Mevlana

[vedatakkas]

HEPÝMÝZDEN HEPÝMÝZE...

Sonsuz bir karanlýðýn içinden doðdum.
Iþýðý gördüm, korktum.
Aðladým.

Zamanla ýþýkta yaþamayý öðrendim.
Karanlýðý gördüm, korktum.
Gün geldi sonsuz karanlýða uðurladým sevdiklerimi...
Aðladým.

Yaþamayý öðrendim.
Doðumun, hayatýn bitmeye baþladýðý an olduðunu;
Aradaki bölümün, ölümden çalýnan zamanlar olduðunu
Öðrendim.

Zamaný öðrendim.
Yarýþtým onunla...
Zamanla yarýþýlmayacaðýný,
Zamanla barýþýlacaðýný, zamanla
Öðrendim.

Ýnsaný öðrendim.
Sonra insanlarýn içinde iyiler ve kötüler olduðunu...
Sonra da her insanýn içinde,
Ýyilik ve kötülük bulunduðunu
Öðrendim.

Sevmeyi öðrendim.
Sonra güvenmeyi...
Sonra da güvenin sevgiden daha kalýcý olduðunu,
Sevginin güvenin saðlam zemini üzerine kurulduðunu
Öðrendim.

Ýnsan tenini öðrendim.
Sonra tenin altýnda bir ruh bulunduðunu...
Sonra da ruhun aslýnda tenin üstünde olduðunu
Öðrendim.

Evreni öðrendim.
Sonra evreni aydýnlatmanýn yollarýný öðrendim.
Sonunda evreni aydýnlatabilmek için,
Önce çevreni aydýnlatabilmek gerektiðini
Öðrendim.

Ekmeði öðrendim.
Sonra barýþ için ekmeðin bolca üretilmesi gerektiðini.
Sonra da ekmeði hakça üleþmenin,
Bolca üretmek kadar önemli olduðunu
Öðrendim.

Okumayý öðrendim.
Kendime yazýyý öðrettim sonra...
Ve bir süre sonra yazý, kendimi öðretti bana...

Gitmeyi öðrendim.
Sonra dayanamayýp dönmeyi...
Daha da sonra kendime raðmen gitmeyi...

Dünyaya tek baþýna meydan okumayý öðrendim genç yaþta...
Sonra ,kalabalýklarla birlikte yürümek gerektiði fikrine vardým.
Sonra da asil yürüyüþün, kalabalýklara karþý olmasý gerektiðine vardým.

Düþünmeyi öðrendim.
Sonra kalýplar içinde düþünmeyi öðrendim.
Sonra saðlýklý düþünmenin,
Kalýplarý yýkarak düþünmek olduðunu
Öðrendim.

Namusun önemini öðrendim evde...
Sonra yoksundan namus beklemenin namussuzluk olduðunu;
Gerçek namusun, günah elinin altýndayken,
Günaha el sürmemek olduðunu
Öðrendim.

Gerçeði öðrendim bir gün...
Ve gerçeðin acý olduðunu...
Sonra dozunda acýnýn, yemeðe olduðu kadar,
Hayata da “lezzet” kattýðýný
Öðrendim.

Her canlýnýn ölümü tadacaðýný,
Ama sadece bazýlarýnýn hayatý tadacaðýný

Öðrendim.

Ben dostlarýmý ne kalbimle nede aklýmla severim.
Olur ya...
Kalp durur...
Akýl unutur...
Ben dostlarýmý ruhumla severim.
O ne durur, ne de unutur...

MEVLANA

[M.KÜÇÜK]

Paylaþým için saðol,çok güzel.

[fsoyarik]

Kardeþ çok teþekkür.Selamlar

[xxhidayet]

Gerçekten etkileyici..
Yüzyýllar öncesinden yakýlan bir mum alevi ve ýþýðýndan hiç bir þey kaybetmemiþ...

[vedatakkas]

Mahmut ve Fatih kardeþlerim sizlerde saðolun.
Ýstanbul,Zincirlikuyu mezarlýðý giriþinde,
HER CANLI BÝR GÜN ÖLÜMÜ TADACAKTIR,yazar.
Ancak nedense,
AMA SADECE,BAÐZILARININ HAYATI TADACAÐI,yazmaz.
Herneyse,MEVLANA iþi bitirmiþ,HELAL OLSUN.