GÖNÜL BAHÇESÝ

[Gökhan Dokuyucu]

بسم الله الرحمن الرحيم
السلام عليكم ورحمة الله وبركاته
اُحبّكم جدّاً كثيرا في امان الله الي الليقاء




Okuyunca çok beðendim sizlerle paylaþmak istedim .
bir þiirle baþlayan aþk. platonik bir aþktan nerelere...!?

iþte þiirin ilk kýtasý
"Ne hasta beklerdi sabahý
Ve ne genç oluyu mezar
Ne de þeytan bir günahý
Seni beklediðim kadar!.."
N.Fazýl Kýsakürek
kendinizi o delikanlýnýn yerine koyun þimdi!





BÝR ÞÝÝR VE BÝR AÞK HÝKÂYESÝ

Üniversiteli delikanlý Kolejli kýza bir voleybol maçýnda rastladý. Okul salonundaydý maç. Tribünsüz,minik bir salon.. Seyircilerle, oyuncular arasýnda, sahanýn çizgisi vardý sadece.. O kadar yakýndýlar.. Delikanlý, bu tatlý, bu güzel, bu dünyalar þirini kýzý ilk defa görüyordu takýmda.. Hoþlandýðýný, fena halde hoþlandýðýný hissetti. Az sonra bir þeyi daha hissetti. Uzun zamandan beri maçý deðil, o güzel kýzý izlediðini.. Kýz servis atarken hemen önünden geçti. Göz göze geldiler.. Kýz gülümsedi.. Delikanlý, çok popülerdi o yýllarda.. Kýz onu tanýmýþ olmalýydý. Kim bilir, belki kýz da ondan hoþlanmýþtý.. Belki de delikanlý öyle olmasýný istediði için ona öyle gelmiþti.. Set deðiþip, takým karþýya gidince, delikanlý da yerini deðiþtirdi, o da karþýya gitti.. Üçüncü sette tekrar eski yerine dondu.. Kýz da gidiþ geliþleri fark etmiþti galiba.. Bir defa daha gülümsedi. Manidar.. "anladým" der gibi bir gülümseyiþti bu.. Delikanlý o hafta boyu hep bu dünyalar þirini kýzý düþündü.. Pazar günü, sabahýn köründe kalktý, erkenden oynanacak maçý, ne maçý canim, o dünyalar þirini kýzý görmek için.. Delikanlý artýk kýzýn hiçbir maçýný kaçýrmýyordu.. Dahasý.. Ankara Koleji'nin her daðýlýþ saatinde, okul civarýnda oluyordu, onu bir kez daha görmek için.. Karþýlaþtýklarýnda, hafif çok hafif bir gülümseme, çok minik bir baþ eðmesi ile selamlaþýr olmuþlardý.. Bir defasýnda, yaptýðýna sonra kendisi de günlerce güldü.. O gün gene tesadüfmüþ gibi, okul daðýlýmý kýzýn karþýsýna çýkmýþ, gülümseyerek selamlamýþ, sonra arka sokaklara dalýp, yýldýrým gibi koþarak, bir blok ötede gene karþýsýna çýkmýþtý kýz bu defa, iyice gülmüþtü.. Karþýsýnda, sözüm ona aðýr aðýr yürüyen, ama nefes nefese delikanlýyý görünce.. Delikanlý, voleybol takýmýnýn kaptanýný iyi tanýyordu. Arkadaþtýlar. Sonunda bütün cesaretini topladý, kaptana açýldý.. O kýzdan fena halde hoþlanýyordu. Galiba kýz da ona karþý boþ deðildi. Bir yerde, bir þekilde tanýþmalarý gerekiyordu.. O zamanlar, bu iþler böyle oluyordu çünkü.. Kaptan "tabi" dedi.. "bu hafta sonu güzel bir konser var. Biz onunla gitmeye karar vermiþtik zaten. Sende gel. Hem konseri birlikte izleriz, hem de tanýþýrsýnýz.." "Mutluluk iste bu olmalý" diye düþündü delikanlý.. "Mutluluk iþte bu.." Ve konser gününe kadar geceleri hiç uyuyamadý.. Konser gününü de hiç ama hiç unutmadý.. O ne heyecandý öyle.. Konserin verildiði sinemanýn kapýsýnda tanýþtýlar.. El sýkýþtýlar.. O güzel ele dokunduðu aný da hiç unutmadý delikanlý.. Kaptan, salona girdiklerinde,ustaca bir manevra daha yaptý. Delikanlý ile dünyalar þirini kýz yan yana düþtüler. Ýnanamýyordu delikanlý.. Onunla nihayet yan yana oturduðuna, onun sýcaklýðýný hissettiðine, onun nefesini duyduðuna inanamýyordu.. Biraz önce tanýþýrken tuttuðu el, bir karýþ ötesinde öylesine duruyor, delikanlý,sahnede dünyanýn en romantik þarkýsý söylenirken -o an dünyanýn bütün þarkýlarý dünyanýn en romantik þarkýsýydi ya- o eli tutmak için öylesine büyük bir arzu duyuyordu ki içinde.. Ama uzatamýyordu iþte elini.. Her þey böyle iyi giderken, yanlýþ bir hareketle, onu ürkütebileceðinden, incitebileceðinden öylesine korkuyordu k i.. Sonunda dayanamadý, sanki kolu uyuþmuþ gibi, uzandý.. Kolunu kýzýn koltuðunun arkasýna koydu.. Kýzýn omzuna deðil.. Koltuðun üzerine.. Sonra kýz arkaya yaslandý.. Bir kaç sac teli, delikanlýnýn elinin üzerine dokundu.. Kalbi yerinden fýrlayacak gibi atýyordu artýk genç adamýn.. Dünyalar þirini kýzýn saçlarý eline dokunuyordu çünkü.. Konserden çýkarken, kýz, þakalaþtý.. "sizi her maçýmýzda görüyoruz. Alýþtýk nerdeyse.. Yarýn Adana'da maçýmýz var.. Gözlerimiz sizi arayacak.." Hayýr, aramayacaktý.. Delikanlý o anda kararýný vermiþti çünkü.. Cebinde onu otobüsle Adana'ya götürüp getirecek, hatta öðle yemeðinde bir de Adana kebap yedirecek kadar para vardý.. Gece yarýsý kalkan otobüse bindi.. Sabah erkenden Adana'ya indi. Maç saatine kadar baþý boþ dolaþtý. Salona erkenden girdi, en ön sýraya tam servis köþesine en yakýn yere oturdu.. Takýmlar sahaya çýkarken, salondaki en heyecanlý seyirci oydu. Maç falan deðildi sebep tabii.. Ýlk sette kýz farkýnda bile deðildi onun.. Nerden olsundu ki.. Ýkinci sette öbür tarafa gittiler.. Döndüklerinde, üçüncü sette kýz fark etti delikanlýyý.. Yüzünde çok ama çok þaþkýn bir ifade, biraz mutluluk, birazda gurur vardý sanki.. Ankara'nýn hele Kolejde çok popüler bu delikanlýsýnýn onun için ta oralara geldiðini bilmenin gururu.. Maç bitti. Kýz soyunma odasýna, delikanlý garajlara gitti. Tek kelime konuþmadan.. Konuþmaya gelmemiþti ki.. Kýz "keþke orada olsaydýn" demiþti. O da olmuþtu iste.. Hepsi o.. Ona o kadar çok þey söylemek istiyordu ki aslýnda.. Bir gün üniversite kantininde gazete okurken, iç sayfalarda bir þiire rastladý. Daha doðrusu bir þiirden alýnmýþ bir dörtlüðe.. Söylemek istediði her þey bu dört satýrda vardý sanki.. Bembeyaz bir karta yazdý o dört satýrý.. Öðleden sonrayý zor etti, Kolejin önüne gitmek için.. Kýzýn karþýdan geldiðini gördü. Koþarak yanýna gitti. "Bu sana" diye kartý eline tutuþturdu ve kayboldu ortadan .. Kýz, Necip Fazýl ' ýn dört satýrýný okurken..

"Ne hasta beklerdi sabahý
Ve ne genç oluyu mezar
Ne de þeytan bir günahý
Seni beklediðim kadar!.."

Ertesi gün öðleden sonra, tarif edilemez heyecanlar içinde Kolejin önündeydi gene.. Kýz karþýdan geliyordu.. Bu defa yanýnda arkadaþlarý yoktu. Yalnýzdý.. Yaklaþtýðýnda iþaret etti delikanlýya.. Gözlerine inanamadý genç adam.. Onu yanýna mý çaðýrýyordu yoksa.. Evet, çaðýrýyordu iþte.. Kalbinin duracaðýný sandý yaklaþýrken.. "Sana bir þeyler söylemek istiyorum" dedi kýz.. Oda heyecanlýydý, belli.. "Bak iyi dinle.. Dünkü satýrlar için çok teþekkürler.. Herhalde hissettin, bende senden hoþlanýyorum. Ama senden evvel tanýdýðým birisi daha var. Ondan da hoþlanýyorum ve henüz karar veremedim, hanginizden daha çok hoþlandýðýma.. Ve de su anda, onu terk etmem için bir sebep yok." "O zaman karar verdiðinde ve de eðer seçtiðin ben olursam, hayatýnda baþka kimse olmazsa, ara beni" dedi, delikanlý ikiletmeden.. Ayrýldý kýzýn yanýndan.. Bir daha voleybol maçýna gitmeden, bir daha okul yolunda önüne çýkmadan.. Bir daha onu hiç görmeden.. Yýllarca sonra Levent'in söyleyeceði þarkýda ki Sezen 'in sözlerini o zaman biliyordu sanki. Aþk onurlu olmalýydý.. Günlerce, haftalarca, aylarca bekledi.. Týpký, kýza verdiði o dörtlükteki gibi bekledi.. Hastanýn sabahý, þeytanýn günahý beklediði gibi bekledi..Heyecanla bekledi. Hýrsla, arzuyla bekledi. Umutla, umutsuzlukla bekledi. Bazen öfkeyle bekledi.. Ama bekledi.. Baþka hiç kimseye bakmadan, baþka hiç kimseyi bulmadan bekledi. Bir gün bir þiir antolojisinde þiirin tamamýný buldu.. Ýki dörtlüktü þiir.. Ýlki kýza verdiði.. Bir ikinci dörtlük daha vardý o kadar.. O dörtlüðü de bir kartýn arkasýna dikkatle yazdý.. Cebine koydu.. Bekleyiþ sürüyor, sürüyordu.. Okullar kapandý, açýldý.. Aylar, aylar geçti..Bir gün delikanlý kýzý aniden karþýsýnda gördü.. "Günlerdir seni arýyorum" dedi. "Günlerdir seni arýyorum. Ýþte sana haber.. Artýk hayatýmda hiç kimse yok!.." "Yaa" dedi delikanlý.. "Yaa" dedi sadece.. Kalbi heyecandan ölesiye çarparken, aylardýr ölesiye beklediði an gelip çatmýþken, aðzýndan sadece bu ses çýkmýþtý.. "Yaaa!.." Cebinde artýk iyice eskimiþ kartý uzattý kýza.. "Sana bir þiirin ilk dörtlüðünü vermiþtim ya bir gün" dedi.. "Bu da sonu onun.." Sonra yürüdü gitti, arkasýna bile bakmadan.. Kýz ikinci dörtlüðü oracýkta okurken..

"Geçti istemem gelmeni
Yokluðunda buldum seni.
Býrak vehmimde gölgeni
Gelme artýk neye yarar!.."

Aradan yýllar, çok ama çok uzun yýllar geçti. Delikanlý bugün hala düþünüyor.. O uzun, çok uzun bekleyiþ mi öldürmüþtü aþkýný?. Ya da beklerken, ölesiye beklerken hayalinde öylesine bir sevgili yaratmýþtý ki, artýk yasayan hiç kimse bu hayali dolduramazdý.. O sevgilinin kendisi bile.. hayalindekini canlý tutmak için mi, canlýsýný silmiþti yani?.. Ya da.. Ya da.. Bir þiirin romantizmine mi kapýlmýþ, bir delikanlýlýk jesti uðruna, mutluluðunun üzerinden öylece yürüyüp gitmiþti, acaba? Delikanlý bu sorularýn yanýtýný bugün hala bilmiyor.. Bilmediðini de en iyi ben biliyorum.. Çünkü, delikanlý, bendim!.. >
Alýntýdýr.

صنما شاهيم هركسي سن صديقان يار اولور
هركسي سن دوستنمو صندين بلكي اول اغيار اولور
صديقان بلكي اول عاَلَمدا بير ديلدار اولور
يار اولوراغيار اولور ديلداراولور سردار اولور
يعقوب........

[firaset]

Seni aramam için uzaða attýn !
Âlemi benim , beni kendin için yarattýn !

Seni daima anarým,benimle olmasan bile;
Kalbim her dem seni bulur,gözümden kaybolsan bile


Ne duruyorum, ne, yürüyorum,
Üzengideki ayak gibi...
Ne susuyorum, ne konuþuyorum,
Kitaptaki yazý gibi...
Ne varým, ne yokum,,
Gülsuyundaki koku gibi..

ben bensiz geleyim,
sen sensiz gel
þu ýrmaða bir dalalým
çünkü bu dünyada ölümden kederden baþka bir þey yok

[Gökhan Dokuyucu]

Halet ile bana bir hal göründü
Bir yesil sancakli sultan göründü
Gözümün gördüGün söylerim size
Bir yesil sancakli sultan göründü


SancaGini açti söyle yürüdü
YüreGimin yaGi içte eridi
Muhammed'in nuru arsi bürüdü
Bir yesil sancakli sultan göründü

SancaGi ak idi döndü yesile
Uyandim kendimi dövdüm tas ile
Ey Alalh'im birdahi göster düs ile
Bir yesil sancakli sultan göründü

[firaset]

Sokaktayým ve yürüyorum.
Yürüdükçe arka adýmda býrakýyorum unutmaya yeltendiklerimi.
Yürüyorum ve bir bir terkediyorum yitirmeye niyetlendiklerimi.
Kaçmýyorum,korkmuyorum,kýrmaktan da çekinmiyorum.Önüme bakýyorum ve yürüyorum.
Yere dönük kafamý kaldýrýyorum semaya.Bir nida iþitmek istiyor benliðim " Ýyisin kulum,iyi olacaksýn,daðýn büyük.yeterki korkma"
" Diren ey gönlüm karanlýklara "


Sokaktayým ve yürüyorum.
Yürüdükçe sonbahara vurgun gönlümdekileri arkamda býrakýyorum.
Kafamý kaldýrýyorum ve dilimi þükürle buluþturuyorum.Ne mutlu ki diyorum gülümseyebilmeyi biliyorum.
Yaramý da seviyorum.Yarayý açan deðil açtýrana hamd olsun diyorum.
Sýkýntýlarým beni güçlü kýlýyor.
O halde yorulmak yok yola devam diyorum.
Ellerimi semaya kaldýrýyorum.diz çöküyorum.Gözyaþlarýmý avucuma saklýyorum.Kalbimin kanayan yanýný diðer yanýma emanet ediyorum ve þükrediyorum..Hala dik duracak kadar güvenim olduðu için...


Aðzýmdan son bir cümle dökülüyor.


" Kalbi olanýn hüznü de vardýr ... "

[firaset]

Özledim sesini ne olur konuþ
Bir gül açtýr zamanlarýn ötesinden
Karanlýklar içindeyim, kapkarayým bugün gel
Gök mavisinden, deniz mavisinden
Bana bir þarký söyle
Ýçimde bir þey kýmýldýyor
Gözlerim kan çanaðý, yorgunum, uykusuzum
Bir baksana ne haldeyim deli divane
Yaralýyým, çaresizim umutsuzum
Bana bir þarký söyle
Yaðmur ol yað üstüme, güneþ ol ýsýt
Dökül karanlýðýma ýþýklar gibi
Al beni, en uzaklara götür
Sesin, aksýn içimde bir pýnar gibi
Bana bir þarký söyle
Bütün renkleri kat birbirine
Buram buram bir turuncu getir geçen yazdan
Bir tüy gibi, bir bahar dalý gibi
Hafiften, inceden, güzelden, en beyazdan
Bana bir þarký söyle
Yaðan kar nasýl hazin yaðar bilirsin
Kurþuni bir gökyüzünden aðlamaklý
.Ýþte öyleyim, kapkarayým bugün gel
.En hüzünlü sesinle, en dokunaklý .
Bana bir þarký söyle..
. .

[Gökhan Dokuyucu]

“…Allâh onlarý sever; onlar da Allâh’ý severler…” (Mâide, 54)

“Balýkçýlar büyük balýðý birdenbire çekmezler. Olta balýðýn boðazýna saplandýðýnda kaný akýp gevþesin ve zayýf olsun diye bir parça çekerler, yine býrakýrlar. Büsbütün zayýf düþünceye kadar bu böyle devam eder. Aþk oltasý dahî insanýn damaðýna saplanýnca, ondaki bâtýl olan kuvvetlerin ve kanlarýn yavaþ yavaþ yok olmasý için Hak Teâlâ onu tedrîcen çeker.” (Fîhi mâ fîh, Mevlânâ Celâleddin-i Rûmî; terc: Avni Konuk.)

* * *

Hiçbir þey yoktu, yalnýz Sen vardýn. Hiçbir þey yoktu, aþkýn vardý. Aþkýný izhâr ettin, yarattýn bizi. Muhabbet ettin, yarattýn beni…

Vahdaniyetinin tecellîsiyle bütün kalplere bir katre aþk iksiri serptin. Ehadiyetinin tecellisiyle bütün kalpler Sana âþýk…

Bildim, seven sendin beni!.. Bütün varlýklarda yansýyan güneþ gibi, sevgisiyle saran Sendin beni… Annemin merhamet yüklü sesi, yüreðini yüreðimin üstüne koyan dostun merhabasý, baþýmý okþayan Peygamber eli, hâtýrasýyla hüznümü alan sevgilinin sohbeti… bildim hep Sendendi.

Sevdin, sonra kopmaz bir zincirle kendine çektin. Zincirin her bir halkasý, Senden tecellîlerdi.

Aþkýna âþýk olduðum Mecnûn “Sen”din. Aynalarda seyrettiðim Yûsuf, “Sen”!..

Sonsuz siyah güller, lâcivert akþamlarýn iðde kokusu, hüzün yüklü sonbahar, yaðmurun topraða dokunuþu, bir gül renginde eriyen akþamlar, Dost’un yüzü, sevdiðim ne varsa, hep “Sen”dendi.

“Tecellî, tecellî edeni gösterir.” (a.g.e., Hazret-i Mevlânâ)

Sûretlerde nihân olan Sevgili, ey Sevgili!..

Yetimler Yetîmi’ne «vedduhâ» sýrrýyla tecellî ederken, O’nu tek olana, “bir olan”a çekiyordun. Baþka bütün kapýlarý kapatýrken, hep açýk olan kapýna çaðýrýyordun.

Bildim, kalbimdeki her bir muhabbet tecellisiyle beni de kendine çekiyorsun. Çekiyorsun ve býrakýyorsun. Býrakýyorsun ki, kanayayým; zayýf yanlarýmý tanýyayým. Seni bulayým.

Sonra yine çekiyorsun. Bu, hüzünlü bir þehrâyîn. Bu, bitimsiz bir med-cezir. Bu, içimdeki Mûsâ’yla Firavun savaþý; sulhü yok!..

Sevgili, en Sevgili!..

Sûretlerden geçerek, Sana erdir beni!.. Merhametinle arýndýr, kalbimi!.

[fsoyarik]

çok güzel bir çalýþma çok teþekkür.Selamlar

[Huzi]

Fsoyarik abimde çocuk bahçesi bölümüne girmiþ,tey tey tey...Ben ölmimde kim ölsün...

[fsoyarik]

Tokat Atmadan Bir Daha Düþün

Gençadam, evinin alt katýnda marangozluk yapýyordu. Kapý ve pencere konusunda uzmandý. Fakat plâstik pencereler yaygýnlaþýnca, ahþap olanlara raðbet azaldý. Bu yüzden iþler iyi gitmiyordu. Üstelik de çocuklarý büyümüþ, biri hariç okula baþlamýþtý. Masraflarý artýnca, yanýndaki kalfasýna yol verdi. Ýþe biraz daha erken koyulur, yardýmcýya ayýrdýðý parayý, çocuklarýn harçlýðýna katardý.

Adam, bir gün çalýþýrken, elektrik kesildi. Ve uzun süre beklediði halde gelmedi. Aksi gibi, o akþam üzeri teslim etmesi gereken birkaç pencere vardý. Boþ kalmayý sevmezdi. Planyayý yaðladý, talaþlarý süpürdü. Biraz dinlenmek için eve çýkarken, sigortaya göz attý. Eðer yanýlmýyorsa, bu iþ normal deðildi. Biri gelip sigortayý kapatmýþ olmalýydý.

Þalteri kaldýrýnca, atölye aydýnlandý. Tahminleri doðru çýkmýþtý ama, bu iþe bir anlam veremiyordu. Þaka dese, böyle bir þaka yapýlmazdý. Kendisini kýskanacak bir düþmaný da yoktu.

Ýþe koyulduðunda, yine ayný þey oldu. Ama bu sefer suçluyu görmüþtü. Oðlu, evden atölyeye baðlanan merdiveni sessizce inmiþ ve sigortayý kapattýðý sýrada, babasýný karþýsýnda bulmuþtu.

Adam, on yaþýna gelmiþ bir çocuðun böyle bir haylazlýðýný affedemezdi. Bütün günü, onun yüzünden mahvolmuþtu. Bir kere yapmýþ olsa, ses çýkartmazdý. Ama tekrarlamasý, hangi yönden bakýlýrsa bakýlsýn, büyük hataydý. Saçlarýndan yakalayýp sýký bir tokat attý. Her þey onun iyiliði içindi. Belki vurduðu tokat, serseri olmasýný engellerdi.

Adam, oðlunun gözyaþlarýný görmezden geldi ve eve çýktýktan sonra, eþine dert yanarak:

- Bu çocuðun, okulda kimlerle düþüp kalktýðýný bilmemiz lazým!.. dedi. Eðer serbest býrakýrsak, baþýmýza büyük dertler açacak!..

Adam, bir süre düþündü. Sonunda da en kolay yolu buldu. Oðlunun hiç aksatmadan tuttuðu günlüðünde, arkadaþlarýna ait ip ucu olmalýydý. Eþi istemese de, ona kulak asmadý ve çocuðunun günlüðünü okumaya baþladý.

Oðlu, en son sayfada:

'Bu gece kötü bir rüya gördüm!..' yazmýþtý. 'Atölyede çalýþýrken, babamý elektrik çarpýyordu. Allah'ým onu koru!.. Ben elimden geleni yapacaðým!..'

[firaset]

Bayram
renk ahenk gül vaktidir
saðnak saðnak rahmet
kapýlarýn erken açýldýðý
selâm, sevgi, bereket

bir bildiði var çocuðun
kimseden esirgemez
küskünlük yakýþmaz ki
insan, insana yakýn

memnun kurulan cümle
gönül ýsýtan sohbet
þeker tadýnda günler
þükürler olsun

[firaset]

Bayram Ziyareti


Dedem bizi bekler gözleri yolda
Nenem baklava açar elleri nurla
Ziyaret etmek güzel yoldaþlarýnla

Bayram bitecek yine üzüleceðiz
Þekerler bitecek yiyemeyeceðiz
Günler geçtikçe büyüyeceðiz
Bayramlar bitmecek sevineceðiz

[firaset]

Bayram
renk ahenk gül vaktidir
saðnak saðnak rahmet
kapýlarýn erken açýldýðý
selâm, sevgi, bereket

bir bildiði var çocuðun
kimseden esirgemez
küskünlük yakýþmaz ki
insan, insana yakýn

memnun kurulan cümle
gönül ýsýtan sohbet
þeker tadýnda günler
þükürler olsun

[baþak]

Ramazan Bayramýn Mübarek Olsun

Sevgili yurttaþým,aziz kardeþim,
Ramazan Bayramýn,mübarek olsun;
Rast gelsin,ihlasla tuttuðun iþin
Ramazan Bayramýn,mübarek olsun.

Bir ay,oruç tuttun; dualar ettin,
Allah'ýn müstakim yolundan gittin;
Nefsini eðittin,güzellik kattýn
Ramazan Bayramýn,mübarek olsun.

Zekatla fitreni,eksiksiz verdin,
Toplumda muhtaca,kol-kanat gerdin;
Ýslamca yaþamýn,hazzýna erdin
Ramazan Bayramýn,mübarek olsun.

Bazý kýrgýn,küskün olduðun varsa,
Bayramý fýrsat bil,barýþ onlarla;
Ülkemiz kalkýnýr,tam dostluklarla
Ramazan Bayramýn,mübarek olsun.

Ziyaret et; ana-baba,sýlayý,
Bu davranýþ,dinin kutsal olayý;
Gönül kýrma,bir ihmalden dolayý
Ramazan Bayramýn,mübarek olsun..

Naim Yalnýz

[fsoyarik]

Bayramlar Bayram Ola

Güneþ yükselmeden kuþluk yerine
Bir adam camiden döndü evine
Oturdu sessizce yer minderine

Kýzý “Bayram” dedi, yalýn ayaklý
Adam “Bayram” dedi, tam aðlamaklý..

Eli öpüldükçe içi burkuldu
Konuþmak istedi, dili tutuldu
Güç belâ aðzýndan bir “off! ” kurtuldu

Oðlu “Bayram” dedi, sýrtý yamalý
Adam “he ya” dedi, gözü kapalý..

Düþündü kýþ yakýn, evde odun yok
Tenekede yað yok, çuvalda un yok
Yok yoka karýþmýþ; tuz yok, sabun yok

Avrat “Bayram” dedi, eðdi baþýný
Adam “evet” dedi, sýktý diþini..

Çalýþsa ne iþ var, ne cepte para
Dað oldu içinde büyüyen yara
Dikti gözlerini karþý duvara

Takvim “Bayram” dedi, silindi yazý
Adam “öyle” dedi, baðrýnda sýzý..

Döndürse yönünü herhangi dosta
Yaralý, gariban, dul, yetim, hasta
Yýllar, aylar, günler erirken yasta

Yer-gök “Bayram” dedi, aðzýný açtý
Adam “Bayram” dedi, evinden kaçtý..

[felsefefe]

Þairler bastý kaçalým