Konu: Kýztaþý'ndan Baðdat'a

Ýstanbul'da Kýztaþý'nýn tam karþýsýnda bir muhasebecide bulduðum iþten ne de mutlu olmuþtum. Ýþ sahibinin gözü neredeyse tamamen görmüyordu. Ama adam yanýnda iki-üç kiþiyi çalýþtýrmasýný biliyordu. O, Ýstanullu bir Malatyalý olmakla övünürken ben Ýstanbul'a gelmiþ saf Anadolu çocuðuydum. Ýstanbul'u esnaflara defter, fatura götürürken tanýyordum. Soðuk kýþ günlerinde üzerimde paltom, parkam yoktu; bir montla idare ediyordum. Öðle yemeði turþu ekmek veye ekmek arasý peynirdi. Ýstanbul'da beni kimse bilmiyordu.

Liseyi bitireli iki yýl olmuþtu. Bir Üniversiteyi kazanmak bir türlü kýsmet olmuyordu. Üniversitede okumak nasýl birþeydir onu da bilmiyordum. Ýstanbul Üniversitesi içinden geçerken bütün öðrencileri gözüme ya saðcý ya solcu gözüküyordu; ortada ben vardým. Ýktisât Fakültesi önümden geçerken tek bildiðim bir isim vardý: Nevzat Yalçýntaþ. Gazete okuma tutkumdan olsa gerek bazý isimler zihnimde yer etmiþti. Ama nedense üniversite okuma hayalim rakamlar arasýnda kaybolmuþtu. Gençliðimi Çapa ile Kýztaþý ve küçük esnaflar arasýnda geçiyordu.

Ben muhasebeci çýraðýydým. Aldýðým üçbeþ kuruþu üst baþýma bile harcýyamýyordum. Aslýnda ben alýþveriþ yapmasýný da bilmiyordum.

Bir süre sonra Ýstanbul beni boðmaya baþlamýþtý. Tanýþtýðým bazý üniversiteli gençlerin evine zaman zaman gitmiþliðim vardý. Onlara da gitmiyordum. Ýhanet etmiþ gibiydim. Hakikati kimselere söyleyememiþtim. Ben takip ettirdiðini söyleyen bir yakýnýmýn gölgesi üzerimde ben muhasebeci çýraklýðýna devam mý edecektim?

Ömrümün tam baharýnda þehir þehir dolaþmanýn ikinci adýmýný Akyazý'dan sonra Ýstanbul olmuþtu. Diðer þehirler bana olmadýk zamanlarda davetiyeler çýkardýklarýný onlu yýllar geçtikten sonra anladým. Keþkelerin serseriliðini bir kenara atmanýn rahatlýðýyla Kýztaþý yolu yýllar sonra beni Baðdat'a kadar götürecekmiþ. Valide Sultan Camiisi zihnimde, yolculuk Baðdat'a…



yazý/foto:magpak


Kaynak...