GÖNÜL BAHÇESÝ

[Mustafa Bilici]

[Sonbahar]

<center Kus Tüyü Ögütler</center

Testi ve Su



Unutma,

çamuru testi yapmak için

biçimlendiriyorsun;

ancak istedigin sey çamurun

kendisi degil içindeki bosluktur.



Nelerle ugrastigina bir bak, dostum! Elinle, beyninle, dilinle, kaleminle, yüreginle hep bir seyler yoguruyor, egiyor, büküyor, dokuyor, yaziyor, örüyorsun. Bu hep böyle! Belki biktin, belki yoruldun. Belki de inceden inceye &ldquo;Bu böyle gitmez!&rdquo; çigliklari atiyorsun. &ldquo;Mecburen, mecburiyetten&rdquo; diye mirildaniyorsun. &ldquo;Nereden çikti bunlar?&rdquo; &ldquo;Hiç bitmeyecek mi?&rdquo;. &ldquo;Ben bunlarla ugrasacak adam miyim?&rdquo; Dogrusu, bunca soru her gün benim de yüregime dolusuyor; beni de umutsuz ediyor, mutsuz ediyor.



Iste sana büyük sirri fisildiyorum: Hayatta biçimlendirdigimiz seylerin kendisini aramiyoruz aslinda. Ugrasilarimizin ortasinda olusturmaya çalistigimiz bir bosluk, kendimize ait bir oda, kendimize özgü bir alan var. Tipki testi yapan ustanin çamurla ugrasirken yaptigi gibi. Aslinda ustanin testi yapmak için elini çamura bulama nedeni çamurun ortasinda bir bosluk-su doldurulacak ve su içilecek bir bosluk- olusturmaktir. Ne var ki, testi ustalarinin çogunun testi yaparken su içmeye vakit ayiramamasi gibi, sen, ben ve senin ve benim gibi binlercesi testi yapmaktan basini kaldirip testiden su içmeye firsat bulamiyor.

Evet, çogu zaman, gündelik ugrasilarin arasinda yüregimizin susuzlugunu sonsuzcasina giderecek, ruhumuzu sonsuz mutluluklara gönderecek bir &ldquo;kevser&rdquo;i doldurup içebilecegimiz boslugu istiyoruz. Gündelik ugrasilarimizla o boslugu olusturacak zamanlarin ve mekanlarin kabugunu örüyoruz, kabini sekillendiriyoruz. Farkinda olmadan serin ve tatli bir testi boslugu insa ediyoruz.



Testi yapmaktan boslugu görmeye ve kullanmaya vaktimiz olmadigi için, inadina hep çamurla ugrastigimizi düsünüyoruz. Gel, bugün için olsun, testi yapmayi birak, yaptigin testiler içinde kendine ve sevdiklerine ayirdigin o derin boslugu farket.. Lütfen iyice bak; göreceksin ki, herkes orada bekliyor seni. Su bos zamanlarda arayip durdugun, gecelerin sessizliginde bulusmaya çalistigin, günlerin telasinda özledigin kendin bile or’dasin! Çocuklugunun oyuncak bebegi h&acirc;l&acirc; orada, donuk ve masum bir gülüsle agliyor. Babanin seni kucaklayip koklamakla duyacagi bitimsiz haz orada, annenin hiç zorlamadan dudagina yapisan hayirli evlat duasinin fisiltilari orada, kalbinin damarlarini genisletecek ferahlik duygusu orada.. Haydi, gel, sen de su iç!



SENAÝ DEMÝRCÝ

[nizipli_mehmet]

sonbahar ýkýsede çok guzel paylasýmýn ýcýn tskler

[nizipli_mehmet]

kont akhenaton abým artýk aramýzda gormuyoruz nedense hýc ugramýyor ama daha býz kendýsýný bu sýtede gormek ýstýyoruz.

[nizipli_mehmet]

"ama"lar ýsýn ýcýnde warsa o ýs zor olur.

[ottomanempire]

Yanlýþ bilmiyorsam aslýnda kýraat okumak anlamýnda eskiden kýraathaneler de hep kitap okunurmuþ yanýna çay koyalým demiþler ee sonra kitaplarý kaldýrmýþlar ismi ordan kalmýþtýr

Edited by - Osman_Adýyaman on 18.03.2007 23:58:13

[cengizkrbck]

Sonbahar yazýlarýn için teþekkürler...

[Gökhan Dokuyucu]

Çok güzel paylaþýmlar çok saðol

[Mustafa Bilici]

evet þimdi hepsinde kitap olma zorunluluðu var ama ne iþe yarýyor hiç bir iþe yaramýyor...

[Mustafa Bilici]

Çanakkale Þehitleri.


Bomba þimþekleri beyninden inip her siperin

Sönüyor göðsünün üstünde o arslan neferin.

Ölüm indirmede gökler, ölü püskürmede yer,

O ne müthiþ tipidir, savrulur enkazý beþer.



Boþanýr sýrtlara, vadilere, saðnak saðnak.

Kafa göz, gövde, bacak, kol, çene, parmak, el ayak

Vurulup, tertemiz alnýndan, uzanmýþ yatýyor,

Bir hilal uðruna yarap ne güneþler batýyor.



Ey bu topraklar için topraða düþmüþ asker

Gökten ecdat inerek öpse o pak alný deðer.

Sana dar gelmeyecek makberi kimler kazsýn?

Gömelim gel seni tarihe desem sýðmazsýn.



Mehmet Akif ERSOY.

[asi ve mavi]

sonbahar eline saglýk çok hoþ bi yazý.....

[asi ve mavi]

<div id="post_message_120378"
<div align="center" Gecenin o büyülü saatlerinde pencereden sýzan ay ýþýðýnýn

Her bir cilvesindeSen’i düþünüyorum.

Yüreðim, hasretle yanýyor;

Bir gariplik hissediyorum, içim içime sýðmýyor;Can kafesten uçmak istiyor.

Yediðim ekmekte, içtiðim suda, kokladýðým gülde,

Yaðmur damlasýnda, kar taneciklerinde,Sen’i düþünüyorum.

Güneþin her sabah doðuþunda, her akþam gurubunda

Sen’i düþlüyorum;Aþkýn kalbimi titretiyor.

Yürüdüðüm yollarda, konuþtuðum insanlarda,

ikliminde uçuþan altýn kanatlý kuþlarda hep seni görüyorum

Gözlerim Sevgili’nin yolunu ümit dolu bir intizarla bekliyor;

Senin ýþýðý ruhuma doluyor...

Ürperen kalbim, titreyen bedenim,vücudumun bütün zerreleri þ&acirc;hittir,

Sen’den baþkasýný sevmedim.

Erit beni, bir kor saç içime, ocaklar gibi yanayým

Hasretine artýk dayanamýyorum.

Dizlerimde derman, gözlerimde yaþ kalmadý.

Adýmý çaðýran bir ses çekim alanýma girsin,

içime hasretinin sancýsýný söndüren bir damla düþsün&hellip;



Sana ulaþmak, ruhun tenden ayrýlmasý ise, visalimi istiyorum.Ýki damla gözyaþýyla Sana gelmeyi arzu ediyorum. </div
</div

[asi ve mavi]

<table class="tborder" id="post117244" cellspacing="0" cellpadding="6" width="100%" align="center" border="0"
<tbody
<tr valign="top"
<td class="alt1" id="td_post_117244"
<div id="post_message_117244" ÖLDÜR BENÝ ANNE



bu anlatýcaklarýmý,aþýk olduklarýný sanýp,daha gerçek aþkýn ne olduðunu bile bilmeyenlerin daha dikkatli okumasýný istiyorum,ondan sonra yaþadýklarý gerçek aþkmýymýþ,basit bi hoþlanmamýymýþ karar versinler.



kalbimin hiç tanýmadýðý duygularý daha yeni yeni hissetmeye baþladýðý dönemlerdi,çevremde bir sürü erkek ve kýz arkadaþlarým vardý,ama bi gariplik vardý,mutlu deðildim sanki aradýðým baþka birþeydi,her akþam eve gelir odama çekilir aðlardým,noluyordu bana anlayamýyordum,birgün yine arkadaþlarla beraberdim,beraberdim derken nasýl bi beraberlik,onlar bi araya toplanýr gülüp eðlenirlerken bense bi kenara çekilip içimdeki fýrtýnalarý dinliyordum her zamanki gibi,artýk arkadaþlarýmda alýþmýþtý bu durumuma,yanýma gelip oturduðunu hiç farketmemiþim,taki sanki çok derinlerden gelen bi SELAM sesini duyana kadar,selam dedim bende,neden yalnýz oturuyosun dedi,bilmiyorum dedim,kimse seni anlamýyor,hatta kendin bile kendini anlamýyorsun deðilmi dedi,evet dedim,bende bu yüzden yanýna geldim zaten dedi,bende ayný durumdayým,seni arkadaþlarýndan ayrý derin düþüncelere dalmýþ görünce iþte benim gibi biri daha dedim,

ve ilk defa onun yüzüne baktým,o anda kalbim durdu sanki,donup

kalmýþtým,ne zaman ayrýldýk eve nasýl geldim bilmiyorum,o gün sürekli onu düþündüm,sanki aradýðým þey buydu hissedebiliyordum bunu,

o günden sonra hergün buluþmaya baþladýk,evleri iki mahalle kadar uzaktaydý,bizim mahallede akrabalarý vardý,ilk tanýþtýðýmýz gün onlara gelmiþler,böylece aylar geçti,artýk ailelerimizde biliyordu,ya ben onlara gidiyordum yada o bize geliyordu,yani her günümüzü birlikte geçiriyorduk,

ama ikimizinde anlayamadýðý birþeyler vardý,birbirimizi çok seviyorduk,görmeden yapamýyorduk,arkadaþlýk deðildi bu,çünki diðer arkadaþlarýmýzýda seviyorduk,bu çok farklý biþeydi,kimseyede soramýyorduk,nasýl soralýmki,biz bile bilmiyorduk ne olduðunu,bu çok yoðun duygularýn etkisiyle bazen mutluluktan bulutlara kadar çýkýyorduk,bazende o küçücük kalplerimize sýðdýramadýðýmýz ve bi türlü anlamadýðýmýz hisler dünyasýnda sebepsiz yere aðlýyor gözyaþlarýmýzý birbirimize hediye ediyorduk,,belki size saçma gelicek ama birbirimizi ilk gördüðümüz günü anlatmýþtým,ondan sonraki ilk buluþmamýzda biraz konuþtuktan sonra bi ara gözgöze gelmiþtik,ve daha ne olduðunu anlamadan ikimizde sebepsiz yere birden aðlamaya baþlamýþtýk,hemde ne aðlama sanki hiç bitmeyecek gibiydi göz yaþlarýmýz,iþte o günden sonra bir daha biribirimizin yüzüne uzun süre bakamadýk,hatta çoðu zaman sýrtlarýmýz birbirimize dönük otururduk,bi gören olsa bize gülerdi heralde,ama elimizde deðildiki bakamýyorduk iþte,

ama ne olursa olsun çok mutluyduk,artýk ne güneþin doðuþunun,ne çiçeklerin kokusunun,nede kuþlarýn aþk þarkýlarýnýn farkýndaydýk,biz birbirimizde kaybolmuþtuk,taki bi akþam bizim evin zili uzun uzun çalana kadar,kapýyý annem açtý,gelen onun teyzesinin kýzýydý,anneme biþeyler söyledi,annemde hemen babamla biþiyler konuþup,banada sen evden ayrýlma biz hemen geliyoruz diyerek aceleyle çýktýlar,bende hemen arkalarýndan çýktým,hava kararmýþtý,beni görmesinler diye onlarý uzaktan takip ettim,biraz gittikten sonra bizim evin biraz ilerisinde bi market vardý,orada bi kalabalýk gördüm,oraya gidiyorlardý,biraz daha yaklaþýnca babam koþmaya baþladý,yerde yatan biri vardý,bende biraz daha yaklaþtým,babam yerde yatan kiþiyi kucaðýna almýþtý,bikaç adým daha yaklaþtým ve kalbime binlerce ok birden saplandý sanki,yerde yatan benim meleðimdi,oda beni gördü,eliyle bana gelme diye iþaret yaptý,ve bana biþeyler söylemek için aðzýný açtýðýnda,aðzýndan kan boþaldýðýný gördüm,yanýna gittim,o güzel baþýný babamýn kucaðýndan kendi kucaðýma aldým,hafifçe gülümsedi ve bak dedi napmýþsýn yeni gömleðine,onun kanýna bulanmýþ gömleðimi göstererek,iki hafta önce doðum günümde o almýþtý,ve birden baþýný karanlýkta benim seçemediðim kazanýn olduðu bi yere çevirip tüh yaa dedi,ne demek istediðini anlamamýþtým,baþýný tekrar çevirdiðimde ölmüþtü,ondan sonrasýný hatýrlamýyorum,gözümü evde açtým,orada bayýlmýþým,beni doktora götürmüþler sakinleþtirici filan yapmýþlar,uzun süre baygýn halde yatmýþým,

kendime gelir gelmez aðlamaya baþladým,kimse müdahale etmedi,doktor aðlarsa müdahale etmeyin demiþ,tekrar kendimden geçene kadar aðlamýþým,ondan sonraki günlerde gözyaþým hiç dinmedi,aradan iki ay filan geçmiþti,birgün anneme onlara gitmek istediðimi söyledim,annem önce kabul etmedi ama yalvarmalarýma dayanamayýp bi þartla kabul etti,gideriz ama orada aðlayýp annesini üzmeyeceðine söz verirsen dedi,bende söz verdim ve gittik,bi süre oturduk ama ben kendimi zor tutuyordum aðlamamak için,bak oðlum dedi annesi,biribirinizi ne kadar çok sevdiðinizi hepimiz biliyoruz,ne kadar üzüldüðünüde biliyorum ama senden bir ricam var dedi,kýzým son nefesini senin kucaðýnda vermiþ,bana son anlarýný anlatmaný istiyorum dedi,þaþýrdým,nasýl anlatabilirdimki,anneme baktým boynunu büktü,bende onu üzmeyecek þekilde anlattým,ama bi ara karanlýkta bi yere bakýp tüh yaa dediðini anlamadýðýmý söyleyince,annesi bana sarýlýp öyle bi aðlamaya baþladýki,bende zaten zor tutuyordum kendimi,ikimizde uzun süre aðladýk,

biraz sakinleþtikten sonra,artýk bu dünyada yaþamam için hiç bir sebebin kalmadýðýna karar vermeme sebep olan þeyi anlattý,

ogün annesi evlerinde benim çok sevdiðim bir yemeði yapmýþ,anne demiþ bu yemeði ayhan çok sever,bizim yiyeceðimiz kadarýný ver ben ayhanlara gidip onunla beraber yiyeceðim demiþ,anneside yalnýz göndermemek için yakýnlarýnda oturan teyzesinin kýzýyla bize göndermiþ,yolda gelirlerken teyzesinin kýzý,sen biraz bekle bende marketten içecek birþeyler alayým demiþ,kaldýrýmda beklerken bi araba vurup kaçmýþ,bize yakýn olduklarý için teyzesinin kýzý hemen bize haber vermeye gelmiþ o akþam,ve o karanlýða bakýpta tüh yaa dediði þeyde,bana getirdiði yemeklerin dökülmüþ olmasýna üzüldüðü içinmiþ,son anlarýný yaþayan birisinin canýndan daha çok bana getirdiði yemeklerin dökülmüþ olmasýna üzülecek kadar seven bir kalp varmýdýr daha þu lanet dünyada,baþkasýný sevebilirmiyim artýk,aþýk olabilirmiyim baþkasýna,tahammül edebilirmiyim artýk saçma sapan þeylerin adýný aþk koymalarýna,bizim yaþadýklarýmýz bilemesekte gerçek aþktý,bunu þimdi biliyorum, ama o bilmiyor,birgün birbirimize bir söz vermiþtik,hangimiz önce ölürsek diðerimizi cennetin kapýsýnda bekleyecekti,þimdi bende bilmeden yaþadýðýmýz o tarif edilmez duygunun gerçek aþk olduðunu,o aþký sonsuza kadar yaþayacaðýmýz cennetin kapýsýnda beni bekleyen meleðime anlatmak için,gelmesi için hergün yalvarýp dua ettiðim beni ona kavuþturacak kiþiyi bekliyorum,AZRAÝLÝ



O ÖLDÜKTEN SONRA



bu gün hafta sonu,aþkýmla buluþacaðýz,en güzel elbiselerimi giymeliyim,hangi gömleði giysem acaba,yanaklarý gibi kýrmýzý olanýmý yoksa gözleri gibi kapkara olanýmý,yada kazanýn olduðu gün kanýyla üzerine çiçekler yaptýðý gömleðimi,ne kazasý ne kaný yaa nerden çýktý þimdi offf,ben en iyisi son buluþmamýzda baþýný omuzuma koyduðu o kokan gömleði giyeyim,evet evet bu daha iyi,anne ben çýkýyorum,onamý,

tabiki anne yaa,her hafta sonu kiminle buluþurum ben,iyide neden aðlýyosunki,þimdi gidip annesindende izin almalýyým,günaydýn müsade ederseniz kýzýnýzla gezicez biraz,tabi oðlum,ona iyi bak olurmu,bak buda aðlýyor,noluyo bunlara anlamýyorum,koþar adýmlarla gidiyorum aþkýma,bu yolda ne kadar uzun,her zamanki gibi bekçi amca karþýlýyo beni,hoþgeldin oðlum,oda seni bekliyodu,biliyorum,günaydýn aþkým ben geldim,bak hala yatýyo,hemde bembeyaz gelinliðiyle,yanaklarýna küçük bir öpücük kondurup uyandýrýyorum onu,her zamanki gibi toprak kokuyor meleðim,

uzatýyor kollarýný yattýðý yerden,tutuyorum ellerinden,tüy kadar hafif,ne kadarda güzel meleðim benim,hoþçakal bekçi amca,bak koskoca adamda aðlýyo,iyi eðlenin olurmu diyor kirli sakallarýndan süzülen yaþlarý silerek,

onun en sevdiði yerleri geziyoruz elele,allahým onunla olunca o kadar mutluyumki,bi ara yine gözgöze geliyoruz,bakmamalýydýk,yine aðlýycaz,ne kadar aðladýðýmýzý akþam ezanýný duyunca anlýyorum,iþte bu günde bitti,gitmeliyiz,bekçi amca kýzar sonra,hoþgeldiniz iyi eðlendinizmi bari,neler yaptýnýz bakalým,aðladýk akþama kadar,her zamanki gibi ha,evet,hadi meleðim sen þimdi yat,ben haftaya yine gelirim,,birgün diyorum,birgün bende bembeyaz damatlýklarýmý giyip geleceðim yanýna,kapkara gözlerini açarak yalvarýrcasýna,çabuk gel olurmu diyor,yakýnda meleðim çok yakýnda,biliyorum þimdi iyi geceler öpücüðüm olmadan uyuyamaz bi tanem,yanaklarýna bi öpücük konduruyorum,yine o toprak kokusu,geldim anne,hoþgeldin oðlum,ÖLDÜR BENÝ ANNE BENDE TOPRAK KOKMAK ÝSTÝYORUM.



AYIÞIÐINDA YAÐMUR



o öldükten sonra,herþey durdu sanki,onsuz bir cehennem olan þu dünyanýn günleri geçmek bilmedi,sanki bana dayanýlmaz acýlar çektirmekten zevk alýrcasýna yavaþladý hayat,hiç acýmadý bana,aþkým beni beklerken,ben yine her zaman olduðu gibi,lanet olasý sabahlara açtým gözümü,beni bu hayatta tutan bedenimi,dudaklarýmda bi gülümsemeyle býrakýp gideceðim günün özlemine dayanamayýp,bi çare aradým,günlerimin nasýl geçtiðini bilmeyecek birþey,hýzlandýrmak istedim hayatý,ama nasýl,onunlayken su gibi akardý günlerim,akþamýn nasýl olduðunu anlamazdýk bile,öyleyse bende onunlayken yaptýklarýmý yaparsam daha çabuk bitecekti günler,hemen baþladým,mesela her zamanki buluþtuðumuz yere gittim,ama nasýl olur,burasý cennet gibiydi,þimdi ne kadarda sýkýcý olmuþ,kuþ seslerini dinler birbirimizin elini tutardýk,yine kuþlar var,yine ötüþüyorlar ama artýk aþk þarkýlarý söylemiyor çýðlýk atýyorlar sanki,olmadý,papatyayý çok severdi,elimize bir papatya alýr onu evimizin bahçesine dikerdik hayallerimizde,doðum günümde bana bir demet papatya getir yeter derdi,tek tek saçlarýna takardým,aslýnda saçlarýna dokunmak içinde bi bahaneydi,yine ne çabuk akþam olurdu,evet evet eniyisi papatya,gittim,ayný yer ve papatyalar,bunlarda deðiþmiþ,dünyanýn en güzel çiçekleri ne hale gelmiþ,ne renkleri kalmýþ,nede kokularý,renklerinide kokularýnýda ondan alýyorlarmýþ,onsuz ne kadar solgunlar,buda olmadý,gezerdik rastgele,nereye gittiðimizi bile bilmeden,bazen kaybolurduk,yine akþam olduðunu farketmez,aceleyle sora sora geri dönerdik geç kalmamak için,býraktýðýmýz izleri takip etmeliydim,ayný yerleri gezersem yine bitirebilirdim bu günü,ama benim ayaklarým bu kadar aðýr deðildiki,onunlayken uçar gibi yürürdüm,þimdi tonlarca aðýrlýk var sanki ayaklarýmda,hem izlerimizide bulamadým,nerelere gittiðimizin farkýnda deðildikki bulayým,yollar ne kadar uzun,adýmlarým ona gitmek istiyor,sokaklar ne kadar kalabalýk,her yer bir tanesinin azrail olmasýný umduðum insanlarla dolu,ama hepside insan iþte,

bir tanesine saati soruyorum,sekiz diyor,sabahýn sekizi,nasýl olur,birine daha,yine sekiz,birine daha,yine sekiz,ama ben evden yedide çýkmýþtým diyorum,garip garip bakýyorlar bana,artýk yanýnada gidemiyorum meleðimin,her gün beni bekleyen aþkýmýn yanýna gitmeye yüzüm kalmadýki,hala neden gelmiyorsun diyince ne cevap veririm ona,son gitmemde ona,ne zaman ayýþýðýnda yaðmur yaðarsa o zaman geleceðim demiþtim,kahrolasý birgün daha bitti diyorum baþýmý yastýða koyarken,uyumadan önce gökyüzüne bakýyorum,

bugün ay var,hemde dolunay,birde yaðmur yaðarsa.



3 ARALIK



Bugün 3 aralýk,doðum günüm

ölüme bir adým daha yaklaþtým

koskoca bir yýl beklediðim gün

her dakikasýný,her saniyesini sayarak geçirdiðim bir ömür bitti sanki

yada ben öyle umuyorum

yýlda bir kez giydiðim,beyaz takým elbisemi giydim yine

içine beyaz gömlek,beyaz çoraplar

ne annem,ne arkadaþlarým,ben hariç hiç kimse istemiyor böyle giyinmemi

nedenki,kefene benziyor diyemi

ama ben çok seviyorum

bugün hiç çýkarmayacaðým üzerimden

taki güneþ,

onsuz yaþamayý kendime yediremediðim

þu lanet dünyanýn üzerine bir defa daha doðup

hala yaþýyor olmamýn utancýný yüzüme vuruncaya kadar

neden diyorum bazen,neden ben

daha çocuk denecek yaþta doðdu gerçek aþk’ýn güneþi kalbime

çevremde bir sürü arkadaþým vardý,onlar güler eðlenir,bense onlar gibi olamazdým

sanki bir amacým,yapmam gereken bir görev varmýþ gibi hissederdim kendimi

ta o zamanlar severdim geceyi ve yalnýzlýðý

bazen sabahlara kadar düþünürdüm

ben delimiydim

neden yaþýtlarým gibi deðildim

neden küçücük yüreðim gögüs kafesime sýðmazdý

hergün gözyaþlarýmla karþýlardým sabahýn ilk ýþýklarýný

yine böyle sabahlardan biriydi

babaannem girmiþ odama,aðlamam bitinceye kadar beklemiþ

konuþmak istermisin dedi

evet dedim,zaten kendime yakýn bulduðum tek insandý

neden aðlýyosun dedi

bilmiyorum dedim

evet dedi bilmiyorsun,ama öðreneceksin

nasýl dedim

sen anlat dedi

bende içimde fýrtýnalar koparan ama ne olduðunu bilmediðim herþeyi anlattým

bak dedi,dikkatli dinle

bütün insanlarýn bir ömür boyu aradýðý

ama daha ne olduðunu bile bilmediði

bulanlarýnda bunun kýymetini bilmediði bir duygu

çok güzel ama dünyadaki en büyük acýlarla

en güzel duygularýn harman olduðu tek duygu

dengesi çok hassas

ve bu dengeyi güzel duygularýn olduðu tarafada

acý veren tarafada kaçýrýrsan dünyaný cehenneme çevirecek bir duygu

acýsýnada mutluluðunada dayanamaz bu zayýf bendenlerimiz

iþte herkesin arayýp bulamadýðý

ama sana çok erken verilmiþ bir þey var o kalbinde dedi

peki ne yapmalýyým dedim

leyla ile mecnun,aslý ile kerem,ferhat ile þirin ne yaptýysa onu dedi

ne yaptýlar dedim

vuslat’ý cennet’e ertelediler

þu anda onlarýn hakkýnda anlatýlanlarýn çoðu insanlarýn kendi uydurmalarýdýr

aslýný sadece gerçek aþk’ý bulan kiþiler bilir

onlarý ancak þu anda kalbinin tümünü kaplayan o çözemediðin duyguya

yani gerçek aþk’a sahip kiþiler anlayabilir

mesela leyla ile mecnun ayný þehirde yaþýyordu

kavuþmalarý içinde hiç bir engel yoktu

ama sanýlanýn aksine kavuþamadýlar deðil,kavuþmadýlar

eðer bir araya gelselerdi

birbirlerine olan aþk’ýn gücüne bedenleri dayanamayacaktý

onlarda en doðru olaný yaptýlar

bedenlerini öldürüp,aþk’larýný ruhlarýnýn derinliklerinde

yani gerçek aþk’ýn yaþayabileceði,ve layýk olduðu tek yerde yaþattýlar

vuslat’ýda cennet’e ertelediler

cennet’e diyorum çünki,bu tür insanlarýn kalbi

o yüce duyguyla o kadar doludurki

orada ne kötülüðe nede günaha yer yoktur

iþte,sende dünyada nesli tükenmek üzere olan bir avuç aptaldan birisin

neden aptalým

çünki kimse seni anlamayacak

anlatamayacaksýnda

dünyanýn zevklerine aldýrýþ etmeyen

sahte güzelliklerine kanmayan birisi olacaksýn

ve bu yüzdende sana aptal gözüyle bakacaklar

zamaný gelince sana aptal diyenler

dünyanýn sahte güzelliklerine aldanarak mahvettikleri hayatlarý için

son nefeslerinde piþmanlýk gözyaþlarý akýtýrken

senin dudaðýndaki tebessümün anlamýný kimse bilmeyecek

yalnýzlýðý sevmeyi öðren

çünki bundan böyle en iyi dostun olacak..

onunla gözgöze gelemememizin

elini bile tutamamamýn sebebi buydu

birbirimizin yüzüne bile bakamayacak kadar büyük

bir aþk’ýn acýsýna dayanamayýp

sýrt sýrta otururken

bize,aptallar demelerinin sebebide buydu

bizde cennet’e ertelemiþtik vuslat’ýmýzý



bugün 3 aralýk..

kutladýðým son doðum günüm olmasý dileðiyle

ona kavuþacak olmamýn heyecaný ve ümidiyle doluyken

nice yýllara diyenlerden nefret ettiðimi bilmiyorlar

kuyruðuna deðirmen taþý baðlanmýþçasýna yavaþlayan

her damla gözyaþýma bir gün daha ekleyip

kalbimin her atýþýnda damarlarýma beni yenmenin zaferini pompalayan

ve yýllardýr yanaklarýmda

gözyaþlarýmýn çizdiði yol kadar uzayan bir hayat

kahrolasý bir hayat yaþadýðýmýda bilmiyorlar

beni bekleyene verdiðim sözü tutamadýðým bir yýlý daha bitiriyor güneþ

utancýndan kýpkýrmýzý olmuþ yanaklarýmdaki rengi alarak batýyor ufukta

onun gözlerinin rengi kaplayacak birazdan dünyamý

mezarýnýn baþýna diktiðim fidan

koskoca bir aðaç oldu

her bahar geldiðinde

o aðacýn bir yapraðýna adýmý yazarým

canýmý iliþtirdiðim o yaprakta yaþadýðýmý farzederim

ve sonbahar’ý beklerim sararýp dalýndan kopmasý için

bir sonbahar daha bitti iþte

bu yýlda yeni filizlenen bir fidanýn yeþil yapraðýna yazdý adýmý hayat

sahte aþklarla dolu dünyada bir yýl dahamý

kimbilir,belki üzerinde adýmýn yazýlý olduðu,son bir yaprak kalmýþtýr düþecek,

bu gece,evet bu gece kopacak belki dalýndan

süzülerek düþecek aþkýmýn mezarýnýn üzerine

ve keskin bir týrpandan çýkan kývýlcým aydýnlatacak ona giden yolumu



</div
</td
</tr
<tr
<td class="alt2" </td
<td class="alt1" align="right" </td
</tr
</tbody
</table

[asi ve mavi]

ARKADAÞLAR BÝLÝYORUM YAZI ÇOK UZUN AMA LÜTFEN OKUYUN OKUDUKTAN SONRA ÝYÝ KÝ OKUMUÞUM DÝYECEKSÝNÝZ BUNA EMÝNÝM......

[fulya]

asi ve mavi güzel olmuþ.emeðine saðlýk.

çok acýklýymýþ.kendimi türk filmi izliyorum zannettim.

türk filmlerini çok severim.

devamýný beklerim teþekkürler.