Sen aþk nedir bilirmisin?
Sevgiler vardýr hani hiç bitmeyen, yaþandýkça arkasý gelen. Mutluluðun ta kendisidir hani, hiç eksilmeyen. Bir narin çiçek gibidir her gün yeniden yeþeren. Bilir misin bir de hani ulaþýlamayan sevgiler vardýr, hiç sulanmadan, hiç güneþ yüzü görmeden büyüyen çiçeklere benzerler. Dilin varmaz hani bu büyük aþký içinden atýp haykýrmaya, ellerin varmaz hani gidip onun elinden tutmaya. Sadece gözlerin vardýr senin bu aþkýný anlatan, bir yalan söylemeyen onlardýr, yada derdini gizleyemeyen.
Elinden kurtulup ucan bir kusa benzer aþk, bazense elinde çok tutup oldurduðun bir kusa. Ötüþü mutlu eder seni günün her saati, neþe saçar senin yaþamýna. En yorgun olduðun bazý sabahlar bile uyandýrýr belki seni. Ama ne hoþtur onunla uyanmak, ne hoþtur ona yakýn olmak. Belki de uçup kaçýrmaktan korkuyorsun ona aþkýný söyleyince, o güzelliði biraz daha seyredeyim istiyorsun onu uçurmadan. Ama bir sabah olur ki uyanamamýþsýndýr onun sesiyle, pencereye çýkýp puslu gözlerle aramýþsýndýr. Biraz sonra gelirdi nasýlsa önemli deðil. Beklemeler devam eder pencere önünde, ama hava artýk kararmýþtýr . Onu görmeden gelen bir gece ne kadar da hüzünlüymüþ meðer. Ertesi sabah yine bir hüzünle uyanýrsýn, yoksa seni terk mi etmiþti, hem de onca aþkýna raðmen. Þimdi ondan ne bir haber kalmýþtýr ne de bir baþka iz, kalakalmýþsýndýr ondaki o büyük aþkla. Halbuki tam onun gittiði gün tüm cesaretini toplayýp onu sevdiðini söylemeyecek, Ona olan aþkýný yüzüne haykýrmayacak miydin?
Günlerden bir gün o kuþa yine denk gelirsin. Ama her zamanki cývýl cývýl öten kuþ deðildir artýk O. Aðlamak istersin hani aðlayamaz, dokunmak istersin hani dokunamazsýn. Tüm ateþini atarsýn içine, onca sevgini hapsetmeye çalýþýrsýn bedenine. Ama artýk aþkýný Ona anlatmanýn da faydasý yoktur, Ona delice yanmanýn da. Çünkü o kus artýk baþkalarýnýn elinde, baþkalarýnýn kafesindedir, ve bir daha da senin olmayacaktýr.Çünkü sen aþk nedir bilemedin...