ÇOCUK BÜYÜYÜNCE DAVACI OLUR
on yaþlarýnda bir çocuk kör diþarý çýktýklarýnda
arkadaþlarý ona kör kör diye bagýrýyorlar zaten
çocugun karanlýðý sýkýntýsý kendine yetiyor o
hýrsla eve gidiyor annesine benim gözüm neden
kör neden bende her yeri her þeyi göremiyorum
neden bu sýkýntýyý yaþýyorum annesi ah yavrum ah
sen küçük çocuktun þiþle oynuyordun aðlamýyasýn
üzülmeyesin diye elinden almadým oynayasýn diye
elinden almadým sende oynarken salladýn gözüne battý
kör oldu çocukta ah anneciðim keþke bana bir tokat
degilde on tokat vursaydýn da þimdi böyle hayatým
karamasaydý ben kör olmasaydým iþte evlatlarýmýzý
namaza kaldýrmadýðýmýz üþümesin yorulmasýn yatsýn
diye kaldýramadýðýmýz evlatlarýmýz bu dünya ve ebedi
hayatlarýný karattýðýmýz evlatlarýmýz bu çocuk gibi
bizden hesap sorar davacý olurlar