Dýþarýda kar yaðýyor.

[mehmetagpak]

Hiç yazmayacaktým.
Ýki büklüm olsam da fýrtýnalarý içimde estirecektim.
Zor gelse de katlanacaktým.
Zor olan ne varsa “baþým gözüm üstüne” diyecektim…..
Þöyle baþbaþa oturup konuþacak; paylaþacak kimsem yok der çoðu insan.
Bunu ben demeyeceðim.
Viran olmayacak bu gönlüm.
Ýnadýna dik duracak; inadýna yapacaðým iþlere kafa yoracaðým. Baþka gidecek yolum yok iþte.
Öyle iþte.

***

Dýþarýda kar yaðýyor, içim yangýn yeri .

Dýþarýda biraz Amasya, biraz Ýstanbul ve çokça Ankara yaðýyor.

Bir sen yaðmýyorsun.

Bir sen beni yakýyorsun.

Dýþarýda bir köpek ulumasý, bir çýðlýk.

Ýçimdeki çýðlýðý bir sen duymuyorsun.

Gecede sen. Masamda sen. Yolumda sen.

Zor geliyor ‘sen’ demek.

Zor gelse de katlanýyorum.

Yýl 2009.

Bana hoþ geldin demeden yolcu eden o (tarifsiz) bakýþýn.

Vedan; sessiz duruþun içimde.

Sinemde saplanmýþ býçakla gezer dururum.

Dýþarýda boran, içimde kasýrga.

Yaþanýlan ne varsa; hepsine boynum bükük ve biraz da gönlüm dargýn olarak katlandým.

Ben hala yollarda kat kat yol katetmekteyim. Ya sen?