Konu: Gitmeler Üzerine

*

Ne kadarda gitmeleri seviyoruz. Uzak diyarlarda iken dahi baþka diyarlara rüzgar gibi esmek istiyoruz. Duruþumuzu, fikirlerimizi, duygularýmýzý ve tabii sevdamýzý yüreðimize çivileyip denizler aþýp gidebildiðimiz kadar gitmek istiyoruz. Ama nereye? Kendimizi nereye sýðdýracaðýz? Farz edelim gittik orada da duracak mýyýz?

Bu günlerin meþhur bir adamý var: Mark Boyle. Ve yazdýðý meþhur kitap: The Money-less Man. Gitmek isteyenler, bence bu adam gibi yapmalý. Bütün teknoloji çýlgýnlýklarýný bir tarafa sepetledikten sonra tabiatla iç içe yaþamalý. Sonrasý mý? Sonrasý yok iþte.

Sizi bunaltanlar, vefasýzlar, kýymet bilmezler çevrenizde ise, bir türlü anlaþýlamýyorsanýz çýkýn dýþarý deli divane olun gezin. Bunu yapamýyorsanýz, çivi çivi söker deyip, Göksel Baktagir’in “Sevda Yolu” eserini dinleyin. Vakit gece ise ýþýklarý kapatýn ve muhteþem eserle beraber kendinizi dinleyin. Elinizin altýnda internetiniz varsa çok kolay: http://wn.com/Göksel_Baktagir.

Ama illa ben bu gitme iþini seviyorum derseniz ve bana soracak olursanýz bence gidin. Bulunduðunuz yerde durmayýn ve hep gidin. Hani Forrest Gump filminindeki Forrest karakteri gibi sýrf canýnýz istediði için aylarca koþun. Bir daðýnýz, ormanýnýz, parkýnýz varsa koþun. Ýþin kötü tarafý nedir biliyor musunuz? Ayrýldýðýnýz yere gerisin geri dönmek.

Þayet ben sahabeler gibi yapmak istiyorum: Gideceðim ve gittiðim yerden sonra bir baþka mekâna gitip meselemi davamý anlatmak istiyorum derseniz durmayýn çýkýnýnýzý hemen hazýrlayýn.

Þu da bir hakikat ki, bir misyonunuz varsa, onlarsýz yapamam dediðiniz bir aileniz, öðrencileriniz, çalýþtýrdýðýnýz iþçiler, size umutla bakan gözler varsa gidemezseniz. Gitmeniz ancak dost Azrail ile olur.

Özetle gitme üzerine yazýlan bütün yazýlar, þiirler ve þarkýlar biz insanoðlunun kendini tatmin etmesinden ve yaratýlýþtan öte bir durum deðil diyenleriniz benim gibi çok olacaktýr.

Ben sizi yaralý bir kalbin yazdýðý þiirle baþbaþa býrakýyorum.

Gidiyorum.. 2


Kalbime yazdým seni adýný silemezsin,
Kar yaðýyor gönlüme girmeden bilemezsin,
Biliyorum ardýmdan aksini dilemezsin,
Kýrýlan yüreðimle çaðlayýp gidiyorum…

Kalmadý gözlerimde umut dolu bakýþlar,
Bu senin eserindir alnýmdaki nakýþlar,
Sana deðil meçhule artýk bende akýþlar,
Karalarý gönlüme baðlayýp gidiyorum…

Feleðin oyununa geldim boynum büküldü,
Seni sevdim yüreðim ta yerinden söküldü,
Gözyaþlarým son defa senin için döküldü,
Gülmeyen talihime aðlayýp gidiyorum…

Karanlýða gömüldüm zor artýk yaþamak zor,
Artýk beni ne bugün ne de yarýnlardan sor,
Ýçimde sakladýðým aþkýnýn ateþi kor,
Senle dolu kalbimi daðlayýp gidiyorum. Þair: Nermin Terzi

foto: magpak


Kaynak...

Birde gitmek zorunda olanlar var deðil mi hocam ?!

Hele birde inancý için gitmek zorunda olanlar !
ve gidemeyenler ! ... inandýðý ilmi almak istediði halde, inancý nedeniyle okuyamayanlar...

Hicret sevabý alýr derler,
inancý yüzünden gitmek zorunda kalanlara, iþini býrakmak zorunda kalanlara, okulunu býrakmak zorunda kalanlara...
Hani onlarda evlerini, dostlarýný, iþlerini býrakmak zorunda kalmýþlardý ya !
Bir benzetme kurulmuþ ve böyle denilmiþ,
Belki öyledir,
Ýnþallah öyledir.