ÇOCUKLUÐUMUN NÝZÝP'Ý

[delta oscar]

Sayýn orhan beyefendi,
evet uzun bir süre ara verdim bunun farkýndayým inanýn bende istemiyorum sizin gibi güzide insanlardan ayrý olmaktan bende zul
duymaktayým. Fakat uzun bir süredir yurtdýþý görevindeydim birsüreliðine (kýsa) izine geldim tekrar gidecegim yine sizlerden bir muddet ayrý kalacagým. Ayrýca iltifatlarýnýz içinde size sonsuz saygýlarýmý sunuyorum.
Bunun yanýnda gökhan dokuyucu kardeþimede selam ve saygý, bölümündeki yeni sloganý için (emeðe saygý) ayrýca teþekkürlerimi bir borc bilirim. Fýrsat buldukça yazmaya çalýþacaðým ve herkese saygýlarýmý sunarým.

[bee321]

selemlar uzun zamandýr siteyi incelemiyordum.ama þu anda gördügüm konu beni tekrar siteye baglý hale getirecek gibi.
neyse gerçekten harika bir konuya degin miþsiniz.nizibin o güzel çocuklugumuzda kalan günlerini hatýrtlattýgýnýz için çok teþeekkür ederim.keþke yine çocuk olsak þu güzel nizibte,gülle oynasak,saklanbaç,bahçeye erik yemey gitsek,futbol sahasýna maç a gitsek,birdir bir oynasak,bayramlarda hele hele o bayram yeri,,,,,,,,,,,daha sayamadýgýmýz o kadar güzel likler.

AMA ELBET BÝR GÜN TEKRAR DÖNECEGÝZ NÝZÝBE,TEK FARK ÇOCUK OLAMAYACAGIZ OLSUN HAVASINI SOLUSAK YÝNE YETER.


CANIM NÝZÝBÝM

[delta oscar]

Hava senden de güzel bu sabah ve paketler hazýr piknik için; güneþle aramda figüranlýk yapmaya çabalayan bulutlara inat.Panço da gelmek istiyor, ama ben istemiyorum sensizliðime onu da ortak etmek.
Tel örgülerin arasýndan süzülürken aðaçlarýn altýna, paçama sarýlýyor teller Panço’yu hatýrlatýrcasýna. Tellerden de, ondan da kurtuluyorum ayaðýmý hýrsla çekerek.
Sanki içimi okumuþ gibi, kýþ yýlgýný bir köpek yaklaþýyor, oturmak istediðim kavaklarýn altýndaki terkedilmiþ yaþlý masaya. Bir parça et atýyorum en uzaðýma, ondan ve zihnimdekinden kurtulmak için.
Bir de, inceden birkaç damlacýk yaðmur düþüyor mangalýn üstüne. Hani, senin o çok iyi bildiðin ve sevdiðin çisi türündenNizip yaðmuru var ya. Kýþ ortasýnda Nisan yaðmuru olur mu?
‘Olurmuþ demek ki’ diyorum; anneannemin mayýsta piþirdiði kestaneler aklýma gelince.
Ardýndan, gereksiz yere yine Panço geliyor aklýma. Kýzýyorum sürekli aklýma gelmesinden ve onu silip attýðýmý sanýyorum hýzla zihnimden.
Hava kararýyor içimdeki aydýnlýða inat. Arabalarýn ýþýklarý, gece güneþi rolüne soyunmuþlar. Bir de kendinden emin, kesik sol iþaret parmaðým; direksiyonun üstünden bana bakýyor.
Beni sen kestin!
Aklýma Panço’yu getirmeden, ona soruyorum.
Peki, beni kim kesti?
Dün kesilen parmaðýmýn ucundaki yara bandý gibi güneþin önünü kesmiþ bulutlar.Panço, terasýn kapýsýný týrmalýyor yüzüme bakarak. Gülümsüyorum onun bu eylemine. Nasýl gülmem ki, ilk kez bana çiþi geldiðini haber veriyor þýmarýk þey. Kapýyý açmaya yöneldiðimde, onun bir süre daha bana çiþini haber vermeyeceði gerçeðini öðreniyorum,
Kar yaðýyor!
Gülümsemem devam ediyor, ona ve yere düþmek istemeyen karlara takýlý bakýþlarým sayesinde. Çýldýrmýþ gibi koþuyor egemenliðindeki terasta; bir o baþa, bir bu baþa. Gökyüzüne savaþ açtýðýný anlýyorum, ulumaya dönüþmeyen havlamalarýndan. Yine gülüyorum, anýlar kýrýntýsýndan gözümün önüne dökülenlerle.
O, çok iyi bildiðin ve sevdiðin Nizip’in kar'ý, coþunca anýlarla birlikte atýyorum kendimi sokaklara onsuz.
Çünkü, O, daha çok küçük ve daha göreceði çok kar olacak bu þehirde.
Bir kedi sürtünüyor havaya, sokak çöpsüz.
Arabalar, komþusuzlara nispet edercesine kaldýrýmlara komþu.
Yapraksýz aðaçlara tutunmaya çabalayan karlarý düþürüyorum kafamýn üstüne, beyazlarýmla örtüþsün diye.
Beyaz deyince içim burkuluyor; aklýma sen geliyorsun.Yeniden gülmeye çabalýyorum, burukluktan titreyen dudaklarýmla.Panço için söylediklerimi hatýrlýyorum son kez,
O, daha çok küçük ve daha göreceði çok kar olacak bu þehirde; ayný senin gibi... belki de benim gibi...

[delta oscar]

Ýnsanlar neden birbirlerini üzerler neden hep çýkar ve mefaatlerini düþünürler bilemiyorum. Bu çýkarcýlýk ve menfaatçilik artýk bizin genlerimize iþlemiþ.

[delta oscar]

Ýnsanlar neden birbirlerini üzerler neden hep çýkar ve mefaatlerini düþünürler bilemiyorum. Bu çýkarcýlýk ve menfaatçilik artýk bizin genlerimize iþlemiþ.

[delta oscar]

<Ýnsanlar neden birbirlerini üzerler neden hep çýkar ve mefaatlerini düþünürler bilemiyorum. Bu çýkarcýlýk ve menfaatçilik artýk bizin genlerimize iþlemiþ.

[delta oscar]

Ýnsanlar neden birbirlerini üzerler neden hep çýkar ve mefaatlerini düþünürler bilemiyorum. Bu çýkarcýlýk ve menfaatçilik artýk bizin genlerimize iþlemiþ.

[delta oscar]

Ýnsanlar neden birbirlerini üzerler neden hep çýkar ve mefaatlerini düþünürler bilemiyorum. Bu çýkarcýlýk ve menfaatçilik artýk bizin genlerimize iþlemiþ.

[delta oscar]

Ýnsanlar neden birbirlerini üzerler neden hep çýkar ve mefaatlerini düþünürler bilemiyorum. Bu çýkarcýlýk ve menfaatçilik artýk bizin genlerimize iþlemiþ.

[delta oscar]

Kadýn, çantasýný karýþtýrýrken eline deðen þeyi aldý; bir küpe. Aslýnda çok yorgundu ama yine de dayanamadý ve aynaya bakarak, küpeyi kulaðýna dayadý, &ldquo;Küpe taksa mýydým ki acaba?&rdquo; Küpenin diðeri de çantasýndaydý. Dün gece araba da çýkardýðý küpeleri çantasýna geliþigüzel attýðýný hatýrlayýnca; &ldquo;þimdi hangi cehennemin dibindedir&rdquo; dedi. Beyaz çantasýný, sinirli bir acelelikle karýþtýrmaya baþladý.

Yaklaþýk yarým paket kaðýt mendil, minik þiþesindeki açýk parfüm, iþporta ürünü olduðunu haykýran bir cüzdan, saymasý bile can sýkan bozuk paralar,þeker... &ldquo;þeker mi?!?&rdquo; dedi, hayretle.

Þekeri, daha becerikli olan sað eline aldý. Avuç içinde çevirdi. Þekerin, ambalajýnýn hýþýrtýsýyla birlikte, yeni sesler de gelmeye baþladý. Birden, aynadan çocuk sesleri geliverdi. Aynanýn önünden bir kaç çocuk güle oynaya geçti. Ýçlerinden, bir küçük kýz çocuðu tam aynanýn önünde durdu.

Ýki yana örgülü saçlarý, üzerinde adýný bilmediði sarý renkli çiçeklerle bezenmiþ bir elbise, terlik aralarýndan görünen bembeyaz çoraplarý ve burnunda ki çilleriyle, gülümsedi küçük kýz. Süt diþleri dökülmeye baþlamýþ olmalýydý ki, diþleri aralýklýydý. Elinde tuttuðu külahýn üstündeki dondurma erimiþ, ellerine yapýþmýþtý. Aðzýnýn her bir kenarýnda eriyen dondurmanýn izleri vardý; &lsquo;çikolata’. Sarý çiçek elbiseli kýz, bir þeylerden saklanmak istermiþ gibi, aniden arkada ki bahçeye doðru koþtu. Bahçede çok çiçek vardý, ama küçük kýz sadece ve özellikle bir papatya kopardý!.. Arka tarafýna dönerek, ayaðýnýn yanýnda duran kediyi kýsa bir süre okþadýktan sonra, papatyayý kediye verdi. Kediler papatyadan anlarlardý. Ya da sarý çiçek elbiseli kýz, böyle olduðuna inanýyordu.

Bahçede kahverengi takým elbiseli bir adam, telaþlý bir halde dolaþýrken, küçük kýzý itekledi, küçük kýz arka planda kaldý. Birden bir kuzu sesi duydu. Kuzunun adi Çilek’ti. Küçük kýz koymuþtu adýný. Ýki hafta kadar önce küçük kýza arkadaþ olsun diye getirilmiþti, bahçeye Çilek. Küçük kýz öyle biliyordu ve öyle olduðuna inanýyordu. Kuzunun boynuna koskocaman kýna yakmýþlardý. Bunu gören küçük kýz, &ldquo;aa, bunun saçlarý çilek gibi&rdquo; deyince, adý &lsquo;Çilek’ kondu, kuzucuðun. Gerçekten de, dikkatli bakýlýnca, kýna çileðe benziyordu. &ldquo;Neden kuzulara kýna yakýlýr ki? Bunu hiç anlamýyorum&rdquo; dedi, küçük kýz. Ama hiç kimseden bir açýklama alamadý.

Kahverengi takým elbiseli adamýn yanýndan geçti, küçük kýz. Adam onu hiç fark etmedi, zaten, etmek de gereksizdi. Aynada ki kadýna eliyle, &ldquo;gel&rdquo; iþareti yaptý. Küçük kýz, aynadaki kadýna Çilek’i göstermek istiyordu.

Kuzu sesleri, hiç dinmiyor, her yerden geliyordu. Her yerden, her köþeden. Küçük kýz, tam kuzunun yanýnda durdu. Kadýnla, kuzunun arasýnda durduðundan, aynadaki kadýn hiçbir þey göremiyordu. Kafasýný, saða-sola, aþaðýya-yukarýya uzattýysa da, orada olup biteni görememiþti, hem de hiçbir þey!.. Sadece, kuzu sesi duydu.

Küçük kýzýn ayaðýndaki beyaz çoraplarýný, annesi özel olarak bayram için almýþtý, ayný beyaz terlikleri gibi. Sarý çiçekli elbiseyi ise,küçük kýzýn kendisi istemiþti, bahçedeki papatyalara benzediði için.

Küçük kýz, olduðu yerde döndü ve aynanýn içindeki kadýna bakarak durdu. Sonra, beyaz terliklerine ve beyaz çoraplarýna baktý. Kadýnda onun bakýþlarýyla ayný yerlere bakmaya baþladý. Ýçinden, &ldquo;beyaz çorap, beyaz terlik, bembeyaz bu olsa gerek&rdquo; dediði anda, çimenlerden bir sývý akmaya baþladý. &ldquo;Neydi o?&rdquo; Birden kýzýn çoraplarý baþka renge dönüþmeye baþladý, derinden gelen kuzu sesi eþliðinde.

Çilek neredeydi?.. Çoraplar... Hani bembeyazdý... Beyaz kýrmýzýya dönüþüyordu. Ayný Çilek gibi. Kuzu sesi de kesilmiþti artýk. Küçük kýz çýðlýk attý, hem de çok büyük bir çýðlýk. Aynada ki kadýný iterek, koþmaya baþladý. Kadýn bir þey anlamadý ve küçük kýzýn az önce dikildiði yere baktý; Çilek, yer, ayaklar, çoraplar, terlikler, kýpkýrmýzý kan!.. Kadýn ayna da küçük kýzý aradý, bahçenin her bir köþesine de baktý ama nafile, küçük kýz yoktu. Yitmiþti sanki, çýðlýðýnýn içinde!..

Kadýn, birden yerde uçlarý kýrmýzý çoraplarý gördü. Aynadan çocuk sesleri geldi. Yine aynanýn önünden birkaç çocuk güle oynaya geçiyordu. Bir küçük kýz çocuðu tam aynanýn önünde durdu. Ýki yana örgülü saçlarý, üzerinde adýný bilmediði sarý renkli çiçeklerle bezenmiþ bir elbise, terlik aralarýndan görünen bembeyaz çoraplarý ve burnunda ki çilleriyle, gülümsedi küçük kýz. Diþleri halen aralýklýydý.

Kadýn, baþýný okþadý, küçük kýz, ona yumruk þeklindeki elini uzattý. Kadýn þaþkýnlýkla baktý. Küçük kýz yavaþça avucunu açtý. elinde ki son bayram þekerini kadýna sundu.
Þekerin ambalajýnýn hýþýrtýsýyla birlikte, aynada sesler azalmaya baþladý. Kadýn aynaya baktýðýnda sadece kendisini gördü. Elindeki þekeri özenle aynanýn önüne koyduðunda, gözüne, yerde parlayan bir þey iliþti;Küpe. &ldquo;Düþürmüþüm&rdquo; dedi, ve eðilerek küpeyi aldý. Kulaðýna taktýktan sonra, ayaða kalktý ve aynada sarý çiçekli elbisesini düzeltti. Son bir kez baktýðýnda fark etti; dudaðýndaki çikolata izini. Kaðýt mendiliyle, onu silerken mendili ayaðýnýn dibine düþürdü. Eðilip onu almak isterken gördü; &ldquo;çoraplarým hala beyaz.&rdquo;

[delta oscar]

Kumsalda yürüyorduk. Her adýmda ayak izi býrakýyorduk ýslak kumlarýn üzerine. Ona baktýðým zaman melodiler çalýyordu içimde, o da sanki bu melodileri duyuyormuþ gibi dans ediyordu. Gülüþü, sesiydi ve sesi de güzeldi. En azýndan bana öyle geliyordu.
Gözleri, parlayan bir yýldýz gibiydi. Altýndan yapýlmýþ kum tanecikleri ve ýlýmaya yüz tutmuþ sýcak rüzgar kýrýntýlarý da onunla birlikte dans ediyorlardý. En azýndan bana öyle geliyordu.
Dalgalar, ayaklarýmýza vuruyordu. Ardýmýza dönüp baktýðýmýzda ise, geride býraktýðýmýz uzaklýðý deðil de, ayak izlerimizin kaybolmuþluðunu gördük. Ufak bir üzüntü çýktý dudaklarýmýzýn arasýndan; &ldquo;silinmemeliydi izler.&rdquo; Deniz alýp götürmüþ olmalýydý. Þimdi ayak izlerimiz denizin koynunda saklýydý.
Ben yürümeye, o da, dans etmeye devam ettik. En azýndan, benim gözlerimle bakýldýðý zaman öyle gözüküyordu. Dans etmek ona yakýþýyor, dalgalar saçlarýna eþlik ediyordu. Bakýþýrken gülümsememek imkansýz gibi bir þeydi. O kadar sýcaktý ki!.. Týpký güneþin verdiði gibi. Söylediði her bir kelime, her bir hece, her bir harf, bir büyü gibiydi. En azýndan beni büyülüyordu.
Gidiyorduk iþte, ayak izlerimizi denizde, uzaklýk terkimizde yitiyordu. Martýlar kendilerince uçuþuyordu ve biz hala gidiyorduk. Güneþ de batmaya baþlýyordu, doðuþunun tersine!. . Ama gökyüzü hala renklerle dans ediyordu; ayný, onun gibi. Bu aný tuttuk ama durduramadýk. Kumsala yaslandýk yeniden ayaklarýmýzla. Hafif hafif altýn kum taneciklerine ve ýlýmýþ rüzgara dokunduk. En azýndan bana öyle geliyordu.

Birden gözlerine baktýðým da, göz bebeðinde beyaz bir gül belirdi. Ve o an anladým ki, gözlerinde her þeyi unutabilirim. Baþka bir boyuta kayýverdim hýzla!.. Beyaz gül artýk her yerdeydi. Gözyaþýmda, bilinçaltýmda, kahkahamda, bende, onda... En azýndan bana öyle geliyordu.
Uzaklarda bir yerlerde, bir þarký çalýyordu; sanki bu þarký da bizi anlatýyordu. Kendimi bulabileceðim birkaç yerdeydim artýk o müzikle; kumsalda, kalbimde ve onun bedeninde. O an, ancak onun kalbin de yaþayabilecek kadar, olduðum hissine kapýldým.
Biz artýk bir yerlerden çok uzaktaydýk iþte!.. Ne umudumuz vardý, ne de piþmanlýðýmýz!.. Sadece biz vardýk ve önümüzde uzun bir altýn yol. Ve biz birbirimize farkýnda olmadan baðlanýyorduk gitgide. Ben onun sayesinde yaþýyordum, o da benim sayemde. Ve ikimiz de ayný kalple çarpýyorduk, tarifsiz ritmlerle!.. Gerçekler canýmýzý acýtmasýn diye, birbirimize yalanlar söylüyorduk.
Gerçek deyince birden gerçeðe döndü usum. Aslýnda ne bir kumsal vardý altýn tanecikleriyle, ne de bir deniz!.. Önümüz de sadece bir ressamýn þefkatle boyadýðý bir günbatýmý resmi vardý iþte. Gökyüzü deðildi renklerle oynayan, ressamdý fýrçasýyla renkleri oynatan. Martýlar da camýn önünde duran güvercinlerden baþkalarý deðildi ve onlarý da o ressam yaratmýþtý. Ardýmýzda býraktýðýmýz uzun bir kumsal deðil, uzun ve standart bir caddeydi iþte. Önümüz de uzanan altýn yol da, dönüþüverdi birden, vitrindeki o resmi kuþatan, altýn yaldýzlý çerçeveye. Uzaktaki þarkýda, yanýmýzdaki cafeden gelen müzikten baþka bir þey deðildi.
Ve aslýnda biz birbirimize baðlý bir çift de olamadýk. Çünkü biz bir çift bile deðildik. Sadece yan yana durmuþ iki yabancý insandýk biz. Tek ortak noktamýz ise vitrindeki altýn yaldýzlý çerçevenin içindeki tabloydu. Baðlýlýðýmýz da ondan ötürü olabilirdi. Gerçekler böyleydi iste, insanýn canýný yakabiliyorlardý gelince.

Birden vitrinin camýna dalýp gittim. Vitrinde onun gözleri belirdi, gördüklerime inanmak imkansýzdý. Ama görüyordum iþte. Daha dikkatli bakýnca, gülüþünü yakaladým. Ýçimin toz pembe boyandýðýný hissettiðimde, vitrinde beyaz bir gül belirdi, kendimi ondan alamadým. Vitrin camýna bile razýydým aslýnda, ama camdan gelenler karþýsýnda kendimden de, resimden de geçmiþtim iþte. Kendimi ona doðru yönlendirdim
Beyaz gülü asla koparmak istemedim aslýnda!.. Ve yine aniden bir üzüntü döküldü dudaklarýmýn arasýndan; &ldquo;Nereye&rdquo;.
O!.. Evet, O, çoktan uzun ve standart caddenin sonundaydý iþte. Kumsalda bensiz yürümeye devam ediyordu artýk.
Derin bir nefes aldým, hava soðuktu, hem de buz gibi. Ýçim buz tuttu aniden, titredim sarsýlarak!

Tekrar tabloya baktýðýmda güneþ batmýþtý. En azýndan benim gözlerimle bakýldýðýnda öyle görünüyordu; &ldquo;soluk bir beyaz gül ve batýk bir güneþ&rdquo;

[delta oscar]

Az ilerde, taburesine tünemiþ ressam gözüme iliþiyor ilk olarak!.. Ressamý seviyorum. Niye mi? Bilmiyorum? Belki, duygularýmý fýrçasýnýn ucundan akýttýðý içindir. Belki de, an’ý yakalayabildiði içindir. Kim bilir, belki de, sevmek istediðim içindir!.. Beyaz saçlarý ve elinde þeffaflaþan kalemiyle tamamlýyor burasýný. Kalemi de seviyorum. Çünkü, ben burasýný seviyorum!
Burasýný özlüyorum. Çok sýk gelemiyorum. Ama, burasýný çok sýk hayal ediyorum. Hayal etmeyi de seviyorum. Çünkü, ben burasýný seviyorum!
Önümde uzanan deniz, bir sýrrý örtüyormuþ gibi kaplýyor burasýný. O sýrrý seviyorum!.. Yapraklarý konuþturan rüzgar ise büyük heyecanlar yaratýyor içimde. Elimdeki romanýn yapraklarýný da hýþýrdatýyor rüzgar. Rüzgarý da seviyorum. Çünkü, ben burasýný seviyorum!
Ressam, beni fark etmiyor bile. Çizimlerine devam ediyor, kimsesizce!.. Sadece gökyüzündekiler deðil, suyun üstünde sallanan martýlar da tuvalin üzerine yansýma çabasýnda!.. Martýlarý seviyorum. Martýlara ek olarak iskeledeki güvercinler de süs oluyor burasýna. Güvercinleri de seviyorum. Çünkü, ben burasýný seviyorum.

Oturduðum bank nostaljinin son kýrýntýlarý olarak görüntüye katýlýyor. Nostaljik banký da seviyorum. Kýyýdaki balýkçýlar, bir yandan çaylarýný yudumluyorlar bir yandan da suyun içinde yiten oltalarýný tutuyorlar. Balýkçýlarý seviyorum. Sýr örtüsü denizin koynundan doldurduklarý sulara ev sahipliði yapan kýrmýzý kovalarý da yanlarýnda. Kýrmýzý kovalarý da seviyorum. Çünkü, ben burasýný seviyorum.
Balýkçýlarýn önünden büyük sayýlmayacak büyüklükte, bir gemi geçiyor balýkçýlarý selamlayarak. Geminin düdüðü bir uðultuyu çaðrýþtýrýyor. Gemiyi seviyorum. Suda sallanan martýlar öterek uçuþuyor ve geminin terkisine düþüyorlar. Güvercinler hiç oralý deðil, hala yem arýyorlar. Onlarýn yem arama çabalarýný da seviyorum. Çünkü, ben burasýný seviyorum.
Ressamýn önünden, el ele tutuþmuþ yaþlý bir çift geçiyor, yürümeye hasret adýmlarla. Yaþlý çiftleri seviyorum. Hemen onlarý aklýmda tutukluyorum. Yanýmda bir köpek duruyor. Bana bakýyor, bir þeyler isteyen gözlerle. Bana olan bakýþýný seviyorum onun, ama sadece bakýþlarýmda kalýyor sevgim, çaresizce. Benden istediði þeyi alamayýnca, kafasý eðik ve kýrgýn adýmlarla umut dolu yoluna devam ediyor. Ben hala onun bakýþlarýný seviyorum.
Az önce geçen geminin dalgalarýyla sallanan karþýdaki minik sandalda oturan iki adamý da tesadüfen görüyorum. Sandalda eski zamanlardan kalma bir radyo. Þarkýmý çalmýyor olsa da, nostalji sayýlabilecek türde olduðunu ritimlerinden yakaladýðým, çalan þarkýyý da seviyorum. Sarmaþýklarýn gölgesinde tavla oynayan iki adam, arada sýrada balýkçýlara takýlýyorlar. Hep beraber gülüyorlar. Onlarýn gülüþlerini seviyorum. Sandalýn bir adý da varmýþ. Onu da tesadüfen görüyorum, &lsquo;Cesur.’ Bu adý da seviyorum. Çünkü, ben burasýný seviyorum!
Az önce dalgalar yaratan gemi bir hayli ilerlemiþ. Ressam da çiziminin sonuna gelmeye baþlamýþ gibi gözüküyor!.. Þiþman bedeniyle, gözlüðünün üstünden bana doðru bakýyor. Belli ki gözlükler yakýn için. Oysa, uzaðý yakýn etmek için olmasýný isterdim. Ama olsun, onun gözlüðünü de seviyorum. Çünkü, ben burasýný seviyorum.
Romanýmýn arasýndan tarafýmca kurutulmuþ bir çiçeðin kýrýntýlarý düþüyor. Kuru ya da yaþ fark etmez, çiçekleri seviyorum. Balýkçýlarýn arkasýndan, annesiyle el ele tutuþmuþ küçük bir erkek çocuðu geçiyor. Serbest olan elinin serbestisine bir külah dondurma son vermiþ; Çikolatalý dondurma!.. Çikolatalý dondurmayý seviyorum. Çocuk, kafasýný balýkçýlarýn kovasýnýn içindekileri görmek istermiþçesine uzatmak istiyormuþ gibi davranýyor olsa da, elini tuttuðu annesinin refleksimsi karþý tavrý bunu engelliyor. Anneyi de seviyorum. Çünkü ben burasýný seviyorum!
Ayaklarýmýn yanýnda bir kedi dolanýp duruyor. O da bana bakýyor, az önceki köpekle ayný niyetin arkasýndaki pencereden, sýðýnarak!... Ýstediðini bulamayacaðýna kýsa sürede kanaat getirmiþ olmalý ki, çabucak çekip gidiyor, küskünlüðün verdiði gururu da sýrtýna alarak. Çekip giden kediyi de seviyorum. Çünkü, ben burasýný seviyorum.
Güneþ, ne bunaltacak kadar sýcak, ne de yalancý kýþ güneþi kadar soðuk. Böyle güneþi seviyorum. Tipik bir ilkbahar havasý ve kiraz aðaçlarý yeþile dönmeye baþlýyor. Arkamda duran ve beni korumaya alan yeþil örtü, böcekleri ve çiçekleriyle, beni kan kýpýrdatan hayallere götürüyor. O hayalleri de seviyorum. Çünkü, ben burasýný seviyorum.
Önümden, adým ötesi hýza eriþmiþ adýmlarla genç bir çaycý geçiyor. Tepsisindeki çaylar etkilenmiyor, onun aceleciliðinden!.. Belli ki, aralarýnda uyum var. Uyumu seviyorum. Kaþýk sesleri duyulmaz oluyor, bardaklarla barýþmýþ olduklarýna yorumluyorum kaþýklarýn suskunluklarýný. Suskunluðu seviyorum. Az önceki çaycý çocuk, boþlarý alýyor dönüþ yolunda, balýkçýlardan. Çaycý çocuðu da seviyorum. Çünkü, ben burasýný seviyorum.
Ýçim, ýlýmanlýðýndan ýsýnmaya geçiyor hýzla. Baþýmý, farkýnda olmadan yanýmda duran yabancý bir erkeðin omzuna yaslamýþ olduðumu, fark edince, irkiliyorum birden!.. Görüyorum!.. Evet evet, görüyorum iþte!.. Yabancý sandýðým omzun sahibi olan kadýn, eþimmiþ!.. Eþimi de seviyorum. Çünkü, ben burasýný seviyorum. Diyerek resim tamamlanýr ve dip not düþülür.
&ldquo;Burasýný Seviyorum.&rdquo; çünkü ben NÝZÝP&#39;imi çok seviyorum.


Edited by - Yankee SAT on 10/3/2006 3:11:23 PM

[tenekeci]

kolay gelsin.ellerinize saglýk.

[istanbullu]

Benide duygulandýrdýnýz þimdinin zeugmasýnda biz top oynardýk sýcak ekmek(franca)þehir gazozu öðle yemeði nasýl akþam olur bilmezdik yazlarý akþamlarý sokakda saklambaç uzun eþek ismini hatýrlymadýðým bir sürü oyun oynardýk kýzlý erkekli 7yýl aradan sonra gittim sokaklarda çoçuk yok hepsi internet cafelerde Niziplide kalmamýþ zaten pek fazla neyse uzun lafýn kýsasý Nizip her zaman için güzel.

[bilgin_zaane]

Öncelilkle yankee sat abimize bu yazýlarýndan dolayý çok teþekkür ediyorum sabýr ve itina ile yazmýþ emin olunki bu yazýlar çok degerli bikaçgün okumak için zaman ayýrdým ve bitiremedim inþallah ilerki gunlerde bitircem.Ama maalesef ben ayný fikirde degilim yankee sat abimizle ve diyer eskiye özlem duyan arkadaþlarla affýnýza sýgýnýyorum ve hepinizden özür diliyorum tabiki eskiye özlem duymak lazým ama bence her anýn bir güzelligi var ve siz o aný küçükken çok iyi degerlendirmiþsiniz belkide þimdi o aný bidaha yaþama fýrsatý bulamadýgýnýz için eskiyi özlüyorsunuz dedigim gibi özlemek ayrý biþey ama keþke þunuda yapsaydýk keþke hiç bitmeseydi diye söylenmek ayrý tabiki bitecek tabiki yaþanacak ve yaþanacak daha çok þey var.Bende çok güzel günler anýlar yaþadým ama hepsi hafýzamdagüzel anlar olarak kalacak ben gelecek için daha neler yapabilirizdiye daha çok düþünüyorum ve içinde bulundugumuz aný degerlendirmemiz gerekiyoraksi takdirde ilerde bugünlerden bahsederken "kadar güzel günlermiþ" dedigimizde keþke bunuda yapsaydýk diyesöylenmememiziçinaný yakalayýpaný yaþamalýyýz.BU YAZILARIN DEVAMINI BEKLÝYORUM çünkü ben bu yazýlara tarih gözüyle bakýyorum eger bunlarý buraya yazmasaydý yankee sat abimiz nizibin eski günleri hakkýnda bilgi edinemeyecektik.TEKRARDAN TEÞÞEKKÜR EDÝYORUM YANKEE SAT ABÝMÝZE:::SAYGILARIMLA YAZILARININDEVAMINI DÖRT GÖZLE BEKLÝYORUM þu anda galiba seyahatte olmasý lazým dönmesini sabýrsýzlýkla bekliyorum...

SELAMETLE...