Ebû Hüreyre radýyallahu anh’den rivayet edildiðine göre, Resûlullah sallallahu aleyhi ve sellem, “Allah Teâlâ þöyle buyurmuþtur” dedi: “Her kim bir dostuma düþmanlýk ederse, ben ona karþý harb ilân ederim. Kulum, kendisine emrettiðim farzlardan, bence daha sevimli herhangi bir þeyle bana yakýnlýk saðlayamaz. Kulum bana (farzlara ilâveten iþlediði) nâfile ibadetlerle durmadan yaklaþýr; nihâyet ben onu severim. Kulumu sevince de (âdeta) ben onun iþiten kulaðý, gören gözü, tutan eli ve yürüyen ayaðý olurum. Benden ne isterse, onu mutlaka veririm, bana sýðýnýrsa, onu korurum.”