Gur (t) türkleri

[fsoyarik]

Bugün birçok aþirete kökenleri sorulduðunda hemen Musul, Baðdat, Basra, Horasan demektedirler. Aslýnda buralar, Asya’dan gelen Sugurlarýn ve 2. göç dalgasýndaki Türklerin yerleþtikleri ilk yurtlardýr. Bunu Ýslam tarihinde de görmekteyiz. Mesela, Celali aþireti köklerini Basra’ya baðlamaktadýrlar.
Bu aþiretler Abbasiler zamanýnda Musul, Baðdat ve El-Cezire dolaylarýndan bölgeye taþýnan Türklerdir. Evliya Çelebi’nin seyahatnamesinin 10. cildinde Ekrad’ýn kökenini Abbasilere baðlayarak, Devleti Ali Abbasiyan Ekrad adý altýndaki aþiretleri sýralar.
Gurmanc ve Kürtlerin Asya kökenli olduklarýna dair delillerden biri de, aþiretlerin ve bu aþiretlerin yaþadýðý köy adlarýnýn Türkçe oluþudur. Doðu ve Güneydoðu Anadolu þehirlerinden toplam 23 ilin köy adlarý üzerinde yaptýðýmýz çalýþmalarda, bölgedeki köy adlarýnýn % 50 civarýnýn Ermenice, Süryanice, Rumca ve Arapça olduðu, % 40 civarýnda köy adýnýn Türkçe ve % 10’luk dilimdeki köy adlarýnýn ise özel adlardan oluþmuþ köy olduðunu gördük. Türkler ele geçirdikleri ülkelerdeki yerleþim yerlerinin adlarýný deðiþtirmeyip, o haliyle kullanmýþlardýr. Bölgedeki Ermeni, Arap ve Süryanice köy adlarýnýn varlýðý da bu sebepten karþýmýza çýkmaktadýr. Erzurum, Bitlis, Hasankeyf, Ahlat, Mardin, Urfa, Adýyaman-Samsat, Tunceli-Hozat, Muþ-Malazgirt v.b isimleri Ermeni, Rum ve Süryanilere ait yer adlarý olup, örnek olarak verilebilir. Bölgedeki köylerin eski adlarýnýn Kürtçede ve Gurmac lehçesinde bir karþýlýðý yoktur. Bu çerçevede yaptýðým yüzlerce görüþmede insanlara köy isimlerinin anlamýný sordum ama bir cevap alamadým.
Ayrýca detaylý yapýlan araþtýrmalar, Kürt ve Gurmanc olarak adlandýrýlan birçok aþiretlerin, Türk boylarýna baðlý olduðunu ortaya koymaktadýr. Türk kökenden gelen bazý aþiretlerin adlarý þunlardýr: Abbas Uþaklarý (Abbasan), Arslan Uþaðý, Abdalanlý, Aþuranlý, Alanlý, Afþar, Akkeçili, Arelli/Arýlý, Bütükanlý/Putikanlý, Birim Uþaðý, Baban, Badýllý-Badýlan-Beðdilli, Bahtiyari Uþaklarý, Baþuþaðý, Balaban, Bedalan, Bezgar Uþaðý/Bezgavi Uþaðý, Beyt Uþaklarý, Bal Uþaðý, Cefa-ran/Cafran, Çaruklu veya Çarýkan, Dutkan, Ferhat Uþaðý, Gav Uþaðý/Gevanlý, Gülabi Uþaðý, Cinenkan, Girdi, Hilani, Haydaran, Hakkâri, Karakeçili, ManGur (Ýran’da), Þabankara (Ýran’da), Mukri (Ýran’da), Lolan (Ýran’da), Lolanlý, Korucan, Kaksan, Sakan, Kotan, Mamakan, Mamikan, Ruzeði, Þekakan, Mirdasi, Þuhican, Kalenderani, Sumelani, Gurkerani, Mirvan, Kamberani, Zevan, Ezdinan, Kaçali Uþaðý, Yarekli/Çarýklý, Ýksoru/Ýkisrlu, Koç Uþaðý, Demenan, Karabalý Uþaðý, Maksud Uþaðý, Elhanlý, Karikali Uþaðý, Rejik Uþaðý, Hadýkan/Hedikuþaðý, Kormeþli, Þam Uþaðý, Laçin Uþaðý, Süleyman Uþaðý, Hormekli, Seyit Kemal Uþaðý, Topuz Uþaðý, Ýzol, Karsanlý, Kemanlý, Kureyþanlý, Kabanlý, Pilvenkli, Silanlý/Zilanlý, Shükmenlý, Þavalanlý, Yusufhanlý, Zimtekli, Moda, Bahadýrlý, Semkanlý, Kýran, Zafran, Ulyan (Irak’ta), Çemiþgezek, Dersimli, Þadlu, Þadan, Canbeð, Zýrki, Mekri, Þebek, Abdalan, Artuþi, Antarlý, Atmalý, Banaklu, Bilbas, Bahramki, Bazuki, Beyat, Beritan, Biriman, Becevevi, Bucak, Canbegan, Çekollu, Çarýklý, Çelebilu, Çarýkan, Kalaçan, Karacalu, Keþan, Keçik, Kýzkanlý, Kiki, Koçeri, Koçgiri, Kilan, Müküsi, Musikan, Ocakuþaðý, Okçuyan, Pornek, Saruyan, Saruhanoðlu, Þadan, Þýhan, Þakaklu, Tatar uþaðý, Turkan-Týrkan, Tujik (Kýzýl Baþ), Torunan-Torini-Torin, Riþvan aþiretleri…

[fsoyarik]

Bunlara birkaç örnek verecek olursak Karakeçililer ve Akkeçililer aþiretleri birer Türkmen aþireti olup, her yýl Türkmen bayramlarýný kutladýklarý halde Gurmanc lehçesiyle konuþurlar. Ertuþiler ise, Doðu Türkistan’daki (Çin) Ertuþ þehrinden Anadolu’ya gelmiþ olup, dünyada sadece Oðuz Türklerine mahsus olan 24 ve 12’li boy teþkilatýna göre teþkilatlandýklarý halde Türklükleri ile ilgili bir þey bilmemektedirler. Þadili /Þadiyan /Þadan Aþireti ise Türkçe Baþbuð unvanlarýndan biri olan “Þad” ile ilgilidirler. Þad kelimesi ile ilgili bölge ve kale adlarý vardýr. Kars’ýn Arpaçay ilçesi merkezi “Zaru Þad” ve Hakkâri yakýnlarýndaki eski “Saru-Þad”, Artvin’deki “Þav-Þad” ile Þad-Berd gibi yerler bu aþiretin bakiyelerine aittir. Þadiler, Horasan’dan gelmiþlerdir. Osmanlý Tahrir Defteri’nde Yörükan taifesinden gösterilmiþlerdir. Ayrýca “Bura-Þad” adýnda ünlü bir Türk kumandaný vardýr. 705 yýlýnda aþaðý Tohoristan Yabgusu’nun adý da Þad’dýr. Türk toplumundaki Þadabek erkek adý da ayný kökten gelmiþ olup meþhurdur.
Büyük Türk Sultaný Emir Timur’un kumandanlarýndan Emir Hüseyin’in karsýnýn adý “Dilþad”dýr. Bu kadýn bir Türk olup, adýnýn Türkiye Türkçesinde karþýlýðý olmasa da, Gurmanc Türkçesinde “mutlu gönül, mutlu kalp” anlamýna gelmektedir. Zira Moðollar arasýnda da “Dýlþad” adý meþhurdur. Bu durumda aslýnda Gurmanc lehçesinin eski Türk kültürünü ne kadar temsil ettiðini gösterir bir belgedir[11][11].
Muþ Bulanýk’taki Hesanan Aþireti bir Türkmen aþireti olup, alt kollarýnýn adý; Karacýk, Karaca, Seyithan, Aðalar ve Meman þeklindedir. Bu aþiretlerin yerleþtiði köylerin orijinal köy adlarý da Türkçedir. Fakat aþiret mensuplarý günümüzde tamamen Gurmanc lehçesinde konuþmakta olup, kökenleri ile ilgili gerçeklerden habersizdirler. Hatta içlerinden bazýlarý PKK terör örgütüne katýlmýþtýr.
Günümüzde Diyarbakýr’daki Saruhan adlý Türk aþiretinin kökenleri Ege Bölgesi’ne dayanmaktadýr. Osmanlýlar zamanýnda isyan ettiklerinden bir bölümü yerinde býrakýlýrken, diðer mensuplarý Zonguldak ve Diyarbakýr’a sürülmüþtür. Bugün bu aþiretten bazýlarý da PKK’ya katýlmýþlardýr.

[fsoyarik]

Yine 16. yy Osmanlý arþivlerinden derlenerek hazýrlanan Mardin sancaðýndaki aþiret, köy ve kiþi adlarý incelendiðinde, bu zamanda Mardin’deki yer adlarý ile aþiret adlarýnýn ezici çoðunlukta Türkçe olduðu, ayrýca Kürt adýyla hiçbir topluluða rastlanmadýðý görülmektedir [12][12].
Paris Üniversitesi Hukuk Doktoru olan Messoud Fany’nin Anadolu’daki incelemeleri sonucunda 1933 yýlýnda kaleme aldýðý “Kürtler ve Sosyal Geliþimleri” adlý eserinde, bu tarihte özellikle Doðu ve Güneydoðu Anadolu illeri içerisinde Diyarbakýr, Beyazýt (Aðrý), Mardin, Elaziz, Malatya ve Urfa’da Türklerin çoðunlukta olduklarý, diðer iller içerisinde de Hakkâri ve Muþ hariç Türkmen, Türk ve diðer Türk gruplarý ile Kürtlerin nüfuslarýnýn ayný olduklarýný belirtilmiþtir[13][13].
Kendisi de Hormek Aþireti’nin reislerinden olan M. Þerif Fýrat, bugün Kürt denilen unsurlarýn eskiden Kurtbaba denilen grup olduðu ve sonradan bunlara Babakürdi dendiðini, Baba Kürdilerin yani Kürtlerin bugün Ýran’ýn güney hududuyla Kerkük ve Süleymaniye’nin daðlarýnda, Türkiye’de ise Siirt’e baðlý Pervari ve Cizre, Van’a baðlý Gevaþ, Hakkâri’ye baðlý Þemdinan, Bitlis’e baðlý Hizan, Batman’a baðlý Beþiri ve Sason ilçeleri ile Garzan bölgesinin bir kýsmý ile Muþ’un daðlýk alanlarýnda yaþadýklarýný aktarmýþtýr[14][14].Cumhuriyet yýllarýnýn ilk dönemlerine þahit olmuþ Fýrat’ýn ifadesi ile Paris Üniversitesi Hukuk Doktoru Mesut Fani’nin beyanlarýnýn birbiri ile ne kadar isabetli olduðu ortadadýr.
Günümüz Irak’ýnda yaþayan Türkmenlerin çoðunluðunun, 19. asýrda Abdulhamit tarafýndan petrol alanlarýný korumak için bölgeye yerleþtirildikleri bilinmektedir. Türkler bölgeye 9. asýrdan beri hâkim olup, 17 devlet kurmuþlardýr. Sadece her devletin 30–200 bin arasýnda ordusu mevcuttur. Ortaçaðda Türkmenia olarak adlandýrýlan bu bölgede þimdi Türk varlýðýndan söz edilmemektedir. Bölgenin tüm türküleri Türkçedir. Eski türkülerimizi yazan ve bu Türkülerde yaþantýlarýnýn inceliklerini vurgulayan bölgedeki Türkler nereye kaybolmuþtur. Bu tür konular açýklanamayan hususlardýr. Urfa ilinin halkýnýn tamamý Türk, Türkmen, Döðer, Arap, Çerkes ve Hýristiyan azýnlýk olduðu halde þimdi Türk varlýðý silinmiþtir. Ýþte bugün Gurmanc dediðimiz halk yukarýda adýný saydýðýmýz 17 Türk devletini kuran milletin torunlarýdýrlar.
Özellikle yabancý araþtýrmacýlarýn ve devletlerin yönlendirmesiyle ilk etapta Gurmanclar, sonra Türkmenler ve bugün de Zazalar Kürtleþtirilmekte ve bölgenin tüm gruplarý siyasal bölücü amaçlar için Kürt adý altýnda toplanmaya çalýþýlmaktadýr.
Burada önemli bir nokta da Kürt adýnýn ne anlama geldiði meselesidir. Þu an Türkiye Türklerince kullanýlan biçimiyle “Kürt” þekli, sadece Türkiye Türkçesinde var olup Kürt þivelerinde, dünya dillerinde ve diðer Türk dillerinde bu ifade “Kurt/Kurd” þeklinde olup, coðrafi yer adlandýrmasý olarak da “Kurdistan” kelimesi kullanýlmaktadýr.
Türkiye Türkçesinde ise aslen Turkman adýnýn Türkmen, Gurkan adýnýn Gürkan olarak zikredildiði gibi Kurd ve Kurdistan adý Kürt ve Kürdistan olarak zikredilmektedir. Yukarýda da izah ettiðimiz gibi bu ad, ne Kart-Kurt seslerinden ne de Aðaç kütüðü anlamýna gelen, Türkçe Kürüt-Kürt kelimelerinden kaynaklanmaktadýr. Kürt adý Türklerin sembolü olan ve Hunlarýn özellikle kendi sembolleri yaptýklarý “Kurt” kelimesinden gelmekte olup, Türk inanç sisteminin bir ürünüdür. Günümüzde Rusya’da bir Türk özerk devletinin adý Baþkurdistan oluþu da bunun için delil durumundadýr.

[fsoyarik]

Ahlat, Van ve Muþ bölgesinde Sökmeli veya Ahlatþahlar devleti diye bilinen devleti kuran Sökmen Bey’in gerçek adý aslen “Sokman” olup, Türkçede yiðit, kahraman anlamlarýna gelmektedir. Bu isim ortaçað Türkçesindeki deðiþimlerden dolayý “Sökmen” þeklini almýþtýr. Türkçedeki “Kaf” sesi Türkçenin Arapçadan etkilenmesi ile “Kef” sesi þeklini almýþtýr[15][15].






Kürtler bayraklarýnda sarý, kýrmýzý ve yeþil renkleri kullanarak, bunlarýn milli renkleri olduðunu ifade etmiþlerdir. Büyük Selçuklu devletinin bayrak ve sancaklarýnýn tamamý sarý, kýrmýzý ve yeþil renklerden oluþmuþtur. Orta Asya’daki Türk köylü kýyafetleri de aðýrlýklý olarak bu üç renk üzerine oluþturulmuþtur. Dolayýsýyla Kürtlere ait ne varsa Türklerde de vardýr. TDAV düzenlediði Türk çocuklarý etkinliklerine katýlan Baþkurt Türklerinin milli kýyafetlerinin sarý, kýrmýzý ve yeþil renklerden ibaret olmasý dikkatimi bu iliþkiye çekmiþti.
Kürtlerin günümüzde Sivas’tan Basra’ya kadar uzandýðý iddia edilen coðrafya içerisinde yaþadýklarý söylenmektedir. Fakat bu coðrafya içersinde bulunan yerlerdeki geçmiþ tarihlerde inþa edilen kale, cami, kervansaray, bimaristan (hastane), hamam, çeþme gibi tarihi eserlerin incelenmesi yapýldýðýnda, bu eserleri yapanlarýn ve yaptýranlarýn Türkler, Bizanslýlar, Ermeniler, Süryaniler ve Araplar olduklarý ortaya çýkmaktadýr. Geçmiþ tarihin gerçek vesikasý olan bu abideleri yapanlar arasýnda Kürt adýnýn geçmemesi çok ilginç ve önemlidir. Eðer bu coðrafyada yaþayan halka Kürt denilmiþ olsaydý, bu eserleri yapanlarý anlatan ve eserler üzerinde kazýlý olan yazýtlarda Kürt adýna rastlanýlmasý gerekmez miydi?
Hýristiyanlýk dini günümüz Ortadoðu’sunda ortaya çýkýp geliþmiþtir. Hz. Ýsa’nýn peygamber olarak ortaya çýktýðý dönemden sonra, Doðu ve Güneydoðu Anadolu coðrafyasýnda yaþayan Ermenilerin, Gürcülerin, Süryanilerin, Rumlarýn ilk Hýristiyanlarla münasebetleri anlatýldýðý halde, hiçbir Hýristiyan kaynaðýnda Sivas’tan Basra’ya kadar olan yerlerde yaþadýðý söylenen Kürtlerden ve onlara gönderilen Hýristiyan propagandistlerden bahsedilmemektedir.
Hz. Ýsa’nýn peygamberliði duyulduðunda dünyanýn her yerinden özellikle de Ön Asya’daki tüm milletler, bu daveti duymuþ ve bu peygamberi araþtýrmaya gelmiþlerdir. Hýristiyanlýðýn ilk yayýldýðý yerler de öncelikle Ön Asya’dadýr. Anadolu’daki Rumlar, Ermeniler, Süryaniler, Keldaniler, Araplar ve Türklerin bir bölümü Hýristiyan olurken Kürtlerin Hýristiyanlýðý seçmemeleri imkânsýzdýr. Eðer Kürtler, gerçekten Hýristiyanlýðýn ortaya çýktýðý ve yayýldýðý ilk 3. ve 4. yüzyýlda Ortadoðu’da yaþýyor olsalardý kendileri ile alakalý mutlaka kayýtlar da var olmalýydý. Bu durum bize Kürtlerin, Gürcü ve Ýran vesikalarýnda bahsedildiði gibi 5. asýrdan sonra bu bölgeye geldiklerini ve Ýranlýlarýn etkisi ile Ýran’da yaþayan Kürtlerden bazýlarýnýn Zerdüþtlüðü benimsediklerini göstermektedir.

[fsoyarik]

Siyasal Kürtçülerce, Kürtlerin Ýslamiyet’ten önceki dinlerinin Yezidi dini olduðu ve Kürtlerin ateþ ile güneþe taptýklarý ifade edilmiþtir. Ama yine Anadolu coðrafyasýnda hiçbir Yezidi ve Ateþgede tapýnaðýna rastlanýlmamýþtýr. Mardin ve Hakkâri de var olan birkaç Yezidi tapýnak kalýntýlarýnýn da Ýranlýlardan kaldýðý bilinmektedir. Eðer iddialar gerçek olsaydý, Anadolu’da bir tane de olsa Zerdüþt tapýnaðý kalýntýsýnýn bulunmasý gerekirdi.
Kur’an’da da Ortadoðu’da yaþayan birçok halktan ve kavimlerden bahsedilmiþtir. O dönemin Ýslam eserlerinde de birçok milletin adý zikredilmiþtir. Fakat ne Kur’an’da ne de Ýslam eserlerinde Kürt olan bir sahabeden, tabiinden ve tabe-i tabiinden bahsedilmektedir. Bunun gibi Anadolu’nun ortasýndan Arabistan topraklarýna kadar var olduðu söylenen Kürt milletinden de bahsedilmemiþtir. Bu da Kürtlerin o dönem bir millet deðil küçük bir grup olarak var olduðunu göstermektedir. Gurmanclardan ise hiç söz edilmemiþtir. Dolayýsýyla bu durumda Gurmanclarýn 9. yy.’dan sonra bölgeye geldiklerinin ispatýdýr.
Ýslam eserlerinde 7. yy.’dan sonra Ýran bölgesindeki Ekrad adý verilen ve þimdilerde Kürt toplumunu karþýladýðý vurgulanan topluluklardan bahsedilmektedir. Buda Gürcü tarihinde Kürtlerin bölgeye getiriliþinin anlatýldýðý tarihin sonrasýna denk gelmektedir ki, bu veriler Kürtlerin M.S. 5. yy .’da Ortadoðu’ya geldiðinin ispatýdýr.
Osmanlý arþiv kayýtlarýnda birçok Yörük ve Türkmen aþireti içinde Ekrad Türkmeni ve Ekrad Yörükaný tabiri kullanýlmýþtýr. Türklüðü kesin olarak bilinen aþiretlere Ekrad denildiði gibi, þimdilerde Kürt olarak sayýlan aþiretler o gün için Türkmen ve Yörük olarak ifade edilmiþtir. Bu konuda Cevdet Türkay’ýn Osmanlý Ýmparatorluðu’nda Oymak, Aþiret ve Cemaatler adlý eseri tetkik edildiðinde; Kürt, Türkmen ve Yörük aþiretleri içinde Ekrad adýnýn ayný anda kullanýldýðý görülecektir[16][16].
Kürt, Gurmanc ve Zazalarda var olan nevruz, doðum, evlilik, ölüm, düðün, sünnet gelenekleri, tarým, hayvancýlýk, kilimcilikle ilgili kültürel unsurlar, halk inançlarý, deyimler, türküler, maniler, destanlarýn tamamý, Türk topluluklarý ile aynýlýk göstermektedir. Sevinç ve hüzünlendiren unsurlar, hayata bakýþ tarzý bile aynýlýk göstermektedir. Sadece Balkan kökenli olup da batý toplumunu ile etkileþmiþ bazý Türk topluluklarýnýn kültürel unsurlarýnda deðiþmeler az da olsa yaþanmýþtýr. Ama Türkmenler, Yörükler, Gurmaclar ve Kürtler arasýnda hem fiziki hem de kültürel fark yoktur. Hatta birçok Balkan göçmeni Türk ile Gurmanc ve Kürtlerin örf ve adetlerinde de birebir aynýlýk görülmektedir.

[fsoyarik]

Kürt, Gurmanc, Zaza ve Türkiye Türklerinin örf ve adetleri birebir aynýlýk gösterirken, Arap, Ýran, Süryani, Ermeni, Keldani ve Rumlarýn örf ve adetlerinin çok farklý olduðu ortadadýr. Örf ve adetler paralelindeki yaþantý milletlerin kökenlerini belirlemekte tek baþýna olmasa da çok önemli bir kriterdir.
ÖMER ÖZÜYILMAZ

[fsoyarik]

Orta Asya’da Kürt Adýnýn Ortaya Çýkýþý


Orta Asya’da Kürt Adýnýn Ortaya Çýkýþý

Kürtlerin kökenleriyle ilgili bir diðer önemli bulgu da, Asya’nýn Sibirya bölgesine yakýn, Moðolistan’ýn kuzey batýsýnda Baykal gölü ve Altay daðlarý civarýndaki Yenisey ýrmaðý yakýnýnda bulunan bir anýttýr. Günümüzde Tannu-Tuva Özerk Muhtar Türk Cumhuriyeti içinde kalan bu alanda, Kürtler tarafýndan bir Ýlhanlýk veya bilinen ilk Kürt beyliðinin izleri vardýr[1][1].
Bu anýt Rus Radloff tarafýndan Elegeþ ýrmaðýnýn doðu yakasýnda bulunmuþ ve Danimarkalý Thomsen tarafýndan okunmuþtur. M.S. 650 yýlý öncesine ait olduðu tespit edilen anýta, bulunduðu yerden dolayý Elegeþ yazýtlarý adý verilmiþtir. Çok büyük bir bitevi taþ yontularak üzeri yazýlmýþ olup; yere gömülü bulunan bu taþýn, topraktan yukarýsý 320 cm, en geniþ yeri 60 cm enindedir. Bu koca taþý, Yenisey Kürtleri, kendi hükümdarlarý için mezar anýtý olarak dikmiþtir. “Elegeþ Yazýtý”nýn 8. satýrýnda þu sözler yazýlýdýr:
“(Men) Kürt El-Kan Alp-Urangu, altunlug keþigim bantým belde; El’im, Tokuz-kýrk yaþým.” 14. yüzyýllýk bu Türkçe cümleleri, bugünkü dilimize þöylece aktarabiliriz: “(Ben) Kürt Ýl-haný (hükümdarý) Alp-Urungu’yum, altýndan yapýlmýþ okluðumu baðladým belim; El’im (Devletim ve Milletim) ben 39 yaþýmda öldüm.”[2][2].Bu kayýt bize Kürtlerin bu dönemde Türkistan’da yaþayýp, bir devlet kurduklarýný, dillerinin Türkçe olduðunu ve devletin yapýsýnýn Türk mefkûresine göre þekillenmiþ olduðunu göstermektedir. Kürtlerin varlýðýný gösteren bilgiler sadece anýtla sýnýrlý deðildir. O çevrede çok sayýda Kürt adlý bölgelere ve Kürtlerden kalan hatýralara rastlanýlmýþtýr.


Afganistan’daki Herat þehrinin 20 km kuzeyinde, Herirud nehrinin sol sahilinde, Timur devleti zamanýnda çok meþhur olan “Ulenkniþin” yaylasýnýn batýsýnda bir köy vardýr ki adý “Kürtniþin”dir[3][3]. Bu adla bir köyün varlýðý, buralarda halen Alp Urungun’un neslinden gelen Türk kökenli olan Kürt ailelerin yaþadýklarýný göstermektedir. Bugün Rusya sýnýrlarý içerisinde Baþkurdistan adýnda bir özerk cumhuriyetin varlýðý da çok ilginçtir. Bu özerk cumhuriyetin adýnýn günümüzde Kuzey Irak’ta oluþturulmaya çalýþýlan Kürdistan devleti adýyla da birebir aynilik göstermektedir.
Fahrettin Kýrzýoðlu Kürtlerin Türklüðü adlý eserinde, Rusya sýnýrlarý içerisinde kalan Tannu-Tuva muhtar Türk Cumhuriyetinde Kürt adlý göçebe bir Türk topluluðun yaþadýðýný belirtmektedir.Ahlat Kitabeleri adlý esere göre de “Cengiz Han bir kabileyi himayesi altýna aldýðý zaman ona bir bey tayin ederdi ki buna Kürt denirdi” þeklinde kayýt vardýr ki[4][4],bu son derece önemlidir.

[fsoyarik]

Ebul Gazi Bahadýrhan’ýn, Secere-i Terakime isimli eserinde Ceyhun nehri kenarýnda “Kürtiþ” isminde bir yerden bahsetmekte, burada yaþayan uruðun adýnýn da Kürdler olduðunu ifade etmektedir[5][5].
Akkoyunlular ve Karakoyunlular savaþýnda esir alýnan Karakoyunlular arsýnda Sultan Ahmet, Halil Bey’in kardeþi Ýbrahim, Kürt Osman, Hamza-i Emirlü, Mansur Beð-i Afþar, Kara Khükmek, Kör Ümmet, Topal Abbas gibi beyler vardýr[6][6].
Kürtlerin yaþadýklarý coðrafya olan bölgenin en doðusundaki bu Yenisey Kürtlerinden yerlerinde kalanlar, sonradan doðudan gelen yeni göçlerin baskýsý ile batýya göçmüþler ve Ýrtiþ ýrmaðý ile Tobol suyu boylarýna yerleþmiþlerdir. Bu yeni yurtlarýndayken, batýdan Don Kazaklarýndan Hatamaný Yermaký’nýn, 1581–1582’de Ýrtiþ boylarýný birlikleri ile Ruslar hesabýna istilasý ve Ortodoksluðu zorla yaymak istemesi üzerine, Türk Mollalarý bunlarý 16. yy sonlarýnda Ýslam dinine kazandýrmýþ ve Kam (Þaman) dinini býraktýrmýþlardýr. Son 400 yýldan beri bu eski Yenisey Kürtlerinin Batý Sibir’de oturanlarýna “Kürtak” denilmektedir. Çarlýk döneminde bunlara resmi olarak “Tara Tatarlarý, Tobol Tatarlarý” ve yurtlarýna da “Kürtak Heskaya Volost” denilmiþtir. Kürtak-larýn dilleri Türkçedir. Kazým Mirþan’ýn tespitlerine göre, Türkiye Türkçesinde olmayan fakat proto Türkçe olup Gurmancede, Kürtçede ve diðer Türk dillerinde varlýðýný sürdüren kelimelerin birçoðunun Tatar Türkçesinde bulunmaktadýr. Bu da Kürt boylarý ile Tatarlar arasýndaki iliþkiyi ortaya koymasý açýsýndan önemli bir noktadýr[7][7]. Günümüzde Þýrnak ilinde Tatarlar adýnda bir aþiret var olup, aþiret mensuplarý Gurmanc lehçesi konuþtuklarý halde kendilerinin Türk soyundan geldiklerini bilmektedirler.
ÖMER ÖZÜYILMAZ

[fsoyarik]

[1] Kýrzýoðlu, a.g.k., s.21.

[2] Orkun H. N., Eski Türk Yazýtlarý, Ýstanbul, 1940, s.180,81.

[3] Arvasi, a.g.k., s.46.

[4] San, a.g.k.s ,21

[5] Taneri A.Türkistanlý Bir Türk Boyu Türkler, Ankara,1976, s.160.

[6] Ebu Bekr-i Tihrani, a.g.k., s.135.

[7] Kýrzýoðlu, a.g.k., s.23.

[fsoyarik]

Þark Sorunu’nun Ortaya Çýkýþý

Þimdilerde Kürt sorunu olarak bildiðimiz konu, ilk defa 1815 yýlýnda Viyana Kongresi sýrasýnda Rus delegasyonu tarafýndan Þark Meselesi olarak ortaya atýlmýþtýr. Þark Meselesi baþlýðý daha sonra, Ýngilizler ve Fransýzlar tarafýndan da sýk sýk gündeme getirilerek Osmanlý Ýmparatorluðu’na karþý bir baský unsuru olarak kullanýlmýþtýr.
Fransýz tarihçisi Albert Sorel, “Aslýnda Türkler Avrupa’ya ayak bastýðý günden beri Þark Meselesi zuhur etmiþtir” demektedir. Bu sorunun kaynaðýný Hilal-Salip kavgasýndan ziyade Ýslam’ý temsil eden Türk ve Avrupalý kavgasý olarak görmek daha akýllýcadýr392.
Þark meselesinin ana ayaðýný Ermeni ve Kürtlerin (aslýnda Gurmanc) Osmanlýdan koparýlmasý oluþturmaktadýr. Bu çalýþmanýn ilk ayaðý Ermenilere karþý uygulanmýþ olup, Ermenilerin Katolikleþtirilmesi amaçlanmýþtýr. Gaziantep Þeriyya Sicil defterindeki bir kayýtta; ”Ayýntab naibine Ermeni taifesinden Çukur mahallesinde oturan bazý Ermenilerin eski ayinlerini býrakýp, kiliselere gelmedikleri ve Millet-i Efranciyanýn (Batýlý Misyonerlerin) onlara menfi telkinatta bulunduklarý için bazý Ermenilerin Kadý naibine þikâyette bulunduklarý…” vurgulanmaktadýr. Bu nedenle daha 1700’lü yýllarda bazý Ermeniler mezhep deðiþtirerek Katolik olmuþlardýr. 1830 yýlýnda ise Osmanlý ülkesindeki Katolik Ermeniler ayrý bir millet olarak kabul edilmiþ ve bu zamandan sonra Fransa’nýn Osmanlý Devletinin iç iþlerine müdahalesi ortaya çýkmýþtýr393.
Robert Koleji vasýtasýyla Ermeniler için özellikle oluþturulan Ermeni tarihi ve kültürü çalýþmalarýnýn akabinde, Anadolu ve Mezopotamya’da yaþayan Gurmanc, Soran, Goran ve Kürt lehçeleri ile konuþan tüm aþiretler, Kürt adý altýnda toplanmaya çalýþýlarak, yeni bir millet oluþturulma faaliyetleri baþlamýþtýr. Ayný çalýþma yine Anadolu’nun doðusunda yaþayan Azeriler için de uygulanarak, Azerilerin de Türk toplumundan koparýlmasýna çalýþýlmýþtýr. Daha öncede zikrettiðimiz gibi Kürt olarak toplanmaya çalýþýlan bu gruplara bir tarih ve edebiyat oluþturma gayretleri de hýz kazanmýþtýr. Gurmanc, Soran, Goran ve Kürtlerin en önemli özellikleri Ortadoðu’da su ve petrol yataklarýnýn tam da üstünde yaþýyor olmalarýndan kaynaklanmaktadýr. Bu öz Türk halklarý, kendi milletinin baðrýndan koparýlarak küçük oluþumlar þeklinde organize edilip sömürülmeye hazýr hale getirilmek istenmiþtir.
Ruslar sýcak denizlere inme hayaliyle daima Anadolu topraklarý ve Mezopotamya üzerinde hak iddia edip, bu bölgeleri sömürgeleþtirerek, Balkan ülkeleri örneðinde olduðu gibi kendi nüfuz alaný içerisine almak istemiþtir. Dolayýsýyla Ruslar Türkiye’nin Doðu ve Güneydoðusunda ayrýlýkçý bir yapý oluþturmak amacýyla 1700’lü yýllarýn sonunda faaliyetlere baþlamýþlardýr. Ýlk Kürtçe sözlük denemeleri ve akabinde de eski uygarlýklarý Kürtlerle akraba yaparak, Kürtlere yalancý bir tarih yazýmý faaliyetleri Ruslarýn bu çalýþmalarýyla oluþturulmaya baþlamýþtýr. 1919 yýlýndaki Bolþevik ihtilali Ruslarýn bu çalýþmalarýný sekteye uðratmýþ, akabinde de Ýngilizler ve Amerikalýlar petrol bölgelerini ele geçirmek ve bölgede güçlü bir Müslüman devletin varlýðýný engellemek için Kürdistan ve Ermenistan devletlerini oluþturma gayretlerine hýz vermiþlerdir. 1898–1940 yýllarý arasýndaki Ýngiliz arþiv belgelerinden alýnan raporlar batý dünyasýnýn Ortadoðu ve Anadolu hakkýndaki emellerini net bir biçimde ortaya koymaktadýr.
25 Ocak 1898 tarihli Markiz Salisbury’den Sir N. O’Conner’a yazýlan rapor: “…Türkiye’nin Karadeniz’e çýkan Boðazlarý ve Baðdat’a kadar olan Fýrat vadisi Ruslarý ilgilendirir. Diðer taraftan Türkiye’nin Afrika topraklarý ve Baðdat’tan aþaðý kalan bölümleri bizi ilgilendirir. Buralarda Ýngiliz çýkarlarý vardýr” 394.
28 Mayýs 1906 tarihli Sir E. Grey’den Sir C. Macdonald’a ait raporda “…Japon heyetine Ruslarla yaptýðýmýz anlaþmayý bugün söyledim. Biz Girit, Makedonya ve Türk-Ýran sýnýrý için Ruslarla anlaþmaya vardýk. Türkiye konusunda yýllarca önce Ruslarla yaptýðýmýz haritada olduðu gibi her ikimizin çýkarlarýna uygun hareket ediyoruz…” demektedir.
25 Aðustos 1908 tarihli Mr. C.H. Fitzmaurice’den Mr. Tyrell’e “…benim o zamanlar Urfa-Birecik’te Ermeniler için çalýþtýðým zamanlarda, kendisini Ermeni milli örgütünden tanýdýðým ve hükümetimize çalýþan bir Ermeni’ye Sir Willcock’un Mezopotamya hakkýndaki planlarýný aktardým ve Sir Willcock’un planlarýný ona verdim. Þayet Mezopotamya demir yollarýndan sonra sulama tesisini de yaparsak, Musul’da her istediðimiz elde etme þansýna sahip olacaðýz…”396.

[fsoyarik]

3 Eylül 1912 tarihli Mr. Marling’den Sir e. Grey’e “…örgütün üyesi olmayan (Genç Türkler) Kamil Paþa’nýn idaresinde bir kabine kurulabilir. Diðer taraftan Kamil Paþa’ya hükümet ve harp bakaný baský yapabilir. Þimdilik seçim hazýrlýklarý ile meþguller. Tanin gazetesinden anladýðýmýza göre örgütün politikasý Avrupa’ya karþý olacaktýr. Þimdi durum yalnýz Balkanlarý ve Avrupa’yý deðil fakat Araplarý, Ermenileri, Kürtleri ve diðerlerini de imparatorluktan ayýrmaya çalýþmak olmalýdýr. Türkiye’de yapacaðýmýz propaganda örgütün Türkiye’yi uçuruma sürüklediði ve mutlak ortadan kalkmasý gerektiði þeklinde olacaktýr…”397 .
8 Haziran 1913 tarihli Sir G. Buchanon’dan Sir E. Grey’e “…Ruslar Türkiye sýnýrýnda bir ayaklanmaya katlanamayacaklarýný bildirdiler. Majestenin hükümeti (Ýngiliz) Türk sýnýrýnda yaþayan Kürtler arasýnda huzursuzluklar çýkartýyorlar. Zayýf Türk idaresi bunu bastýramaz ve biz buna katlanamayýz dediler…”
Belge 567’ye Mr. Fitzmaurice’nin eki “…Osmanlýnýn eski süvari birliklerinde Ermeni ve Kürt subaylar vardý. Biz bunlarý Ermeni ve Kürt bölgelerinde kullanabiliriz…” 399.
31 Aðustos 1919 tarihli Mr. Kerr’in 241. sayfadaki notlarýna baktýðýmýzda þunlarý görüyoruz: “1918’in Ekim ayýnda General Allenby Emir Faysal’a garanti verdi. Ayrýca Fransýz büyükelçisi ile Rus dýþiþleri arasýnda 13-16 Nisan 1916’da Sykes-Picot anlaþmasý yapýldý. Buna göre;
1-Erzurum, Trabzon, Van ve Bitlis Ruslara býrakýlýyor.
2-Van (Hakkâri kastediliyor), Bitlis, Siirt, Aladað, Akdað, Yýldýzdað, Zara ve Harput bölgesinde birer Kürt devleti kuruluyor…”400.
Burada Ruslarýn gözetiminde bir büyük Ermeni devleti ve küçük ölçekte birkaç tane Kürt devletçiði düþünülmüþtür. Böylece güçlü bir Kürt birliði engellenip, istenildiðinde rahatça ezilecektir.
26 Haziran 1919 tarihli Lloyd George’den Memorandum “… 2- Fransýzlar Suriye mandasýný, Ýngilizler Mezopotamya’yý, Amerika ya da Ýngilizler Ermenistan’ý, Boðazlar ve Ýstanbul’u, Ýtalyanlar belki Kafkasya’yý alacaklardýr…”401 .
Yine Ýngiliz belgelerindeki ilginç bir veri Irak kökenli Kral Faysal içindir. Ýngilizler Kral Faysal’a vaatlerde bulunarak, Araplarýn Türk askerlerini arkadan vurmasýný ve Türklerin savaþý kaybetmesini saðlamýþlardýr. Ama yine ayný Ýngilizlerin daha sonraki yýllarda Faysal için yazdýklarý notlar ibret vericidir.
20 Aralýk 1919 tarihli Earl Derby’den Lord Curzon’a “…Fransa’nýn, Suriye, Ermenistan, Anadolu ve Ýstanbul üstündeki isteklerine Ýngiltere artýk engel olmalýdýr. Faysal komedisi çok ileri gitmiþtir. Faysal bize ve Suriyelilere göre bir hiçtir. Ýngiltere tarafýndan yaratýlmýþ çöpten bir adamdýr. Bir sýfatý ve etkisi yoktur. Eðer Ýngiltere bu adama bir krallýk vermek istiyorsa Baðdat’ý versin…”402 .

[fsoyarik]

19 Aðustos 1919 tarihli Amiral Webb’den Lord Curzon’a “…Amerika, Trabzon ve Erzurum’u içine alan bir Ermenistan’ý himaye edecek. Geri kalan dört ile de bir Kürt devleti olarak Ýngilizlerin himayesine býrakýyor. Ben Amerikan misyonerlerinin tehlikeli hareketlerinden korkuyorum. Din etkisinde kalýp halkýn büyük çoðunluðu Müslümanlara kötü davranacaklardýr…”
27 Aðustos 1919 tarihli Mr. Hohler’den Mr. C. Kerr’e “…Kürtlerin ve Ermenilerin durumu beni hiç ilgilendirmez. Kürt sorununa verdiðimiz önem Mezopotamya bakýmýndandýr. Diðer taraftan Wilson beni korkutuyor, ajanlarý daima hatalar yapýyorlar. Noel’e gelince, fanatiðin biri. Ermenistan’ýn ve Kürdistan’ýn sýnýrlarýnýn kesin olmadýðý konusunda sizinle ayný fikirdeyim…”
Ýngiliz Yüksek Komisyonunun belge numarasý 498 olan rapora göre, “…Kürt sorunu Mezopotamya’da tatminkâr bir sýnýr oluþturmak içindir. Þerif Paþa’nýn konferansa gelip Kürtleri temsil etmek arzusu ciddiye alýnmaz…”405.
4 Aralýk 1919 tarihli Mr. Ryan’nýn raporu þöyle: “…gerçi Majeste hükümetinin Kürt meselesinde büyük çýkarý olduðu doðrudur, bu sadece Mezopotamya ile ilgilidir ve sýrf orayý korumak içindir dedim…” 406.
26 Aralýk 1919 tarihli Türk meselesinde üçüncü toplantýnda þunlar deniyor: “…Kürt kabileleri Ýngiliz ve Fransýz hâkimiyetine konacak, Kürdistan’da hiçbir þekilde Türk býrakýlmayacak. Bir tek Kürt devleti mi yoksa birçok küçük Kürt devletleri mi kurulacaðý düþünülecek. Ermenilere Amerikalýlar vasýtasýyla silah saðlanacak…”407.
25 Aralýk 1919 tarihli Mr. Ryan’nýn raporuna göre, “…Panislamizm’i ezmeliyiz, bu týpký batýdaki milliyetçilik gibidir. Bizim þimdiki amacýmýz bölmek, arkadaþ gibi davranýp kazanmak ve sonra da hükmetmek olmalýdýr…”
11 Ocak 1920 tarihli Mr. Vansittart’tan Lord Curzon’a, “…Erzurum yeni kurulacak Ermeni devletinin baþþehri olacaktýr… Gerçek ve mantýk Trabzon’dan Adana’ya kadar uzanan Ermenistan’ýn inþasýnýn çok zor güç olacaðýdýr…” 409 .
16 Þubat 1920 Londra Konferansý’nýn 258. sayfasýndaki belgeye göre, “…Ýngiltere Kürt devleti kurmak istedikleri bölgede çok fazla maden olduðundan eminler…” Sayfa 280’deyse þunlar deniyor: “…Lord Curzon Erzincan’ýn da Ermenilere verilmesini, Karadeniz’de de bir Lazistan kurup Ermenilerin mandasýna vermek istiyor, bu teklifi diðer delegeler tarafýndan kabul edilmiyor.”410

10 Mart 1920 tarihli Ýngiliz Dýþiþleri Banlýðýndaki toplantýda þu karar alýnýyordu: “…1-Ýstanbul resmen iþgal edilecek ve buna bahane olarak Türkiye’deki azýnlýklara kötü davranýldýðý ileri sürülecek…” 411

[fsoyarik]

14 Þubat 1920 Patrik l. Doretheos’tan Lloyd George’a, “…Türkiye’nin akýbetinin tayin edildiði þu günlerde, doðu sorunuyla çok yakýndan ilgileri ve çýkarlarý olan Patrik, Ýstanbul ile ilgili olan ve milli arzularý açýklayan bir beyanname verdi…”412.
26 Mart 1920 Amiral Sir F. De Robeck’ten Lord Curzon’a, “…Kürdistan Türkiye’den tamamen ayrýlýp özerk olmalýdýr. Ermenilerle Kürtlerin çýkarlarýný baðdaþtýrabiliriz. Ýstanbul’daki Kürt Kulübü Baþkaný Said Abdulkadir ve Paris’teki Kürt delegesi Þerif Paþa emrimizdedir…”413 .
20 Eylül 1920 tarihli Mr. Ryan’nýn Anadolu milli hareketi hakkýndaki notu, “…Ýtalyanlar politik ve ekonomik bakýmdan Türkiye’yi emmek istiyorlar. Kürtlerin Türklerden ayrýlmalarý çok güç. Böyle olmakla beraber Majestenin hükümeti onlarý Kemalistlerle Bolþeviklere karþý kullanabilirler…” 414.
27 Kasým 1920 Sir H. Rumbold’dan Lord Curzon’a, “…eðer çok þiddetle askeri harekete geçmezsek milliyetçiler üstünlüðü ele geçirecekler, üstelik korkumuz, halkýn çoðunluðu tatmin edici Bolþevik prensiplerin Türkiye’ye sýzmasýdýr. Biz kendimizi Bolþevizm’e karþý Ýslam’ýn koruyucusu gibi göstermeliyiz. (…)Ayrýca þimdiye kadar Ruslarý Ýslam’ýn düþmaný zanneden Ýslam dünyasý yavaþ yavaþ uyanýp gerçek düþmanlarýnýn Ýngiltere olduðunu anlamaya baþladý…”415.
Zaza, Gurmanc ve Kürtlerin, Türklerden koparýlmasý için ortaya konan Ýngiliz oyunlardan birisi de 1920 yýlýndaki Paris Barýþ Konferansý’nda, Ermeni Bogos Nobar Paþa ile Þerif Paþa’nýn ilan ettikleri Kürt-Ermeni iþbirliðidir. Bu iþbirliði bizzat Kürtler tarafýndan þiddetle kabul edilmemiþtir. Bu anlaþmaya göre Türkiye topraklarý üzerinde Ermenistan ve Kürdistan devletleri kurulmasý amaçlanýyordu. Bu oyuna Gurmanc, Zaza ve Kürd halký büyük bir tepki vererek karþý çýkmýþ, bu isyanlarýný mektup ve telgraflarla baþta Paris, Ýstanbul ve Ankara’ya göndermiþleridir. Ýlk kurulan mecliste, Doðu kökenli milletvekillerinin açýklamasý, bize bu insanlarýn ne denli kahraman ve vatanperver olduklarýný göstermektedir. Bu açýklamalardan bazýlarý þu þekildedir;
Millet Meclisi’nde Dersim mebusluðu yapan Diyap Aða; “…hepimiz biliyoruz ve söylüyoruz ki; dinimiz ve diyanetimiz, aslýmýz ve neslimiz birdir. Ne Türklük ne de Kürtlük davasý vardýr. Hepimiz biriz, kardeþiz, isimlerimiz bile aynýdýr. Hepimiz bir ananýn bir babanýn çocuklarýyýz, dinleri, diyanetleri, kabileleri birdir. Ama düþmanlar bizi birbirimize saldýrmak için tuzaklar kuruyorlar… Tanrý birdir. Muhammed onun elçisidir ve Tanrý doðrularýn yanýndadýr…”
Bitlis mebusu Yusuf Ziya Bey; “…Ýngilizler Kürd arkadaþlarýmýza cahil diyorlar, Kürtleri temsil edemez diyorlar. Cahilliðin anlamý Ýngiliz politikalarýna uymamak ise, itiraf ediyorum biz cahiliz… Millet Meclisi toplantýya çaðrýlmýþ, halka mebuslarýný seçmesi gerektiði bildirilmiþti. Kürtler serbest alanda bir baský altýnda olmayarak seçime katýldýlar. Eðer Kürtler ayrýlýk gayrýlýk gütselerdi, bu seçime katýlmaz, arkasýný döner, kendi düþüncesini gerçekleþtirmeye çalýþýrlardý… Musul’u istiyoruz ve alacaðýz, Ýngiliz siyasetinin yaný baþýnda kanlý kuyular hazýrlayacak olanlar yine Kürtlerdir.”
Hakkâri Mebusu Mazhar Müfit Bey; “Lord Curzon Kürtlerin aslýnda Turanlý yani Türklerin amcaoðlu olduklarýný ve bugüne kadar Türklerle beraber yaþadýklarýný, memleketin felaketlerine birlikte katlandýklarýný bilmiyor mu? Curson bilsin ki, bu yüksek meclisin kurulmasýndan çok önce, ben Bitlis’te bulunduðum zaman Ýngiltere’nin etkisindeki kötü Sadrazam Ferit Paþa, Kürdistan’ý Ermenistan’a ****** çekmek isterken Kürtler hemen yurtseverlik davranýþýna geçmiþlerdir. Bitlis’in Zaðo Bucaðýna girmek isteyen ve Musul’dan gelmiþ olan Ýngiliz müfrezelerini Kürtler ne yapmýþlardýr. Bir avuç Kürt onlarýn askerleriyle, toplarýyla savaþmýþlar, Ýngilizleri içeri sokmamýþlardýr. Ýngilizler dikkat etsinler de, bizim olan Musul’u almak isterlerken Irak’ý elden kaçýrmasýnlar, çünkü bu insanlarla aramýzda öyle baðlar vardýr ki, dünyanýn sonuna kadar kopmayacaktýr. O bað Ýslamlýktýr. Basra’da bir þiir bestelenmiþtir. Deniyor ki; Türkler Basra’dan gideli, ben oðlu Þad’a düþmüþ garip bir ana gibiyim. Ey Þat yürü, onlar bize gelmezlerse, bizi Türklere götür… Kürtlerin Türklerden ayrýlmak imkâný yoktur. Çünkü ikisi bir tek toplumun çocuklarýdýr…”

[fsoyarik]

Kürt sorunu adý altýnda sömürü ve bölme planlarýnýn ana konusunu, yeniden bir millet oluþturma gayreti oluþturur. Batýlýlar ilk bölümde de ifade ettiðimiz gibi yeni bir millet oluþturma gayreti ile birbirine yakýn þiveleri konuþan Ortadoðu’daki Türk bakiyelerini Kürt adý altýnda toplayarak onlara yeni bir tarih ve edebiyat kazandýrmayý amaçlamaktadýrlar.
Görüldüðü gibi Kürt sorunu adý verilen konu tamamen batý dünyasýnýn sömürü emellerinden kaynaklanmaktadýr. Ortadoðu’nun zengin su, maden ve petrol havzalarýna sahip olmak amacýyla tertiplenmiþ, bu bölgede küçük ve güçsüz devletçiklerin meydana getirilerek kontrol edilmesi hedeflenmektedir. Kürtler, Gurmanclar ve Zazalar Selçuklularýn Anadolu’ya geldikleri dönemde Sultan Alparslan’ýn ordusunda, Haçlý Seferleri sýrasýnda Ýslam dünyasýnýn korunmasýnda, Kurtuluþ savaþýnda ve Kýbrýs Barýþ Hareketi döneminde daima Türk kardeþleriyle birlikte ayný milletin bakiyeleri olarak mücadele etmiþlerdir. Kýbrýs Barýþ Hareketi sýrasýnda Batman askerlik þubesi önünde kilometrelerce kuyruk oluþmuþ, yaþlý insanlar dahi askere gitmek için hükümet temsilcisine yalvarmýþtýr.
Sonuç olarak Kürtler, Ýranlý Sasaniler tarafýndan M.S. 466 yýlýnda Hindistan ve Pakistan’ýn kuzeyinden Ýran’a göç ettirilen Hun kökenli veya Hunlar içerisinde yaþamýþ Asya kökenli bir topluluktur.
Gurmanclar ise Türkistan, Afganistan ve Doðu Ýran’da yaþayýp, 700’lü yýllardan sonra asýrlarca devam edecek Türk göçleriyle gelip, Anadolu’da ve Irak’ta yurt tutmuþ, çoðunluðunu Oðuz kökenli Türklerin oluþturduðu topluluklardýr. Gurmanclar, bazý yönleri ile Türkiye’nin batýsýnda yaþayan Türklerden de daha fazla Türk dil, örf adet ve kültürünü yapýlarýnda barýndýrmaktadýrlar. Bu nedenle ülkemizin resmi ve sosyal yönetim unsurlarý Gurmanclarý, Kürtleri ve Zazalarý, týpký Kýrgýz, Azeri, Kazak, Çuvaþ, Gagavuz, Türkmen v.b. Türk topluluklarý gibi kendi ýrkýnýn bir bölümü olarak kabul etmeli ve bunu ders kitaplarýnda iþlemelidirler.
Azteklerin Ýspanyolca konuþmasý, Afrika’daki birçok ülkenin resmi dilinin Ýngilizce olmasý, Amerikan ve Ýngiliz siyahîlerinin Ýngilizceden baþka bir dil bilmemesi bunlarýn kökenlerinin Ýspanyol, Ýngiliz ve ABD’li olduðunu göstermediði gibi Kürtlerin ve Gurmanclarýn Türkiye Türkçesinden farklý bir dil kullanmalarý da onlarýn ayrý bir millet olduðunu göstermez.
Kaldý ki Türkiye Türkleri diðer Türk cumhuriyetleriyle lisan itibari ile anlaþamamaktadýrlar. Eðer sadece lisan mevzusundan yola çýkacak olursak Türkiye Türklerini, dünya Türk varlýðýndan ayrý bir konuma sokmamýz gerekir.
Türklerin yaþadýðý her coðrafyada Kürtler, Gurmanclar ve Zazalar yaþamaktadýr. Doðu Anadolu’daki Türk büyüklerinin kabirleri ve Türk kültür eserleri Batý Anadolu’dan daha fazladýr. Bölgedeki yaþanan kültür tamamen Orta Asya Türk kültürünün kalýntýsýdýr. Doðu ve Güneydoðu Anadolu’nun her karýþý Türk kokmaktadýr.
Kürt ve Gurmanc kültürü üzerine ülkemizde daha fazla araþtýrma yapýlmalýdýr. Ülkemizde Ýran ve Irak Kürtleri üzerine yapýlmýþ akademik çalýþma yok denecek kadar azdýr. Bu konudaki verilerimiz dahi yabancý kaynaklardan aldýðýmýz bilgilerden ibarettir.
Türk toplumu Hindistan’da, Çin’de, Rusya’da, Avrupa’da, Ortadoðu’da ve Afrika’da asimile edilerek yok olan Türklerin varlýklarýný hatýrlamalý ve birer büyük Türk unsurlarý olan Kürt, Gurmanc ve Zazalarýn da bünyesinden kopartýlmasýna müsaade etmemelidir.
ÖMER ÖZÜYILMAZ



392Çay, a.g.k., s.13.

393Çay, a.g.k., s.17.

394 Ulubelen E., Ýngiliz Gizli Belgelerinde Türkiye , Ýstanbul, 2006, 12

396 Ulubelen, a.g.k., s.65.

397 Ulubelen, a.g.k., s.113.

399 Ulubelen, a.g.k., s.160, 162.

400 Ulubelen, a.g.k., s.176.

401 Ulubelen, a.g.k., s.177.

402 Ulubelen, a.g.k., s.180.

405 Ulubelen, a.g.k., s.188, 189.

406 Ulubelen, a.g.k., s.198.

407 Ulubelen, a.g.k., s.199.

409 Ulubelen, a.g.k., s.201, 202.

410 Ulubelen, a.g.k., s.208.

411 Ulubelen, a.g.k., s.212.

412 Ulubelen, a.g.k., s.215.

413 Ulubelen, a.g.k., s.247.

414 Ulubelen, a.g.k., s.256.

415 Ulubelen, a.g.k., s.260

[fsoyarik]

Kürt sorunu adý altýnda sömürü ve bölme planlarýnýn ana konusunu, yeniden bir millet oluþturma gayreti oluþturur. Batýlýlar ilk bölümde de ifade ettiðimiz gibi yeni bir millet oluþturma gayreti ile birbirine yakýn þiveleri konuþan Ortadoðu’daki Türk bakiyelerini Kürt adý altýnda toplayarak onlara yeni bir tarih ve edebiyat kazandýrmayý amaçlamaktadýrlar.
Görüldüðü gibi Kürt sorunu adý verilen konu tamamen batý dünyasýnýn sömürü emellerinden kaynaklanmaktadýr. Ortadoðu’nun zengin su, maden ve petrol havzalarýna sahip olmak amacýyla tertiplenmiþ, bu bölgede küçük ve güçsüz devletçiklerin meydana getirilerek kontrol edilmesi hedeflenmektedir. Kürtler, Gurmanclar ve Zazalar Selçuklularýn Anadolu’ya geldikleri dönemde Sultan Alparslan’ýn ordusunda, Haçlý Seferleri sýrasýnda Ýslam dünyasýnýn korunmasýnda, Kurtuluþ savaþýnda ve Kýbrýs Barýþ Hareketi döneminde daima Türk kardeþleriyle birlikte ayný milletin bakiyeleri olarak mücadele etmiþlerdir. Kýbrýs Barýþ Hareketi sýrasýnda Batman askerlik þubesi önünde kilometrelerce kuyruk oluþmuþ, yaþlý insanlar dahi askere gitmek için hükümet temsilcisine yalvarmýþtýr.
Sonuç olarak Kürtler, Ýranlý Sasaniler tarafýndan M.S. 466 yýlýnda Hindistan ve Pakistan’ýn kuzeyinden Ýran’a göç ettirilen Hun kökenli veya Hunlar içerisinde yaþamýþ Asya kökenli bir topluluktur.
Gurmanclar ise Türkistan, Afganistan ve Doðu Ýran’da yaþayýp, 700’lü yýllardan sonra asýrlarca devam edecek Türk göçleriyle gelip, Anadolu’da ve Irak’ta yurt tutmuþ, çoðunluðunu Oðuz kökenli Türklerin oluþturduðu topluluklardýr. Gurmanclar, bazý yönleri ile Türkiye’nin batýsýnda yaþayan Türklerden de daha fazla Türk dil, örf adet ve kültürünü yapýlarýnda barýndýrmaktadýrlar. Bu nedenle ülkemizin resmi ve sosyal yönetim unsurlarý Gurmanclarý, Kürtleri ve Zazalarý, týpký Kýrgýz, Azeri, Kazak, Çuvaþ, Gagavuz, Türkmen v.b. Türk topluluklarý gibi kendi ýrkýnýn bir bölümü olarak kabul etmeli ve bunu ders kitaplarýnda iþlemelidirler.
Azteklerin Ýspanyolca konuþmasý, Afrika’daki birçok ülkenin resmi dilinin Ýngilizce olmasý, Amerikan ve Ýngiliz siyahîlerinin Ýngilizceden baþka bir dil bilmemesi bunlarýn kökenlerinin Ýspanyol, Ýngiliz ve ABD’li olduðunu göstermediði gibi Kürtlerin ve Gurmanclarýn Türkiye Türkçesinden farklý bir dil kullanmalarý da onlarýn ayrý bir millet olduðunu göstermez.
Kaldý ki Türkiye Türkleri diðer Türk cumhuriyetleriyle lisan itibari ile anlaþamamaktadýrlar. Eðer sadece lisan mevzusundan yola çýkacak olursak Türkiye Türklerini, dünya Türk varlýðýndan ayrý bir konuma sokmamýz gerekir.
Türklerin yaþadýðý her coðrafyada Kürtler, Gurmanclar ve Zazalar yaþamaktadýr. Doðu Anadolu’daki Türk büyüklerinin kabirleri ve Türk kültür eserleri Batý Anadolu’dan daha fazladýr. Bölgedeki yaþanan kültür tamamen Orta Asya Türk kültürünün kalýntýsýdýr. Doðu ve Güneydoðu Anadolu’nun her karýþý Türk kokmaktadýr.
Kürt ve Gurmanc kültürü üzerine ülkemizde daha fazla araþtýrma yapýlmalýdýr. Ülkemizde Ýran ve Irak Kürtleri üzerine yapýlmýþ akademik çalýþma yok denecek kadar azdýr. Bu konudaki verilerimiz dahi yabancý kaynaklardan aldýðýmýz bilgilerden ibarettir.
Türk toplumu Hindistan’da, Çin’de, Rusya’da, Avrupa’da, Ortadoðu’da ve Afrika’da asimile edilerek yok olan Türklerin varlýklarýný hatýrlamalý ve birer büyük Türk unsurlarý olan Kürt, Gurmanc ve Zazalarýn da bünyesinden kopartýlmasýna müsaade etmemelidir.
ÖMER ÖZÜYILMAZ




392Çay, a.g.k., s.13.

393Çay, a.g.k., s.17.

394 Ulubelen E., Ýngiliz Gizli Belgelerinde Türkiye , Ýstanbul, 2006, 12

396 Ulubelen, a.g.k., s.65.

397 Ulubelen, a.g.k., s.113.

399 Ulubelen, a.g.k., s.160, 162.

400 Ulubelen, a.g.k., s.176.

401 Ulubelen, a.g.k., s.177.

402 Ulubelen, a.g.k., s.180.

405 Ulubelen, a.g.k., s.188, 189.

406 Ulubelen, a.g.k., s.198.

407 Ulubelen, a.g.k., s.199.

409 Ulubelen, a.g.k., s.201, 202.

410 Ulubelen, a.g.k., s.208.

411 Ulubelen, a.g.k., s.212.

412 Ulubelen, a.g.k., s.215.

413 Ulubelen, a.g.k., s.247.

414 Ulubelen, a.g.k., s.256.

415 Ulubelen, a.g.k., s.260