ÝNSANIN ASLÝ VAZÝFESÝ BÝRLÝÐE ERMEKTÝR
Olgunlaþma sürecinin doruk noktasýnda yer alan bir varlýk olarak insan, mikrodan makroya varlýðýn ve oluþun her þeyi ve her boyutuyla ayný anda alaka halindedir.
Kuran, tevhidi yani Yaratýcý'nýn hayatýn,varlýðýn,insanlýðýn realitenin,ilimlerin birliðini esas almakta ve insaný bu birliðin þuuruna ermesi gereken bir varlýk olarak Yaratýcý'nýn bir halifesi sýfatýyla oluþa aktif bir benlik olarak katýlmaya çaðýrmaktadýr
Þehâdet âleminde (oluþ ve bozuluþ aleminde) yaþayan *Ýnsan, duyularýyla net olarak anlaþýlýr. Hayat denilen hayy oluþ ise genel olmasýna raðmen, cansýz sanýlan cisimlerde bâtýn, bitkilerde sýnýrlý zâhir, hayvanlarda âþikâr zâhir ve insanlarda mükemmel zâhirdir. Her sûret, sîretinin gereðini gösterir. "Kûn fe yekûn!" emri *fiilen icrâ' ve tecellî kýlýnýr. Oluþ hýzý; insan aklýnca izlenemeyen bir hýzla, *her var oluþu bir yok oluþ ve onu da hemen peþinden baþka bir var oluþ ve yine yok oluþ zinciri nefes nefes takibeder ve takdir içinde yürür gider. Ýþte bu var oluþ ve yok oluþtan dolayý bu âlem (cisimler ve canlar) araz (varlýk,nicelik ve niteliklerini kendi kendine vücûda getiremeyip sistemin Sahibine muhtaç ve mecbûr olan) dýr.
Mevcûdat ve mahlûkat âleminde her an deðiþim, baþkalaþým ve yeniden oluþum esas olup hiçbir þey iki zamanda aynen kalamaz. Bu öylesine muhteþem bir Azametullah ve Kudretullah gösterisidir ki insan için en küçük zaman birimi olan yarým nefeste sonsuz þe'en (oluþum), esmâ zýdlýðýndan dolayý, dokuma tezgâhý gibi þakýrdar durur...
Yunus Emre’nin bir nefesi *bu An be An olan deðiþimi çok güzel anlatýr…

Hak bir gönül verdi bana, ha! demeden hayran olur
Bir dem gelir þadan olur, bir dem gelir giryan olur
Bir dem sanasýn kýþ gibi, þol zemheri olmuþ gibi
Bir dem beþaretten doðar, hoþ bað ile bostan olur
Bir dem gelir söyleyemez, bir sözü þerh eyleyemez
Bir dem dilinden dür döker, dertlilere derman olur
Bir dem div olur ya peri, viraneler olur yeri
Bir dem uçar Belkýs ile, sultan-ý ins ü can olur
Bir dem varýr mescidlere, yüz sürer anda yerlere
Bir dem varýr deyre girer, Ýncil okur ruhban olur
Bir dem gelir Ýsa gibi, ölmüþleri diri kýlur
Bir dem girer kibr evine, Fir'avn ile Haman olur
Bir dem döner Cebraile, rahmet saçar her mahfile
Bir dem gelir gümrah olur, miskin Yunus hayran olur
El Muhyî, El Mûcid, El Hâlik (celle celâluhu) v.d. esmâlarýn zuhûru "var ol! (kûn)" emriyle mazharlarýný var kýlarken, El Mü'mit, El Mudill, El Kahhar (celle celâluhu) v.d. esmâlarý da kendi mazharlarýnýn "yok ol!" masýný gerektirir. EL HÂDÎ (cc)'ye mazhar olan nefse hidâyet ederken EL MUDÝLL (cc)'ye mazhar olan nefsi saptýrýr. EL NÂFÎ' (cc) menfâat verirken EL DARR (cc) zarar verir... Birlikte ise alýnýp verilen nefesin hayat olmasý gibi *yeni nesli doðurur. Ýkili sistemdeki ikilikten tekliðe (tevhide) geçiþ bu sebeple insanýn imtihanýnýn ta kendisidir..
*Nisa 78.ayet, " Nerede olursanýz olun, hatta yapýsý saðlam binalarda olsanýz da ölüm sizde gerçekleþecektir. Eðer ölüm; iyi bir halde iken onlara isabet etse, bu Allah’tan derler ve eðer ölüm; kötü bir halde iken onlara isabet etse, bu senin yüzünden oldu derler. De ki: Gerçekleþen ölümlerin tümü Allah’a aittir. Artýk onlar niçin söylenen hakikatlerin sözlerini anlamak için gayret göstermiyorlar.”
Araf 168.ayet "Biz onlarý hasenelerle (kötülüklerle) de seyyielerle (iyiliklerle) de imtihan etmiþizdir ki, dönüp varacaklarý hedefe varabilsinler" *
Saffat 96.ayet "Halbuki sizi de yaptýklarýnýzý da Allah yaratmýþtýr."
Ayetler ýþýðýnda demek ki içinde bulunduðumuz en önemli imtihan, her an iyilikleri ve kötülükleri Allah'ýn yarattýðý düþüncesiyle, birlik (tevhid) þuuruna ermektir.
Birlik Dirlik Muhabbetle kalýn Efendim…