"Peygamber Efendimiz sýcak bir Ramazan gününde karpuz kestirmek istiyorlar. Bir sahabeyi yanýna çaðýrarak "Þu karpuzu kes" diyorlar. Sahabe, "Efendim müsaade ederseniz bunu kuyuya sarkýtayým. Þimdi oruçlusunuz. Þu anda kesersem bozulur Tam iftar saatinde keseyim ki soðutup size buz gibi yedirebilelim". Bunun üzerine baþka bir sahabeyi çaðýrýyorlar. Ona da "Kes", diyorlar. Ve tekrar ayný itirazla karþýlaþýyorlar. Bunun üzerine Hz. Ali'yi çaðýrýyorlar. "Ali kes karpuzu", diyorlar. Hz. Ali vuruyor ve kesiyor. Diðer sahabeler itiraz ediyorlar. Diyorlar ki; "Biz de biliyorduk kesmeyi ama daha çok var iftara, onun için kesmedik. Onun üzerine Hz. Ali diyor ki; "Ben aklýmý onun önünde kurban ettim. O'nun isteðini edep bildim. Çünkü O'ýn tecellisidir" diyor...
** Maneviyatta son söz "ÝLLA EDEP ÝLLA EDEP"