Çaða ayak uyduralým deyip özünden terke düþenler yüzünden ne hallerdeyiz.
Bunca acýnýn içinde,
Arsýz kahkahalar,
Vurdumduymaz tavýrlar,
Ego savaþlarý çok korkunç.
Yüreðimiz hep firari düþüncelerin eþiðinde;
Kaç yüreðim kaç!
Asrýn insaný sahteliði eþya
yapmýþ bedenine,
aldanma kaç!
vefa iðrenç aðýzlarda sakýz olmuþ,
yalan moda olmuþ,
inanma kaç!
gözlerin rengine kanma,
dillerdeki süsü sadakât sanma,
aldýrýþ etme kaç!
Ama nereye kadar ve nasýl bir çözüm getirebilir ki kaçmak.
Ayný gemideyiz kimimiz depo bölümünde bir iþçi kimimiz restoran kýsmýnda bir beyfendi yada hanýmefendi,
Oysa ben güvertelerde hep birlikte hep bir aðýzdan insanýz diyebilmeyi istiyorum.
Sýnýflandýrýlmak ne aþaðýlayýcý bir kompleks deðil mi?
Adalet; insanýn vicdanýndan tarafsýz çýkan karardýr,
Aksine düþünen herkesin verdiði cevap zarardýr.
Hayatý doðrusuyla yaþamak ilkemiz olmalý.
Paylaþýlmasý en basit olan bir hayat deðil mi?
Ve iyilik tohumlarý ekildi?çe,
Kâinata uygun bir biçimde hareket edildikçe yaþam insanlara herþeyin daha rasyonelini sunmaz mý?
Mantýðýn ortak dilinden hepimiz adýna evet diyorum.
Bizler insanlýða iyi gelecek faaliyetlerin giriþimcileri olmalýyýz, gururdan, kibirden uzaklaþtýkça hoþgörü dünyasýnýn mimarileri olacaðýz ve bu ne güzel bir menfaat anlayýþýdýr.
Yazýmý dünya derdinin yoðun telaþýnda aklýmýn mutluluða çaðrýsý olarak kabul ettiðim, sevmekle anlamýný bulur ancak yaþamak deyip dileðimi açýk ettiðim þu dizelerle sonlandýrmak istiyorum.
"Bir elin sesinden iki elin sesine denk düþen hiçbir þey yoktur,
Ýnsan ancak bir insanla mümkündür,
Ýnsan, insanýn gün ýþýðýdýr,
Bir benlik kaç benliði içine hapsedebilirde kendini mükemmelliðe kabul ettirebilir?
Ýnsanýn gururdan teþviki bazý piþmanlýklar içine düþer,
Ve çýkýþýna yine bir eli tutmakla kavuþur,
Sevmek bütün iyiliklerin mayasýdýr"