Gözlerin düþer göðün mavisinden
Soðuktur zifiri karanlýklar ülkesi
Ben, düþler þehrinin mütevazý sakini
Sen Güneþ’in kýzý avucumu ýsýtan
Gözlerinle...
Zaman geçiyor Güneþ’in kýzý
Düþlerim ýsýnýyor karanlýklar ülkesinde
Aþk mühürleri vuruluyor gecenin ortasýna
Ben kanlý evraklarda mürekkep kanatýyorum
Oysa çocuklar masum, çiçekler suskun
Ve geçiyor zaman, anlamýyorsun…
Gel gör ki Güneþ’in kýzý
Oturan bir sevdasýn yüreðimin kýyýsýna
Seni ulu orta sevmek haddim deðil
Ben seni göz yaþartan bir melodinin
Beni çaðýran sýzýsýnda sevmeliyim
Güneþ kadar yakýcý, güneþ kadar sessiz
Olmalý gözlerde esaretimiz...
Gel gör ki Güneþ’in kýzý
Bir þiir dillenir dudaklarýmda
Sevda sözcükleri dizerim yarým aðýz
Kimse okumayacak, kimse bilmeyecek
Kimse bir daha sana Güneþ’in kýzý
Diyemeyecek…
Þimdi gidiyorsun
Ve yumuyorsun gözlerini hepten
Ýzi kalmalýyken yüreðinde sevdanýn
Gidiyorsun, avuçlarýný yakmadan
Düþler þehrinin mütevazý sakininin
Gidiyorsun, yaðmura dokunmadan
Gidiyorsun...
Ve gittin Güneþ'in kýzý
Yaðmurlar yaðdý düþler þehrine
Bir þiir geçti sanki caddelerinden
Bir þiir geçti; yazýlmayacak
Ve ben de yazmadým bu þiiri
Sadece yaðmur geçti sayfanýn beyazýndan...
Mevlüt Kara
16 Temmuz 2010
Nizip
NOT: Göðün mavisinden sayfanýn beyazýna...