ÞÝÝR SEVER NÝZÝPLÝLER BURAYA...

[fsoyarik]

BULDUKTAN SONRA ARAMA (SENÝ ARADIM)

Omuzumda sevda yükü
Yollarda Seni aradým.
Beste beste, türkü türkü
Tellerde Seni aradým.

Girdim yeþilden sarýya
Sordum ölüye, diriye
Çiçeði verdim arýya
Ballarda Seni aradým.

Aþk yalýmý girdi cana
Gönlüm döndü gülistana
Gece-gündüz yana yana
Küllerde Seni aradým.

Yorulup demedim, yeter
Hasretin gözümde tüter
Keremden, Mecnundan beter
Çöllerde Seni aradým.

Bahçem çiçek, baðým gazel
Birleþir ebedle, ezel
Ayýrmadým çirkin, güzel
Kullarda Seni aradým.

Ulaþmak için rahmete
Katlandým binbir zahmete
Karýþýp söze, sohbete
Dillerde Seni aradým.

[Subutay]

Birileri 25 sene öncesine gitmiþ sanki. Hey gidi günler hey...

[okyanus_27]

Hacý olmazmý insanYolun insanlýðýn iline ise,
Her vardýkça hacý olmaz mý insan?
Benim kâbem insanlýðýn duraðý,
Her durdukça hacý olmaz mý insan?

Boþuna çýrpýnma ahiri ölüm
Ýnsan ayrýlýr mý hepsi bir dilim.
Öksüzün, yetimin, yoksulun halin,
Her sordukça hacý olmaz mý insan?

Ýncinmesin insanlarýn hatýrýn,
Saygý sermayemdir, sevgi yatýrým.
Nefisle vicdana açýk oturum,
Her kurdukça hacý olmaz mý insan?

Zikri, fikri çürük iþe yaramaz,
Yunus çok ya herkes Yunus olamaz.
Ýnsan bir camidir içinde namaz,
Her kýldýkça hacý olmaz mý insan?

Borani, insandýr, insanla iþi,
Þeytan içinizde býrakýn düþü,
Kendi nefsindeki þeytana taþý,
Her vurdukça hacý olmaz mý insan?

[okyanus_27]

Mutluluk senin olsun, kederde benim...Toprak dün akþam dedim ya sana,
Bir kadeh sana doldum, bir kadeh bana,
Bir senden içtim, birde kendimden,
Mutluluk senin olsun, kederde benim.

Solmasýn yüzünden o gülücükler,
gelecek günler senden neleri bekler,
Sevdiklerin seninle olsun beraber,
Mutluk senin olsun, kederde benim.

Bildiðim kadar mutluluk seninde hakkýn,
Yaradan nazardan saklasýn aman sakýn,
Mutluluðun uzak deðil yakýnmý, yakýn,
Mutluluk senin olsun, kederde benim...

Gurbette sen oldun derdim ilacý,
Seveni her zaman yaptým baþ tacý,
Bu satýrlarý yazan garibim izmirli hacý,
Der mutluluk senin olsun, kederde benim.

[fsoyarik]

GÖZ DOSTU / GÖNÜL MÝSAFÝRÝ

Ormanlarda yuvasýný yitiren
Bir kuþ görsem, sen gelirsin aklýma.
Beni alýp uzaklara götüren
Bir düþ görsem, sen gelirsin aklýma.

Gönlüm viranedir yýkýlmýþ, yanmýþ
Hayâl mermerinde hatýram donmuþ
Asýrlar öncesi duvara konmuþ
Bir taþ görsem, sen gelirsin aklýma.

Toprakta aðacýn her hâli güzel
Gölgesi, meyvesi, hem dalý güzel
Nerede ne zaman faydalý, güzel
Bir iþ görsem, sen gelirsin aklýma.

Açýlmýþ çiçektir her gülen dudak
Kýlýfta tomurcuk zor gülen dudak
Bir dostluk bakýþý, bir gülen dudak
Bir diþ görsem, sen gelirsin aklýma.

Yüreðinde deli taylar eþinen
Gam ilinden dert iline taþýnan
Altmýþ yýl yaþayýp, bin yýl düþünen
Bir baþ görsem, sen gelirsin aklýma.

[fsoyarik]

Dost Neredesin
Bakýþlarýndaki güzellik
Aydýnlatýr dünyayý karanlýðýna raðmen
Isýtýr içimizi bir çift göz, senin gözün
Gözünü özledim dost neredesin

Ellerin tutmaz oldu hiçbir þeyi
Çaresiz vururum boþluða öksüz ellerimi
Gücüm senin olsun ben idare ederdim
Elini özledim dost neredesin

Yýðýn yýðýn dolar yüreðime hasret
Kolay deðil yýkýlasýn gurbet
Yüreðimiz bir atýyor biraz daha sabret
Yüreðini özledim dost neredesin

Anlamsýz çýnlýyor kulaðýmda sesler
Yardýmcý olamaz derdime eller
Dinlemem türkü söylese de bütün diller
Sesini özledim dost neredesin

Dostluðun özünü beraber bulduk
Kin, nefret uzak dursun biz kardeþliði seçtik
Acýyý sevinci paylaþýp çektik
Seni özledim dost neredesin

Yusuf Barýþ Bakýrcý

[fsoyarik]

[fsoyarik]

KANATLAR

Yaþamaktan mý yorgunum,bilmem
Seni günlerce beklemekten mi?
Yine yoldan geyik geyik sekiþin
Gün sönerken mi,ay batarken mi?
Söyle: Memnun musun uzaklarda
Yuvan aydýn gönülcüðün þen mi?

Yine kalsýn mý, dizlerimde baþýn
Yine koynumda can çekiþsen mi...
Kim sorar,ey hayat,kim düþünür
Ki vakit geç mi yoksa erken mi?

Söyle:Memnun musun uzaklarda
Yuvan aydýn gönülcüðün þen mi?

Gökte kanatlar bizimdi...bilmezdik
Bu hafiflik kanat mý yelken mi;
Anlamaz,anlamazdýk Allah'ým
Böyle yekpare can mýyýz ten mi?

Söyle:Memnun musun uzaklarda
Yuvan aydýn gönülcüðün þen mi?

Bilemem: Gizli gizli 'gel' dediðin
Baþka bir aþina mýdýr, ben mi;
Kadehinden mi sarhoþum hala
Kadehlerinden mi?

Söyle: Memnun musun uzaklarda
Yuvan aydýn gönülcüðün þen mi?

Arif Nihat Asya

[fsoyarik]

DOSTA DOÐRU
Ýçimde uzayan her yol
Çýkar gider dosta doðru
Menekþe, nergis. ýtýr, gül
Kokar gider dosta doðru

Zamaným yoðrulur gamla
Birleþir sabah akþamla
Ilýk kaným damla damla
Akar gider dosta doðru

Gel bende gör, sen gel beni
Durduramaz engel beni
Görmediðim bir el beni
Çeker gider dosta doðru

Beynim fýrýn, baðrým tandýr
Yanarým hayli zamandýr
Sevgim bir yavru ceylandýr
Þeker gider dosta doðru

Ne saklarým ne gizlerim
Yalnýzca onu özlerim
Tabutta bile gözlerim
Bakar gider dosta doðru

Abdurrahim KARAKOÇ

[fsoyarik]

DEMEDÝ DEME
Korkuyorum belki yarýn geç olur
Geleceksen bir gün önce gelsene.
Yaralýya yol gözlemek güç olur
Geleceksen bir gün önce gelsene.

Kar yaðar, çýð düþer yollar açýlmaz.
Seller iner derelerden geçilmez
Senet yoktur ömre vade biçilmez
Geleceksen bir gün önce gelsene.

Can kuþu kafeste durmaz demiþler
Kaçan kuþ kafese girmez demiþler
Son piþmanlýk fayda vermez demiþler
Geleceksen bir gün önce gelsene.
Abdurrahim KARAKOÇ

[fsoyarik]

BÝRLÝK
Bilmeyen öðrensin, duymayan duysun!
Kardeþiz, tek vücut, tek bir milletiz.
Bölücü sapýklar aklýna koysun
Kardeþiz, tek vücut, tek bir milletiz.

Dünün insan yiyen kanlý çarký yok!
Yüzlerde gam, gönüllerde korku yok...
Çerkez'i yok, Kürdü yoktur, Türkü yok...
Kardeþiz, tek vücut, tek bir milletiz.

Allah bir, vatan bir, bayrak bir beden
Yanlýþ yola sapmayalým bilmeden!
Doðu, batý diye ayýrmak neden?
Kardeþiz, tek vücut, tek bir milletiz.

Yýrtýlýp atýlmaz tarih sepete!
Birlik oldu camide ve cephede;
Kore'de, Kýbrýs'ta, Kocatepe'de
Kardeþiz, tek vücut, tek bir milletiz.

Nineler, dedeler, masum bebekler,
Bizlerden Huzurlu Türkiye bekler;
Tutuþsun el- ele kýzlar erkekler:
Kardeþiz, tek vücut, tek bir milletiz.

Kalacak adýmýz, kaldýðý gibi,
Aleme velvele saldýðý gibi
Týpký Sakarya'da olduðu gibi
Kardeþiz, tek vucut, tek bir milletiz.

Ne zulmü severiz, ne kinimiz var!
Hayrý emreyleyen hak dinimiz var;
Daðlar, çaðlar boyu yeminimiz var:
Kardeþiz, tek vücut, tek bir milletiz.

Abdurrahim KARAKOÇ

[okyanus_27]

BenBen, kimsesiz seyyahý, mechuller caddesinin;
Ben, yankýsýndan kaçan çoçuk, kendi sesinin.

Ben, sýrtýnda taþýyan iþlenmedik günahý;
Allah'ýn körebesi, cinlerin padiþahý.

Ben, usanmaz bekçisi, yolcu inmez hanlarýn;
Ben, tükenmez ormaný, ýsýnmaz külhanlarýn.

Ben kutup yelkenlisi, buz tutmuþ kayalarda;
Öksüzün altýn bahtý, yýldýzdan mahyalarda.

Ben baþý aðýr gelmiþ, boþlukta düþen fikir;
Benliðin dolabýnda, kör ve çilekeþ beygir.

Ben, Allah diyenlerin boyunlarýnda vebal;
Ben bugünküne mazi, yarýnkine istikbal.

Ben, ben, ben; haritada deniz görmüþ, boðulmuþ;
Dokuz köyün sahibi, dokuz köyden kovulmuþ.

Hep ben, ayna ve hayal; hep ben, pervane ve mum;
Ölü ve Münker-Nekir; baþ dönmesi uçurum...
Necip Fazýl Kýsakürek

[okyanus_27]

GeçilmezBu kapýdan kol ve kanat kýrýlmadan geçilmez;
Eþten, dosttan, sevgiliden ayrýlmadan geçilmez.
Ýçeride bir has oda, yeri samur döþeli;
Bu odadan gelsin diye çaðrýlmadan geçilmez.
Eti zehir, yaðý zehir, balý zehir dünyada,
Bütün fani lezzetlere darýlmadan geçilmez.
Varlýk niçin, yokluk nasýl, yaþamak ne topyekün?
Aklý yele salýverip çýldýrmadan geçilmez.
Kayalýk boðazlarda yön arayan bir gemi;
Usta kaptan kýlavuza varýlmadan geçilmez.
Ne okudun, ne öðrendin, ne bildinse berhava;
Yer çökmeden, gök iki þak yarýlmadan geçilmez.
Geçitlerin, kilitlerin yalnýz O'nda þifresi;
Ýþte, iþte o eteðe sarýlmadan geçilmez!
Necip Fazýl Kýsakürek

[Subutay]

Adresim Hüzün

bugün günlerden hüzün
yer hüzün ülkesi
intiharda bileniyor duygular hüzünlü bir karanlýða

dolaþýyorum geliþigüzel
ayaðýmýn altýnda dallar eziliyor
hüzün kýrýlýyor yalnýzca

hüzün alýp hüzün satýyorum
kazancým hüzün
kaybým da

gül uzatýyor küçük bir kýz :
“al bunlar en güzelleri
adlarý hüzün çiçeði
hüzün kokarlar aynen hüzünlü gönlün gibi...”

aðaç olsam hüzün dökülüyor yapraklarýmdan
yaðmura koþsam hüzün boþanýyor üstüme
býraksam kendimi kaçsam oradan
yok olasý hüzün koþuyor ardýmdan!

ben: hüzün
ikametgah: hüzün sokaðý
adresim bu iþte!

beni ararsan eðer hüzn'ü sorman yeter

bir köpek uluyor sokakta
hüzünlü bir ölümdür buralar!


(2 Haziran 2003)

Naime Erlaçin

[okyanus_27]

Ey Dost!



Efsunlara bürünüp kayboldun gözlerimden
hicranlara boðulma çekilme sözlerimden
ey dost...yýldýzlarýn istediði kadarsýn
bulutlardan silinen aydýnlýðýn adýsýn

umutsuzluk yakýþmaz hayatýn heybetine
þerefsizlik karýþmaz adamýn gölgesine
maveraya ulaþan yalansýz sölerine
varamadan nefesim saikalar patladý

her infilak diriliþ her ölümse son deðil
ezgilere gizlenen nameler tadýndasýn
farkýnda olmadýðýn mutluluktur dert deðil
soyluluðun en yüce en derin katýndasýn...

cezamýyým dertmiyim yoksa sefaletmiyim?
sözlerinden utanan saklý bir afetmiyim
belki biraz çaresizim ufuklarýn ardýnda
belkide yalanlarýn en güzel gerçeðiyim....

sana olan sözlerimi sakladým gecelere
utanýp bakamadým hayatta gerçeklere
serseriyim avare saklamadým bilirsin
sende en az benim kadar karanlýðý seversin

zavallýnýn tekiyim þiirlere sýðýnan
kan gölünde damlayým kutlu günü bekleyen
gökyüzünde yýldýzým karanlýða saklanan
menziline gizlendim doruklardan geçerken