insan nasýl sevmeli........alýntý

[senelbenlier]

"Aci Soðan Tadýnda "

Seni
Kuru fasülye pilav gibi sevmeli
Ama bilmeli
Soðan gibi yaksa da hasretin içimi
Sabretmeli

Aslýna bakarsan
Aslolan soðan tadýnda sevebilmek seni
Seni soðan tadýnda düþlemeli
Ne denli dayanýlmaz da olsa yokluðun
Mücadele etmeli

Seni
Acý soðan gibi sevmeli
Sembolu etmeli acý soðaný yokluðunun
Þahidi etmeli yokluðunda düþülen halin
Mührü etmeli çekilen acýnýn
Bir de yarým ekmek bulmalý yanýnda
Hayalini de alýp yanýna
Bir güzel yemeli


Ekmek þarap sen ve ben diye baþlayan
O meþhur þiiri
Ekmek soðan sen ve ben diye deðiþtirmeli
Bir de sabahýn dördünü eklemeli yokluðunun yokladýðý anda
Seni düþlemeli
Domates biber patlýcan diye baþlayan þarkýya
Soðaný da eklemeli
Halil Ýbrahim sofrasýna icazet etmemeli
Elinin tersiyle itmeli her nimeti
Baklavayý,soðuk ayraný,kuzu çevirmeyi
Ýtmeli her nimeti
Bir acý soðan almalý; yanýna da bir yarým ekmek kesmeli
Sabahýn dördünü beklemeli

Sevgili
Acý soðan tadýnda sevmeli seni
Soyarken aðlamalý
Acý çekmeli
Çekilen her acý sana yaklaþtýrmalý
Her sabahýn dördü kavuþturmalý
Güçlü olmalý
Acý soðan kadar deðersiz de bulsan
Acý soðan gibi burun kývýrsan da bana
Hatta sevimsiz de olsam acý soðan gibi
Beklemeli


Seni
Sevmeli
Kýrlarda kelebek avlamak gibi sevmeli
Bir bebeðin meme isteði gibi istemeli
Bir kaçaðýn sýla hasreti gibi düþlemeli
Bir anne gibi sakýnmalý seni
Bir aðabey gibi gözetmeli
Seni
Acý soðan tadýnda sevmeli

Acý da çektirse yokluðun
Acý koysa da uzaklýðýn
Ýmkansýz da olsa aþkýn
Sabretmeli
Düþlemeli
Acý soðan tadýnda seni

R.Yýldýrým Akça


--

[oktay.cankesen]

açýktým valla yemektarifi gibi aþk

[fsoyarik]

Yavuz Sultan Selim Han, Mýsýr'ý fethettiðinde bir süre orada kalýr. Ýdareyi eline alýp kendi hâkimiyetini yerleþtirmek için bu elzemdir. Bu sýrada bir çadýrda kalýyor. Çadýrý süpürüp temizleyen, yemeði yapan Mýsýrlý bir cariye vardýr ki, Yavuz Selim Han sabah çýkýnca, cariye geliyor, akþama kadar çadýrý temizleyip yemekleri hazýrlayýp gidiyor, akþam olunca da Yavuz Selim Han çadýrýna dönüyor. Cariye nasýl olduysa bir kaç defa Yavuz Sultan Selim Haný görür ve Ona âþýk olur. Lâkin umutsuz bir aþk. Zira bir tarafta koskoca Cihan Padiþahý Halife-i Rûy-i Zemin, diðer tarafta basit bir cariye... Fakat cariyenin aþký dayanýlmaz boyutlara ulaþýp da kalbine sýðmaz hale gelince, ne yapacaðýný bilemez halde Halifeye açýlmaya karar verir. Lâkin aradaki uçurum cariyeyi iyice çýkmaza sokar ve kararsýz hale getirir. Bir yandan aþkýnýn dayanýlmaz baskýsý, diðer yandan aradaki devâsâ farkýn kendini engellemesi arasýnda bocalayan cariye Halifenin karþýsýna çýkma cesaretini kendinde bulamadýðýndan, yazýyla ilân-ý aþk etmeye karar verir. Ve üç kelimelik bir not yazarak Halife hazretlerinin yataðýna býrakýr. Notta sadece üç kelime yazýlýdýr:

“Derdi olan neylesin?”

Akþam çadýrýna gelip de yataðýnýn üzerinde küçük bir kaðýt parçasý bulan Yavuz Sultan Selim Han, kaðýdý okuyunca
bu notu yazanýn, çadýrýný süpüren cariye olduðunu anlar. Ve kâðýdýn arkasýna cevabýný yazar:

“Derdi neyse söylesin.”

Kâðýdý ayný yere býrakýr. Sabah olunca da çýkýp gider. Bir müddet sonra Cariye temizlik için çadýra geldiðinde ilk iþ olarak kâðýdý arar. Kâðýdý býraktýðý yerde duruyor bulur. Kaparcasýna kâðýdý alýp okuduðunda heyecaný bir kat daha artar. Halifenin cevabýndan cesaretlenen cariye, kâðýdý çevirip dünkü notunun altýna þu cümleyi ekler:

“Korkuyorsa neylesin?”

Akþam olur. Halife çadýra döner. Kâðýdý okur ve cevabý yazar:

“Hiç korkmasýn söylesin.”

Sabah bu cevabý okuyan cariye artýk kararýný vermiþtir: Aþkýný bu akþam halifeye söyleyecek. Ne olacaksa olsun artýk. Ve o gün temizliði bitirdiði halde gitmeyip Halifeyi beklemeye baþlar. Yavuz Sultan Selim Han akþam çadýra dönünce cariyeyi kendisini bekler bulur. Cariye, Halifeyi görünce hemen ayaða kalkýp temenna durur. Yavuz Selim Han "Buyurunuz, sizi dinliyorum" deyince, cariye tüm cesaretini toplamaya çalýþýrken, titreyen ellerini gizlemek için elleriyle dirseklerini tutarak kollarýný kavuþturur. Heyecandan yüzü kýpkýrmýzý olmuþtur. Kalbi yerinden fýrlarcasýna atarken, titrek ve mahcup bir sesle: "Efendim...” der. “Cariyeniz... Size..." ve cümlesini tamamlayamadan yýðýlýp kalýr. Kalbine sýðmayan aþkýný söyleyemeden ruhunu teslim eden cariyenin, bu tertemiz aþký karþýsýnda Koca Halife gözyaþlarýný silerek etrafýndakilere þöyle der:

“GERÇEK AÞKI ÞU CARÝYEDEN ÖÐRENÝN. ZÝRA ÂÞIK, MÂÞUKUNUN YOLUNDA OLUR VE O YOLDA ÖLÜR.”

[müslüm akpek]

Fatih bu hikaye Türk filimlerindeki gibi olmuþ.

[fsoyarik]

Gerçek emmi tarihen sabit

[müslüm akpek]

Bu cariyelerden birtane de bize rastlamadý, keþke Osmanlý zamanýnda yaþasaymýþýz.

[felsefefe]

Þenel abla
bu müslüm ammiden
oktayýn yazýsný siliymi
þiiri anlamamýþlar.
Zatlama Müslüm ammi her yere yazar

[oktay.cankesen]

[QUOTE=müslüm akpek;216837]Bu cariyelerden birtane de bize rastlamadý, keþke Osmanlý zamanýnda yaþasaymýþýz.[/QUOT

[oktay.cankesen]

Þenel abla
bu müslüm ammiden
oktayýn yazýsný siliymi
þiiri anlamamýþlar.
Zatlama Müslüm ammi her yere yazar

Herkes Gülüsünü Görüyor
Kimse savasini görmüyor...
Herkes sesini duyuor
Düsündügünü kimse bilmiyor...
Herkes yazdiklarini okuyor
Gözyaslarini kimse görmüyor...
Herkes seni tanidigini saniyor
Ama kimse senim kim oldugumu bilmiyor....

[nizipli_mehmet]

hocam güzel olmuþ saolun paylaþým için...