Hatýrlamanýz yasaklanmýþ.
Onunla uçmanýz, yürümeniz, koþmanýza maniler var.
“Desem ki” þiirini de dinlemeniz, hiç bir hükmü olmayan satýrlarýn içinde boðuþmanýz da yasaklanmýþ.
O da yasaklamýþ.
Hazan yasak, hüzün yasak.
Sonbaharda sarý yapraklar üzerinde yürümek, Karabað’a çýkýp kaya üstünde oturmak yasak.
O da yasaklamýþ.
Derin denizlere bakmak, okyanuslarda boðulmak yasak.
Adýný anmak yasak.
Yorgunluk yasak, çýðlýðýmda boðulmak yasak.
Ýçimdeki sürgünü yaþamak, kendime mahkum olmak yasak.
Hasreti yürekte taþýmak ta yasak.
O da yasaklamýþ.
Sokak aralarýnda dolaþamýyorum. Sokak lambalarýnda seni aradýðým
o günleri yaþamak, Gamaþuk’ta oturup sana birkaç satýr yazmak dahi yasak.
O da yasaklamýþ.
Þaþkýným “Mihriban Þairi” þaþkýným.
Þaþkýn olmam da yasaklanmýþ.