GÖNÜL BAHÇESÝ

[nizipli_mehmet]

ONCE SIIR BOLUMUNE ATTIMDA SONRADAN BURAYA ATAYIM DEDIM HEM DAHA UYGUN OLUR DEDIM

[Zuhal]

"postbody" "color: brown;" "font-weight: bold;" Buraya ilk geldiðim zaman kendimi çok yalnýz hissettim. Çok kederliydim ve bana ilgi ve anlayýþ gösterilmesini bekliyordum.Bu olmadý. Sadece, vücutlarý en az benim ki kadar kötü berelenmiþ binlerce baþka insan gördüm. Bana bir numara verildi ve "trafik kazasýndan ölümler" bölümüne gönderildim.Öldüðüm gün, okulda sýradan bir gündü. Otobüse binmiþ olmayý ne kadar isterdim! Ama otobüsü küçümsüyordum. Annemden arabayý nasýl zorla aldýðýmý hatýrlýyorum. "Lütfen" demiþtim. "Bütün çocuklar okula arabayla geliyorlar." Saat 2:50’de zil çaldýðý zaman, kitaplarimý dolabýma attým. Ertesi sabaha kadar özgürdüm. Park yerine koþtum. Arabayý kullanacak ve kendi kendimin patronu olacak olmam bana çok heyecan veriyordu.Kazanýn nasýl olduðu önemli deðil. Avarelik ediyor, hýzlý gidiyor, çýlgýn hareketler yapýyordum. Ama özgürlüðün tadýný çýkarýyor ve eðleniyordum. Hatýrladýðým en son þey çok yavaþ ilerleyen yaþlý bir kadýnýn önüne geçtiðimdi. Sonra bir çarpýþma sesi duydum ve müthiþ bir sarsýntý hissettim. Her yer cam ve çelik parçalan ile dolmuþtu. Bedenimin sanki içi dýþýna çýkmýþtý. Birisi haykýrýyordu. Bu galiba bendim.Sonra, birden uyandým. Etraf çok sessizdi. Bir polis memuru baþýmda duruyordu. Derken bir de doktor gördüm. Bedenim paramparçaydý. Her tarafým kan içindeydi.Bir sürü yerime cam parçalan saplanmýþtý. Çok tuhaftý, çünkü hiçbir þey hissetmiyordum. Ayy, durun neden o çarþafý yüzüme örtüyorsunuz? Ölmem mümkün deðil. Daha henüz 17 yaþýndayým. Bu gece bir kýzla randevum var. Önümde upuzun bir hayat var. Daha ben ne yaþadým ki? Hayýr, ölmüþ olamam.Sonra, beni bir çekmeceye yerleþtirdiler. Ailem beni teþhis etmeye geldi. Neden beni böyle görmek zorunda kaldýlar? Neden, annem hayatýnda baþýna gelen en korkunç þeyi yaþarken onun gözlerine bakmak zorundaydým? Babam birdenbire ihtiyarlamýþ gibiydi. Sorumlu kiþiye, "Evet, bizim oðlumuz" dedi.Cenaze töreni çok garipti. Bütün akrabalarým ve arkadaþlarým tabutumun yanýna geldiler ve bana hiç görmediðim kadar üzgün gözlerle baktýlar. Arkadaþlarýmýn bazýlarý, aðlýyordu. Bazý kýz arkadaþlarým ise elime dokundular ve hýçkýrarak uzaklaþtýlar.Lütfen, birisi beni uyandýrsýn. Beni buradan çýkarýn. Annemi ve babamý bu kadar üzgün görmeye dayanamýyorum. Büyükannem ve büyükbabam o kadar bitkinler ki yürüyemiyorlar. Kýz ve erkek kardeþlerim hayalet gibi dolaþýyorlar. Herkes bir þaþkýnlýk içinde. Robot gibi hareket ediyorlar. Herkes beni dinlesin. Kimse buna inanamýyor. Ben de inanamýyorum.Lütfen beni gömmeyin! Ben ölmedim! Benim daha yapacak çok þeyim var. Tekrar gülmek ve koþmak istiyorum. Þarký söylemek ve dans etmek istiyorum. Lütfen beni topraða vermeyin. Tanrým, sana söz veriyorum, bana bir þans daha verirsen, dünyanýn en dikkatli sürücüsü ben olacaðým. Tek istediðim bir þans daha verilmesi. Lütfen Tanrým, daha 17 yaþýndayým.

[yumak]

BENDE GEÇEN 2 SENE ÖNCE 17 YAÞINDAYDIM

[OsMaN_27]

ne oldu yav bu gün siteye herkes de bir sitem arkadaþlar durun size an kýsa zamanda bi forum açimda kendinize gelin ama biraz bekleyeceksiniz çünkü bilgi toplamam gerekiyor ...yumak ve zuhal kardeþ kafa kafa vermiþ sitem yapýyorlar hocalar kendinize gelin hayat herþeye raðmen güzel .

bakýn komik resimler var gidin biraz bakýnda gülün gaffura .

[nizipli_mehmet]

osman hocam baya býr komýk ve dusundurucu olsun da zaman alsýn yoksa herkes býrýbýrýne gýrecek gýbý

[OsMaN_27]

ok nwww.Nizip.com seviyorum

[Zuhal]

"postbody" "color: orange;" "font-size: 18px; line-height: normal;" "font-family: Arial;" "font-style: italic;" "font-weight: bold;" ÝÞTE O MASAL...

Yüzyýllar önce yüzyýl uyuyan bir prenses varmýþ, bir büyücünün zulmünün esaretinde kimbilir belki olabilecek bir uyanýþý beklemiþ yüzyýl boyunca.

Ýþte o masal;

Her masalýn, her söylencenin uzun uykusunda bir uyanma vakti vardýr. Ve o gelmeden giriþilen her eylem bir serüven yalnýzlýðý olarak kalýr.Öyle anýlýr.
Ve yüzyýl sonra vadesi eriþip bir prens çýkmýþ ortaya. Masalýn ve yüzyýlýn kendisine verdiði bu görevi seve seve üstlenmiþ; zaten uyuyan güzel hakkýnda yüzyýldýr söylenegelenlerin etkisinde daha onu görmeden deliler gibi tutulmuþ ona. Kendisine verilmiþ misyona mý, uyuyan güzele mi aþýk olduðunu ayýredemeyecek kadar toymuþ o zamanlar. Böylelikle hayranlýðýn, sevginin, sevdanýn, aþkýn, cinselliðin ve beraberliðin bir kulak dolgunluðu olduðunu bir kez daha görüyoruz "Bizim" sandýðýmýz birçok duygunun, düþüncenin, deðerin ve doðrunun içimize usul usul iþlenmiþ bir kulak dolgunluðu olduðunu...
Ve prens dudaklarýnda yüzyýldýr beklettiði öpücüðüyle birlikte saraya doðru yollandý.
Masalýna kahraman olma zamaný gelmiþti.

Prensesin odasýna geldi. Prenses uykusunun içersinde batýk bir gemi gibi gizemliydi. Uykusuyla bütünlenmiþ güzelliðine, efsanesinin güzelleþtirdiði yüzüne uzun uzun baktý Prens. Çok uzaktan, çok uzaklardan, tam yüzyýl sonrasýndan baktý.
Sonra kararýný verdi:
Aradan yüzyýl geçse de uyandýrmayacaktý onu.
O gün gelse de.
Uyandýrdýðýnda bu sevdanýn, bu büyünün, bu týlsýmýn bozulacaðýný biliyordu çünkü; bir bakýþ, birkaç söz, bir dokunuþ herþeyi bozacaktý. Sevmek suskunluktu, sevmek kesin sessizlikti, sevmek uzaklýktý, sevmek dokunamamak, eriþememek, seviþememekti.
Ya da yüzyýldýr böyle öðretilmiþti sevmek.

Gözlerini açar açmaz, yüzyýldýr gördüðü düþlerin anýmsayamadýklarýndan ve o düþlerin tümünden, sýzýya benzer bir duygu olacaktý kalakalmýþ olan. Biliyordu bu sýzý hep olacaktý. Kaldý ki, o düþlerin tümüne eðemen olan ortak motifler, zaman zaman, yani yaþadýkça; yaþamýný, iliþkilerini yoklayacaktý elbet. O düþlerin tümü anýmsanmak içindi. Sonsuz bir anýmsayýþtý herþey; anýmsayýþ ve unutuþ. Ömrünün bundan sonrasý düþlerinde gördüklerini yaþamakla geçecekti. Ýnsan uzun uykulardan sonra yalvaç bir yalnýzlýða uyanýyor.

Aradan yüzyýl geçtikten sonra hiçbir uyanýþ mutlu olamaz.

Benim için artýk çok geç kalmýþ bir sevgi bu, ben seversem yüzyýl öncesinin sevgisiyle seveceðim, o severse, beni üzerinden yüzyýl geçmiþ bir sevgiyle sevecek. Aramýzda kaç takvimin uzaklýðý duruyor. Bir öpücük, yalnýzca bir öpücük bu uzaklýðý kapatmaya yeter mi?
Sevgi,
Zehirli bir düþün, büyülü sözcüðü...
Öte yandan sevmek göze almaktý, sonuna dek gitmekti, gidebilmek yürekliliðiydi. Biliyordu prenses uykusundan uyandýðýnda, ya da uyanýr uyanmaz onu eskisi kadar sevmeyecekti. Çünkü sevmek sessiz ve tek baþýna birþeydi.Sevmek yalnýzlýktýr. Onu eskisi kadar sevemeyeceðinden korkuyordu. Onu uyandýrmaktan korkuyordu.
Eskisi kadar sevemeyecekti, belki de hiç sevemeyecekti. Çünkü arada o orman, o karanlýk, o geçit vermez, o kiz olmayacaktý artýk. Ýþte odasýnda duruyordu.
Duman inceliðinde bir boþluk dolanýyordu yüreðini.

Arada ne ormanýn, ne de yüzyýlýn karanlýðý olmadan onu nasýl sevebilirdi? Bu kadar büyük sorumluluðu yüklenebilirmiydi? Sevmenin zahmetini, birlikte omuzlanacak olan zahmeti yüklenebilirmiydi?

Paylaþmaya, tartýþmaya, özveriye, anlayýþa gereksinen iki kiþilik iliþkiyi
göðüsleyebilir, gotürebilirmiydi?
Sevmek imkansýzlýktý.

Kendimizde beslediðimiz, kendimizde büyüttüðümüz, kendimizde saklý duran bir þeydir sevmek. O hep bizdedir, bizledir, usul usul biriktiririz onu, içimizde yýðýlý durur. Ve günün birinde ansýzýn karþýmýza biri çýktýðýnda sanýrýz ki içimizden boþalýveren bütün bu duygularý o taþýmýþtýr bize.

Sevmek,kendi kendimizi büyülemektir; kendi kendimize yaptýðýmýz büyü.
Oysa yeniden baþlayacaktýr arayýþlar, piþmanlýklar, yanýlgýlar. Herþey "tamamlanmak" içindir. Çoðu kez ölümün tamamlayýcý ellerine dek ayný umut, ayný arayýþ,ayný çýrpýnýþ ve ayný periþanlýkla sürükleniriz.
Gözümüz arkada kalmýþtýr.

Ansýzýn anladý ki uyuyan güzelin kendisini deðil, masalýný seviyordu Prens.

Masalýn bittiði yerde hayat baþlar.

[Zuhal]

"postbody" "font-weight: bold;" "color: blue;" "font-size: 12px; line-height: normal;" Ýçene kapanýk bir delikanlý vardýr.Hergün iþten çýkýnca parka arkadaþlarýnýn yanýna uðrar.Birgün gittiði parkta çok güzel bir kýz görür,ve yanýnda gidip oturmaya karar verir.Cesaretini toplayýp dediðini yapar.Kýza merhaba oturabilirmiyim der.Kýz gülen bir yüzle tabiki der.Ve orda konu ilerler delikanlý kýzýn yanýndan ayrýlýrken telefon numarasýný ve bir daha buraya gelip gelmeceðine sorar.Kýz ben hep burdayým,ayrýlýrlar.Delikanlý iþ çýkýþlarýnda artýk hep kýzla buluþur arkadaþlarýda artýk sitem etmeye baþlar.Birgün eve arkadaþlarý ile gider.Annesi kapýyý açar.Anne arkadaþlarým geldi yemek yiyip dýþarý çýkýcaz der.Annesi aðlayarak odayý terkeder.Delikanlý bu olay karþýsýnda þaþýrýr.Arkadaþlarý ile yemek yer sohbet eder ama aklý hep annesindedir.Neden böle yaptýðýna anlam veremez.Aradan uzun zaman geçer.Parktaki kýz arkadaþý ile artýk evlenmeye karar verirler.Bu olayý annesine anlatmak için koþa koþa eve gider.Kapýyý açýp içeri girdiðinde annesinin aðlama sesini duyar.Sizin oðlunuz þizofren diye bir ses duyar ve sessizce mutfaða girip dinlemeye devam eder.Annesi doktor bey bir çaresi yok mu diyerek doktoru uðurlarken çocuðunu yerde aðlarken görür.O sýrada çocuðun aklýndan evleneceði kýz geçer ya oda hayalse der..
Annesin sesiyle irkilidir delikanlý.Sen der, delikanlý evet anne bütün konuþmalarýnýzý duydum deyerek kendini dýþarý atar.Aklýnda heð evlenceði kýz vardýr.Allah’ým ne olursun o hayal olmasýn der ne olursun olmasýn..Sakinleþince eve gider ve annesi çocuða herþeyi anlatýr.Eve getirip gülüp konuþtuðu yemek yediði arkadaþlarýnýn bir hayal olduðunu söyler.Delikanlý þaþkýn bir halde oda hayal evet biliyorum der. Aradan iki gün geçtikten sonra kýz arkadaþýný arayýp evine yemeðe davet eder.Kýz bu nazik olay karþýsýnda teklifi kabul eder.Delikanlý annesine herþeyi anlatýr.Bana doðru söyliceðine dair annesine yemin ettirir.Oda hayal mi deðil mi diye sadece annesine güvenmektedir.Akþam olup çatar.Kýzý iþ yerinden alýp eve gotürür.Ama hep dua eder ALLAH’IM inþallah hayal deðildir diye.Evin kapýsýný heyecanlý bir þekilde çalar.Kýz çocuðun bu hareketlerine anlam veremez.Vee annesi kapýyý açar yüzünde bir gülümse merhaba KIZIM der.Delikanlý bu olay karþýsýnda þok içindedir.SADECE EVET EVET HAYAL DEÐÝLSÝN DÝYE BAÐIRIR... Delikanlýnýn bugün hayal olmayan 2 tane çocuðu vardýr Melis ve Hakan adýnda..

[Sonbahar]

GÖKHAN YAZI HARÝKA...

[OsMaN_27]

ilginç hikaye bu ’’ akýl oyunlarý flimde ’’’ vardý yanýlmýyosam buna benzer hýkaye oda kendýsýný ajan zannedýyordu... eline saðlýk zuhall hocamm

[nizipli_mehmet]

osman dedýgýn flýmý seyretým amna bu oyuncularmý oynuyor;.

Ed Harris,Christopher Plummer ,Paul Bettany Adam Goldberg ,
Russell Crowe gýbý artýsler ben bu na baktým .

ama bunda adam nobel odullu matematýkçý.

[nizipli_mehmet]

zuhal çok guzel býr hikaye ýste ýnsanlarýn hayallere ne kadar baglý oldugunu gosterýyor

[OsMaN_27]

evet doðruu

[Zuhal]

Sizofreni hastaligi:
Ruh hastalýklarý içerisinde en ilginç olanýdýr.Hasta hayaller kurar ve yaþar, bu senaryolarý beyni üretiði için gerçeklerden ayýrt edemez.kesinlikle tedavisi yoktur.Beyin çalýþtýðý sürece yarattýðý hayaller de onunla birlikte yaþayacaktýr. Kullanýlan ilaçlar sadece hastayý uyuþturmak suretiyle hayallerini engellemeye yarýyor o kadar...
Bu kisilerin iclerindee bir cok kisilikler vardir. Birileriyle konustuklari zaman, iclerindeki kisilikler ortaya cikar(bu kisilikler sayi olarak 100’e kadarda cikabilir). Icindeki olan kisiliklerde aralarinda konusabiliyor. Allah yardimcilari olsun insallah.

[Zuhal]

Arkadaslar, begendiginiz icin tesekkürler, sagolun.