menkýbeler

[medinedezaman]

AÞERE-Ý MÜBEÞÞERE'YE BENZEMEK
Hazreti Ali (kerremallahü vechehu) hurma bahçesinde akþama kadar çalýþmýþ, akþam da devesinin üzerine bir çuval hurma yükleyerek evinin yolunu tutmuþtu.
Devenin yularý yardýmcýsý Kamber'in elinde kendisi de önde gidiyordu. Medine'nin içine girdiklerinde yolun kenarýndan bir ses geldi. Yoksulun biri elini açmýþ sýzlanýyordu:
- Ne olur Allah rýzasý için!... diyordu.
Ýþte bu sýrada sesi duyan Hazreti Ali (ra) ile arkadan deveyi getiren Kamber arasýnda þu konuþma geçiyor. Hazreti Ýmam soruyor:
- Kamber ne istiyor bu yoksul?
- Hurma istiyor Efendim!
- Ver öyleyse!...
- Hurma çuvalda Efendim!
- Çuvalla ver öyle ise!...
- Çuval da devenin üzerinde!...
- Deveyle ver öyle ise!...
Emri yerine getiren Kamber der ki:
- Devenin ipi de benim elimde, demekten korktum. Çünkü beni de deveyle birlikte yoksula vermekte tereddüt etmeyebilirdi.

[medinedezaman]

Anne


Ebû'l-Haseni'l-Harkânî (k.s) hazretleri þöyle anlatýr:

Ýki kardeþ vardý. Bu iki kardeþin hizmete muhtaç bir anneleri vardý. Her gece kardeþlerden biri annenin hizmeti ile meþgul olur, diðeri Allah Teâlâ'ya ibâdet ederdi. Bir akþam, Allah Teâlâ'ya ibâdet kardeþ, yaptýðý ibâdetten, duyduðu hazdan dolayý kardeþine:


- Bu gece de anneme sen hizmet et, ben ibâdet edeyim, dedi.

- Kardeþi kabul etti. Ýbâdet ederken secdede uyuya kaldý ve o anda bir rüya gördü.


Rüyasýnda bir ses ona:


- Kardeþini affettik, seni de onun hatýrý için baðýþladýk, deyince genç:

- Ben Allah Teâlâ'ya ibâdet ediyorum. Kardeþim ise anneme hizmet ediyor. Fakat beni onun yaptýðý amel yüzünden baðýþlýyorsunuz, dedi.

Ses ona:


- Evet, senin yaptýðýn ibâdetlere bizim hiç ihtiyacýmýz yok. Fakat, kardeþinin annene yaptýðý hizmetlere annenin ihtiyacý vardý, karþýlýðýný verdi.

[admin]

Kýsa ve anlamlý. Tam ihtiyacým olan konular. Devamýný rica ediyorum.

[medinedezaman]

Harun Reþid bir Ramazan günü Behlül‘e tembih etti:

- Akþam namazýnda camiye git, namaza gelen herkesi iftara davet et.

Akþam oldu, namaz kýlýndý, namazdan sonra Behlül 5-10 kiþilik bir grupla çýka geldi. Harun Reþid þaþýrdý:

- Behlül bunlar kim? Ben sana namaza gelen herkesi saraya iftara çaðýr diye tembih etmedim mi? Sen o kadar cemaatin arasýndan bir sofralýk bile adam getirmemiþsin..

- Efendimiz, siz bana camiye gelenleri deðil, namaza gelenleri iftara çaðýr dediniz. Namazdan sonra bendeniz cami kapýsýnda durdum, çýkan herkese hocanýn namaz kýldýrýrken hangi sureyi okuduðunu sordum. Onu da yalnýz bu getirdiðim kiþiler bildi. Camiye gelen çoktu ama namaza gelen demek ki yalnýz bunlarmýþ.

[ibrahim]

çok güzel ama anlayana...teþekkürler

[medinedezaman]

Ýmam-ý Azam

Büyük fýkýh (hukuk) bilgini, Hanefi mezhebinin kurucusu Ýmam-ý Azam Ebû Hanîfe'nin (VIII. yüzyýl) ilmi faaliyetleri yanýnda ticaretle de meþgul zengin bir zat olduðu malumdur. Bu büyük insan, gündüz öðleye kadar mescitte talebelerine ders verir, öðleden sonra da ticari iþleri ile uðraþýrdý. Bir gün ders verdiði sýrada bir adam mescidin kapýsýndan seslendi:

- Ya imam, gemin battý!... (Ýmamýn ticari mal taþýyan gemileri mevcut)

Ýmam-ý Azam bir anlýk tereddütten sonra

- Elhamdülillah dedi.

- Bir müddet sonra ayný adam yeniden gelip haber verdi:

- Ya imam, bir yanlýþlýk oldu batan gemi senin deðilmiþ.

Ýmam bu yeni habere de:

- Elhamdülillah, diyerek mukabele etti. Haber getiren kiþi hayrete düþtü:

- Ya imam, gemin battý diye haber getirdik "Elhamdülillah" dedin. Batan geminin seninki olmadýðýný söyledim yine "Elhamdülillah" dedin. Bu nasýl hamdetme böyle?

Ýmam-ý Azam izah etti:

- Sen gemin battý diye haber getirdiðinde iç âlemimi, kalbimi þöyle bir yokladým. Dünya malýnýn yok olmasýndan, elden çýkmasýndan dolayý en küçük bir üzüntü yoktu. Bu nedenle Allah'a hamdettim. Batan geminin benimki olmadýðý haberini getirdiðinde de ayný þeyi yaptým. Dünya malýna kavuþmaktan dolayý kalbimde bir sevinç yoktu. Dünya malýna karþý bu ilgisizliði baðýþladýðý için de Allah'a þükrettim.

[medinedezaman]

[justify]Pers Sultani iki adami olume mahkum etmis.
Sultan'in atini ne kadar sevdigini bilen mahkumlardan bir tanesi hayatini bagislarsa bir yil icinde ata ucmayi ogretebilecegini soylemis. Kendini dunyadaki tek ucan ata binerken hayal eden Sultan bunu kabul etmis..
Diger mahkum inanmayan gozlerle arkadasina bakmis ve
"Atlarin ucamadigini biliyorsun. Nasil olup da boyle delice bir fikirle cikabildin ortaya..? Yalnizca kacinilmazi geciktiriyorsun o kadar."
"Pek degil" demis birinci mahkum.
"Kendime dort ozgurluk sansi veriyorum."
[/justify]Birincisi: Sultan bu yil olebilir.
Ikincisi: Ben olebilirim.
Ucuncusu: At olebilir.
Dorduncusu: "Belki ata uçmayý öðretebilirim..!""

Umutlarýnýzýn tükenmemesi dileðiyle...

[medinedezaman]

Rasûlullah Efendimiz (S.A.V,) buyurur: «Ya Ali Kýyâmet gününde Cebrail Aleyhisselâm þöyle temenni etti: Keþke ben de Âdem oðlu olsaydým. Ve yedi þeyi iþleyeydim:

1 — Beþ vakit namazý cemaatle kýlaydým.
2—Alimlerle oturaydým.
3—Hastaya hal hatýr soraydým.
4—Cenaze namazýný kýlaydým.
5— Su daðýtaydým.
6—Ýki kimsenin arasýný sulh edeydim.
7—Yetimlere þefkat edeydim, dedi.
Ya Ali! Sen de bunun üzerine harîs ol!»
(Ruhul-Beyan)

Ýnþallah bizlerde bunlar üzerine haris olanlardan oluruz...

[medinedezaman]

Birisi her gece kalkýp Allah'ý anýyor. O'na dua ediyordu.
Þeytan ona dedi:
-Ey devamlý Allah'ý anan kiþi! Bütün gece Allah deyip çaðýrmana, yakarman karþýlýk seni buyur eden varmý ki? Sana bir tek cevap bile gelmedi, daha ne zamana kadar böyle yakarýp dua edeceksin?
Adamýn gönlü kýrýldý, baþýný yere koydu ve hüzün içinde uyudu.
Rüyasýnda ona þöyle dendi:
- Kendine gel uyan! Niye duayý, zikri býraktýn? Neden usandýn?
Adam:
- Buyur diye bir cevap gelmiyor ki... Artýk kapýdan kovulmaktan korkuyorum, dedi.
Bunun üzerine dendi ki ona:
- Senin Allah demen, O'nun buyur demesi sayesindedir. Senin yalvarýþýn, Allah'ýn senin ruhuna haber uçurmasýndandýr. Senin çabalarýn, çareler araman, Allah'ýn seni kendine yaklaþtýrmasý, ayaklarýndaki baðý çözmesindendir. Senin korkun, sevgin, ümidin, Allah'ýn lütuf kemendidir. Senin her Yarabbi demenin altýnda, Allah'ýn buyur demesi vardýr.. Gafilin, cahilin gönlü bu duadan uzaktýr. Çünkü Yarabbi demeye izin yok ona. Aðzýnda da kilit var onun, dilinde de... Zarara uðradýðý zaman, aðlayýp sýzlamasýn diye Allah ona dert, aðrý, sýzý, gam, keder vermedi. Artýk anla ki, Allah'a dua etmeni, O'nu çaðýrmaný saðlayan dert, Dünya saltanatýndan daha iyidir. Dertsiz dua soðuktur. Dertliyken yapýlan dua ise gönülden kopar...

[medinedezaman]

Bütün ibadetlerine yerine getirmeye çalýþan bir adam varmýþ.
Orucunu tutar,zekatýný verir,insanlara yardým elini uzatmaktan hiç geri kalmazmýþ.
Yalnýz bu adamýn bir kusuru varmýþ: Namaz kýlmak ona çok aðýr gelirmiþ,üþenirmiþ.
Bir gün varmýþ gitmiþ çok büyük bir hocanýn yanýna.

Demiþ ki:Hocam ne yap et beni þu namazdan kurtar.Namaz kýlmamak için ne yapmam gerekse söyle yapayým.Yeter ki þu namazdan kurtulayýmdemiþ.

Hoca:Ya evlat ben hiçbir yerde ne duydum ne iþittim bu namazdan kurtuluþ yok,borcun kýlacaksýn demiþ.
Adam yalvarmýþ bul hocam diye.Hoca müddet istemiþ adam gitmiþ.Aradan haftalar geçmiþ,adam gelmiþ.
Buldun mu hocam demiþ,kurtulacak mýyým?

Hoca:Buldum evladým eðer þu 5 þarttan biri sana uyuyorsa

NAMAZ dan mesul deðilsin:

1:ÖLÜ ÝSEN
2.DELÝ ÝSEN
3:ÇOCUK ÝSEN
4:HAYVAN ÝSEN
5:KAFÝR ÝSEN
tercih senin...

[medinedezaman]

Habeþistan Krallýðý'nýn Yemen valisi olan Ebrehe, milâdî 570 yýllarýnda San'a þehrinde, 'Kulleys' adý verilen muhteþem bir kilise yaptýrmýþtý. Maksadý, Kâbe ziyaretine raðbet gösteren Araplarýn ziyaretlerini oraya çevirmekti. Bu duruma tepki gösteren bir adam da, gecenin birinde Kulleys'e girip içine pislemiþti. Bu hakarete çok öfkelenen ve koyu bir hýristiyan olan Ebrehe, gidip Kâbe'yi yýkmaya karar verdi. Topladýðý onbinlerce asker (altmýþ bin olduðu söylenir), Mahmud adlý büyük bir fil ve daha baþka fillerle Mekke'ye doðru yola çýktý. Önüne çýkan bazý kuvvetleri de maðlup ederek ilerledi. Taif þehrine gelince askerlerin bir kýsmýný Mekke'ye gönderdi. Onlar da Peygamber s.a.v.'in dedesi ve Kureyþ'in reisi Abdülmuttalib'in ikiyüzü aþkýn devesiyle ahalinin hayvanlarýný sürüp götürdüler.

Bu olayýn peþinden Abdülmuttalib, gidip Ebrehe'yle görüþtü, develerinin geri verilmesini istedi. Ebrehe dedi ki:

- Benden develerin istiyorsun da, Kâbe'den hiç söz etmiyorsun. Halbuki ben onu yýkmaya geldim.

- Ben develerin sahibiyim. Kâbenin de onu koruyacak sahibi vardýr!

Bu görüþme sonunda develer geri verildi. Mekke halký bu güçlü orduyla savaþamayacaðý için, anlaþma gereði daðlara çekilip neticeyi beklemeye baþladý.

Ebrehe ordusu büyük fili önden sürerek Mekke sýnýrýna dayandý. Kâbe'yi halatla baðlayýp fillerle çekerek yýkmak istiyorlardý. Bu sýrada Ebrehe'nin yol kýlavuzlarýndan Nüfeyl b. Habib, koca filin kulaðýndan tutarak þöyle bir þey söyledi, sonra da koþarak daða çýktý:

- Ey Mahmud çök! Sakýn ileri gitme, sað salim geriye dön!

Mekke'ye giriþte büyük fil direndi, zorlanýnca yere yattý. Onu bir türlü Kâbe cihetine yürütemediler. O anda sürü halinde ebabil kuþlarý ortaya çýktý. Her birinin aðzýnda ve ayaklarýnda nohut gibi birer taþ vardý. Bu taþlarý ordu üzerine mermi gibi boþalttýlar. Kime rastlarsa delip geçiyordu. Askerlerin çoðu öldü; 'Fil Ordusu' daðýlarak Yemen'e döndü. Ebrehe de dönüþte öldü. Kâbe ise olduðu gibi kaldý. Kur'an'da Fil Suresi bu olayý anlatýr.

[ibrahim]

Hiç namaz kýlmadan cennete giden sahabi
Hayber savaþý sýrasýnda Ýslâm ordusu ile Hayber Kalesi'ndeki yahudiler arasýnda mücadelenin iyiden iyiye kýzýþtýðý bir andýr.
Hayberli yahudilerden birisinin yanýnda çobanlýk yapan bir zenci, savaþýn zorlu anlarýndan birinde Rasul-i Ekrem Aleyküm Selam. ile karþýlaþýr ve bana Ýslâm'ý anlatýr mýsýnýz?& der.
Efendimiz, ilk akla geleceði üzere ;Þimdi sýrasý mý? Git, uygun bir zamanda gel! tarzýnda bir cevap vermez, oturur ve o zenci çobana Ýslâm'ý anlatýr. Yüreðine sýcacýk birþeyler aktýðýný hisseden çoban, o anda Kelime-i Þehadet getirerek müslüman olur.
Savaþ bütün þiddetiyle devam etmektedir ve çoban henüz kavuþtuðu imanýn heyecanýyla birþeyler yapmak istemektedir. Ey Allah'ýn Rasulü; der; Ben þu koyunlarýn Hayberli sahibinin yanýnda çalýþan bir iþçiyim. Bu koyunlar bana emanet. Þimdi bunlarý ne yapsam?
Müslüman askerlerin günlerdir bir þey yemeden çarpýþtýðý bir savaþta olmalarýna raðmen Efendimiz þöyle buyurur:
Ýslâm, emanete ihanet etmemeyi emreder. Sürünün baþýna dön, koyunlarýn yüzlerine hafifçe vurarak onlarý kaleye doðru yolla. Yüce Allah seni isteðine kavuþturacaktýr.
Sürüyü kaleye sokan çoban, vakit kaybetmeden mücahitlerin arasýna koþar ve savaþa atýlýr. Çok geçmeden yahudilerin attýðý bir taþla þehit olur.
Savaþ bittikten sonra, diðer þehitlerle birlikte zenci çobanýn cansýz bedenini de getirip sýrtüstü yatýrýrlar. Efendimiz Aleyküm Selam. þehide bakar ve hemen yüzünü çevirir. Yanýnda bulunanlar niçin böyle yaptýðýný sorduklarýnda der ki:
Þu anda onun yanýnda hurilerden iki zevcesi var ve yüzünden topraklarý siliyorlar.
Birkaç saat içinde baþýna cennet kuþu konan bu zenci çoban, müslüman olduktan sonra bir namaz vakti bile dolmadan þehitlik payesini elde etmiþ ve cennete uçmuþtur.
Adýnýn Yesar olduðu söylenen bu þehit çobanýn birkaç saatlik kutlu macerasý, daha sonra sahabiler arasýnda bir bilmeceye konu olur:
- Bilin bakalým! Hiç namaz kýlmadan cennete giden adam kimdir?
Cevap: Þehit çobandýr

[nizip güzeli]

allah razý olsun .emeðinize saðlýk.

[Huzi]

Teþekkürler Metal abi...Böyle güzel konularla seni görmek ne güzel....

[medinedezaman]

Þeytan ve Balý


Bir gün Ýsa (a.s.), bir elinde kül, bir elinde bal ile giden þeytana sormuþ: "Nedir o elindekiler?" Þeytan cevap vermiþ:
"Bu kül, bu da bal! Külü, kusur ve ayýplarýn yüzüne serperim, ta ki kötü ve çirkin görünsünler. Balý da, bunlarýn ayýp ve kusurlarýný diline dolayanlarýn aðýzlarýna çalarým, ta ki ayýp ve kusurlarý sayýp dökerken tat duysunlari mü'min kardeþlerinin gizli hallerini alenîleþtirip, ittifaklarýný bozarken zevk alsýnlar.