Bir kültürel faliyet yapýlacaksa hep genç kuþak ön planda tutulurOnlarýn istek ve görüþleri yorumlaný, harmanlanýr önlerine konur. Peki ya biz gençler bunlarý bizim için yapanlarý hiç düþündükmü?
Unutmayalým;
Bu memleketin bizden(gençlerden) önce kahrýný ceken,bizim umutlarýmýz için çalýþan, gelecek nesil benim neslim diye sahip cýkan, bu memleketin bu þehrin temellerinde her birinin ayrý emegi olan belkide göz yaþýdökmüþ (eminin bundan), duasýnda bizleri hiç eksik etmeyen,vefasýzlýgý hiç düþünmeden, yorulmadan, tükenmeden, bizler içinemek veren geçmiþimiz,dedelerimiz, ninelerimiz, büyükerimiz , YAÞLILARIMIZ var...
Peki onlar; bizler için bu kadar fedakarlýk yaparken biz onlar için ne yaptýk; dolmuþda yermi verdik, karþýdan karþýya gecerken yardýmmý ettik, elindeki agýrlýgý iki sokak öteye bizmi taþýdýk. Þunu bilinki bunlarbenim gözümdehiçmi hiç önemi yokdogrudur bunun gibi en ufak yardýmýmýzda bile bize bin dua etmeden býrakmazlar, zaten bizdende bekledikleri bundan fazlasý degildir. Ama yetmez. Onlar en güzeline, ne talýsýna layýklar...
Onlarýn sevinci bizim sevincimiz, onlarýn acýsý bizim acýmýz olmalý!
Þimdi soruyorum; Sizce yaþlýlarýmýz için Nizipimizde ne gibi bir gayret var?
Yaþlýlarýmýzýn geri kalan ömürlerini güzel günlerde geçirmesi için ne yaptýk?
Onlarýn en güzeline layýk olduklarýný hissetdirmek için kiþi millet Nizipli olarak ne yapabiliriz?
Gelin onlara Nizipde emeklilik bir baþkadýr dedirtelim.