Konu: Konya Garýnda

Birgün býrakýp gideceðini nereden bileydim. Hummalý duygularýmý terzyüz edip uzaklarýnda uzaðýna gidiþini duyuþum; yýkýlýþým. *

Soðuk bir Mart akþamýydý. Eski Konya Garýndan Ýzmir'e doðru birbaþýma yola çýktýðým o vakitte sen yine yanýmda yoktun. Sen günler öncesinde gölgeni dahi sürükleyip götürmüþtün. Tren soðuktu, kompartman soðuktu, yolcular kendi halinde, benden beter üþüyorlardý. Birazda açtým. Gün boyu yemek yememiþtim. Bu gidiþ, bu ayrýlýþ beni ezip geçmiþti. Ben gidiyordum. Bedenim bende deðildi. Marttý. Konyanýn ayazýný da içimde alýp götürüyordum. Bu þehre, yýllar sonra barýþtýðým Mevlâna'ya veda edip gidiyordum.* Gidiþlere, ayrýlýklara o da alýþkýn olsa gerek bana bir iki kelâm etmemiþti. Ýçimi içime gömüp Peyami Safanýn Dokuzuncu Hariciye Koðuþunu ikinci defa okumuþtum.

Marttý **soðuktu. Büzüldüm. Bendeki *acýlar da dizime vurmaya baþladý. Gözlerim aðýr gelmeye baþladý ve uyku bastýrsa da uyumadým. Seni de düþünmedim desem Vallahi-billahi yalan olur.

Sen gitmiþtin. Ýzmir'de olamayacaðýný biliyorum. Züleyha'nýn Yusuf (as)'a dediði gibi demesemde*, yine de içimdeydin.

Ömrümün baharýndan bazý bölümleri Ýzmirde yaþadým. Baðrýmda taþlar basýlý yýllar tükettim. O yýllarýn dar vakitleri ve Konya zemheri soðuklarý içimde ese ese ömür geçiyor iþte. Ben hala bir aþiret yasýný yaþýyorum. Bir þehirden baþka bir þehire. Bir ülkeden baþka bir ülkeye . Yolculuklarým bitmiyor.

Sensizlik içimde yaþýyorum iþte.

*Bir zamanlar ben bendim, ama þimdi ben senim..





Kaynak...