Hep hüzün soluklarsýn, hep hüzün görür gözlerin.
Hüzündeyim dersin, hüzün çaðýrýrsýn.
Benim gibi Bozüyük'te, Hisarcýk'ta ve bir de kovulduðun Haruniye'de yolunu kaybetmiþ gibi dolanýr durursun.
Yani ben...
Bu sýralar sensizim ben; bütün hüzünleri yarý yolda býraktým. Binbir telaþýn gölgesinde harman savuruyorum.
Çocukluðumun cercer makinesi üzerinde atlar koþturuyorum. Toprak solukluyorum, buðday tanelerini biriktiriyorum.
Bu sýralar sensiz olan ben; bütün gözyaþlarýna, durgun bakýþlara meydan okuyorum. Bütün damlalarý býrakýverdim çocukluðumun akpak akan, kar sulu deresine. Sýrt aðrýlarýna aldýrmýyorum. Ýki büklüm halde bir 'aktiflik' deyip duruyorum.
Bu sýralar sensiz olan ben; uzun hava dinlemeyi býraktým. Türkülere, þarkýlara veda ettim. Hatta þiir bile dinlemiyorum.
Ömür diyorum, ömür.
Geçti iþte sensiz...