öylesine bakýþ, öylesine süzüþ. Hem o polis kýzý; defteri, kitabý en güzel kaðýtla ciltlenmiþ; benimkisi gazete kaðýdýndan. Adý bir tuhaf: Nalan. Kerim Nadirin kitaplarýnýn biri olan Hýçkýrýk’taki Nalan’a benziyor mu diye polis kýzýna bakmýþtým.

Yaþým onbir. Kerime Nadir nereden çýktý demeyin. Okumayý seviyorum. Komþumuz Boyacý Fazýlýn hanýmý okumaya meraklý. Kitaplarý ondan alýp okuyorum. Uzun boylu Sosyal Bilgiler Öðretmeni benim okumalarýmý bilmez. Sosyal Bilgiler Öðretmeni beni bütün sýnýfa rezil-rüsva ettiðinin de farkýnda deðil. Bu kapý kenarý oturuþu beni bitirdi. Baþka þey de oldu. Demeyeceðim.

Ýmtihan bitiþi, kitablarýmý ve defterlerimi toplayýp okuldan çýktým. Þehrin dýþýna kendimi vurdum. Köy yoluna giden yola gelince yavaþladým. Dut, kayýsý, nar ve hatta ceviz aðaçlarýnýn sonbaharý kutlayan sarý yapraklarý yolu doldurmuþtu. Ayaklarýmý savura savura yürümeye baþladým. Kapý önü oturuþumu tekmelemeye baþladým. Sarýnýn hertürlüsünü sergileyen yapraklar neye uðradýðýný þaþýrmýþlar gibi her biri kendine bir arýyordu. Sanki “Sosyalci” de bu yapraklarýn içindeydi ama kendine bir türlü yer bulamýyordu.

Çay kenarýnda bir kavak aðacýna sýrtýmý dayayýp oturdum. Kapý yaný oturmalarý görüntüsünü akan çay suyuna gömmeye çalýþtým. A. Ziya Kozanoðlunun Seyit Ali Reis kitabýný ders kitaplarý poþetimden çýkardým ve kaldýðým yerden okumaya baþladým. Kerime Nadirin Sonbahar kitabý da poþetteydi. Geçen gece okuyup yarým býrakmýþtým. Baþka dünyalar anlatýyordu. Bostancý’daki bir köþkten bana ne! Beyhan ve Nevzatýn aþký benden öte. Bizim þehirde yýlbaþý partisi mi var? Seyit Ali Reis bugün bana daha yakýn. Seyit Ali Reis’le Sosyal Bilgiler Öðretmenini karþý karþýya getirmenin zamanýydý. Biraz sonra ikisinin kýlýçlarýný çekeceklerdi. Kýlýç þakýrdýlarý bütün aðaçlar duyacaktý. Hadi Seyit Ali Reis bu dem intikam zamaný! Gürze, oka falan gerek yok. Hatta bir hançer bile yeter.
Kaynak...

Hanifi Dayýmýn gidiþinden sonra da diyemedim. Topal Recebin gidiþinden sonra zaten dilim tutuldu hiç diyemedim. Diyemediðimi de kimseciklere demedim. Sen bana, ben sana yar olmadýn iþte. Olmadýðýný sana da diyemedim.

Bizim çayýn pis koktuðunu, Sivri Mustafanýn çöplerini bizim dereye dökerken gördüðümü kimseye diyemedim. Bir zamanlar balýk tuttuðum o çayda en adi ve münafýk yýlanlarýn dahi artýk yaþamadýðýný Kazým Dayý dedi de ben þöyle gerine gerine diyemedim iþte. Her seçim zamanýnda koca koca adamlarýn yapacaðýz edeceðiz haneklerini bizim kör kuyuya attýðýmý sýr gibi sakladým.

Ben size herþeyi diyemem. Adam gibi adamsanýz bizim oralara hele bir gidin; sulardan akan pisliklerin milletin baþýna neler açtýðýna kendi gözlerinizle görün. Göremiyorsanýz, bizim Kör Þakir’e sorun, o size ne hissetiðini, nasýl koku aldýðý iyice anlatýr. Böyle zalýmlýk olmaz olsun demezseniz bana da Deli Hakký demesinler. Tabii biraz hissiniz kaldýysa. Bundan ötesini demek bana düþmez zaten.

Oralarý boþverin kafanýzý þehrimize çevirin. Kaldýrýmlarýnýn nasýl iþgal edildiðini ve buna zabýtanýný baþýnýn en baþýnýn görüpte görmezden geldiðini fýrýncý Habib Usta dedi de ben diyemedim iþte. Yollarýn yol olup olmadýðýný ben bilemem ama haybiye harcanan paralarda kimlerin hakký olduðunu Müftü Mustafa Hoca’ya sormalý.

Ben Deli Hakký. Adým Hakký olsa da bu havalarda kimseye sözüm yok. Ben bilmem çufcuflu edebi kelimeleri. Elif Þafak abla en kýdemli laflarý yeni kitabýnda ediyor. Ben diyemiyorum iþte. Bildiðim tek þey dediklerimi tam diyemediðim.

Alýp baþýmý uzaðýn da uzaðýna gitsem de memleketim iþte, aklýmda çýkmýyor iþte. Her sabah o mübarek zeytin aðaçlarýn dokunmasam da ve hatta kokularýný ciðerlerime öyle derin derin çekemesem de yüreðimden atamýyorum oralarý.

Hergün nohut dürümünü özleye özleye demediklerimle kývranýp duruyorum. Mercimek köftesinin kokusunu içimde saklayýp azar azar kokladýðýmý Baný Teyzeme dedim, gülüp geçtikten sonra gayri diyeceklerimi demeyeceðim.

Ben Deli Hakký. Paklarýn oðlu; yorgun ve kýrgýn ve biraz da aç.
Sen uzaklardaki Derdim, hele sen birþeyler de diyemediklerine dair. Yoksam ben pervazlanýp uçarým gayri.

yazý/foto: magpak
Kaynak...